Abzu

Niezwykle kolorowa „przygoda” eksploracyjna w głębinach oceanu, wzorowana na genialnym Journey. Szkoda tylko, że twórcom Abzu nie udało się zawrzeć w swojej grze aż tak dużego ładunku emocji, jaki cechował Podróż.

Piękne widoczki, ładny soundtrack. Praktycznie zerowy gameplay banalne zagadki nie stawiające żadnego wyzwania, brak lore a był na to potencjał co za tym idzie brak fabuły. Jednak bardzo relaksująca i przyjemna, tyle.

Z tego co widziałem w napisach końcowych to gra była tworzona przez bardzo mały zespół ludzi. Może to być jakimś argumentem w ocenie.- jest na max 2 godziny. - wektorowa grafika jest jak z papieru. Nie ma tam piękna jak w Grow Home, czy chociażby ciekawej interakcji. Możesz jedynie chwycić się ryby lub pomedytować. Brak tam czegoś ciekawego. Ruiny mają taki klimat jakby dopiero godzinę temu pan Wiesio skończył kłaść kafelki. Nic ciekawego i odkrywczego w hieroglifach nie uświadczysz.- mega schematyczna. Praktycznie cały czas powtarzasz te same czynności. Pływasz, kręcisz dwa kołowrotki. Otwierasz bramę. Wpływasz do dziury. Przepływasz 100 metrów i tak w kółko. Potem jeszcze dochodzi schemat rozbijania trójkątów. - gra niczym cię nie zaskoczy i nie stanowi żadnego wyzwania.- mam wrażenie że gra podmienia tylko w sekwencjach i tak już ubogie tekstury.- rozumiem że gra ma być odprężająca, ale nie jest ze względu na nieciekawe sterowanie.- nawet nie wiem po co miałem zbierać amonity.Jeśli ta gra była sprzedawana za 80 zł to jest to zwyczajne oszustwo.

Abzu to doświadczenie, które każdy powinien doświadczyć na własnych warunkach. Nie grałem w Podróż, ale przemierzanie głębin bardziej do mnie przemawia niż wędrówka przez pustynię. Poza tym gra jest po prostu przepiękna. Aż dziwnie się gra w grę niemal całkowicie pozbawioną przemocy. Trochę mi się już odechciało tego dwugodzinnego medytowania, mimo tego nie żałuję.

Spodziewałem się spokojnej gry przy której można się wyciszyć i odpocząć... Rzeczywiście to dostałem, ale nie spodziewałem się że grając w to poczuję tyle frajdy, satysfakcji i szczęścia. Niesamowita gra która dodatkowo jest ucztą dla oczu i uszu. W takie tytuły jak to, trzeba zagrać!

Niepotrzebnie estetyzuje przyrodę, złudnie wskazuje na ozdrowieńczego ducha dawnych cywilizacji, iluzyjnie powołuje się na postulat harmonii - rzecz jasna, w służbie ekologii.