Conflict: Global Storm - test przed premierą - Strona 2

Właściwa rozgrywka to tryb scenariuszowy, rozpoczynający się naprawdę ciekawie. Po desancie w dżungli, w pobliżu kryjówek wroga, zostajemy natychmiastowo otoczeni i porwani. Zdrada wisi zarówno w powietrzu, jak i tytule pierwszego levelu. Szczęśliwie jednak dla nas, podczas umieszczenia nas w celi, strażnik odwraca się do nas na sekundę tyłem, aby zamknąć drzwi. Po rozbrojeniu go zaczynamy pierwszą misję, podczas której musimy uwolnić resztę zespołu i wyrwać się z uwięzienia.

Podczas gry przyjdzie nam walczyć w diametralnie różnych otoczeniach – od tropikalnej dżungli, przez mroźne, pokryte śniegiem tereny, aż po urbanistyczną zabudowę. Trafiają się także nocne misje, bardzo klimatyczne, ze świetnie wykonanym oświetleniem (i częstą koniecznością wykorzystywania wspomnianych już trybów wizyjnych).

Utylizacja poległych ułatwia życie graczowi. Gra pozwala nam podnosić bronie z martwych przeciwników, a także leczyć naszych „zabitych”. Wystarczy dostać się do dogorywającego żołnierza innym, w ciągu minuty-dwóch, i przywrócić go do stanu używalności. Jeśli stracimy nieodwołalnie choćby jednego żołdaka (lub wszystkich na raz), restartujemy od ostatniego checkpointu. Gra nie jest jednak specjalnie trudna, maksimum za drugim podejściem powinno nam się udać przejść nawet co trudniejsze momenty.

Nowy Conflict prezentuje się naprawdę dobrze. Jest płynniutki przez 99% czasu gry (niestety, w paru momentach zupełnie niespodziewanie gra krztusiła się niemiłosiernie – możliwe jednak, że to wina nieukończonej jeszcze wersji). Także ilość detali, mając na uwadze wiek leciwej już Playstation 2, jest na przyzwoitym poziomie. Tekstury może i mają tendencję do częstego powtarzania się, ale są na tyle schludnie i schematycznie zrobione, że wywołują pożądany efekt, tj. z prostych brył wyczarowują rozpoznawalne elementy otoczenia. Dźwięk także idzie w parze z grafiką, jeśli idzie o poziom. Wszelkie odgłosy są nieco stłumione, co pozwala się skupić na grze bez podskakiwania przy każdym wybuchu, i nie męczy słuchu przy głośniejszym słuchaniu.

Reasumując, gra zapowiada się bardzo dobrze. Widać stały rozwój serii i jej rosnący poziom. Także zmiana formuły i wynikające z niej urozmaicenie terenów wyszło jej na dobre. Interesująca fabuła oraz wygoda obsługi zdecydowanie działają na rzecz dłuższego przykucia gracza do pada. Gra pozwala zarówno na taktyczną zabawę z masą planowania i wydawanych poleceń, jak i zdanie się w dużej mierze na AI konsoli i skupienie na prowadzeniu jednej postaci przez większość czasu. Bardzo przyjemna pozycja, śmiało można będzie po nią sięgnąć w oczekiwaniu na gwiazdkowe tytuły AAA.

Piotr „CCT” Bielatowicz