Tropico: Walka polityczna

Walka polityczna

Dochodzimy do chyba najważniejszej sprawy w Tropico - utrzymanie się na stołku z napisem El Presidente. W tej grze nie możemy startować ponownie w wyborach - jeśli raz utracimy władzę, gra (scenariusz) kończy się. Dlatego jeśli mimo najbardziej rozsądnych decyzji budowlanych, tysięcy dolarów na koncie i setek turystów buszujących po wyspie nie będziemy mieli poparcia własnego społeczeństwa, możemy pakować walizy.

Stan zadowolenia naszego społeczeństwa sprawdzamy najszybciej przez wysokość wskaźnika Szczęśliwości. Dokładna analiza pokazuje nam, które dziedziny zaniżają średnią. Jeśli jest to jakość zakwaterowania - należy pomyśleć o lepszych mieszkaniach, jeśli zdrowie - wybudować więcej klinik lub zatrudnić więcej lekarzy. I tak dalej. Zasada prosta w teorii, nieco gorzej w praktyce. Do utrzymania wysokiego poziomu szczęśliwości potrzebujemy czasu i pieniędzy. Dodatkowym utrudnieniem są demokratyczne ciągoty naszych podwładnych. Co kilka lat będą domagać się wyborów. Częstotliwość jest uzależniona od oczekiwań w stosunku do demokracji. Nie mamy na to większego wpływu, jedyne co może oddalić przyszłe wybory, to wygranie takowych ogłoszonych samemu specjalnym dekretem. Ot, taka miła demonstracja własnej popularności - pod warunkiem, że się nie przeliczymy.

Jak wygrać wybory ?

Pierwszym sygnałem jest informacja od naszego doradcy o społecznych oczekiwaniach wyborów w najbliższym czasie. Dla nas jest to znak po pierwsze do zapisania stanu gry. Tak na wszelki wypadek... Drugim sygnałem jest petycja o rozpisanie wyborów. Jeśli ją przyjmiemy, podejmujemy rękawicę.Jeśli odrzucimy - mamy pozornie spokój ale zaczynamy zsuwać się powoli po równi pochyłej społecznych niepokojów. Cóż, czasami nie mamy wyjścia i chowamy demokracje na bardzie sprzyjające czasy...

Ale wróćmy do rozpoczęcia kampanii wyborczej. Po przyjęciu petycji poznajemy kontrkandydata. Od razu zaznaczamy delikwenta (Shift + 1...9) aby w każdej chwili odnaleźć go na mapie. Oceniamy nasze szanse wyborcze na podstawie sondaży. Jeśli zapowiada się miażdżące zwycięstwo, po prostu gramy dalej i robimy swoje. Jeśli sytuacja nie wygląda tak różowo, podejmujemy szereg środków zaradczych:

• najprostszy i bardzo skuteczny : podnosimy pensje. Możemy podnieść płace w jednej fabryce, w całej branży lub wśród całej klasy społecznej (odpowiednio klawisze Shift i Ctrl przy ustalaniu nowej stawki). Ten ruch pomaga zawsze. Przykrymi konsekwencjami (spadek dochodowości naszych interesów) zajmiemy się po wyborach. Podobną - i też kosztowną - alternatywą jest obniżenie dekretem podatków.
• urządzamy festyny w knajpach, igrzyska olimpijskie, sprowadzamy Elvisa - wydajemy dekrety ekonomiczne o charakterze rozrywkowym (w zależności od naszych możliwości)
• na podobnej zasadzie wydajemy dekrety społeczne i religijne - jedzenie dla ludu, wizyta Papieża czy prohibicja. Oczywiście niektóre dekrety przysparzają nam jednocześnie wrogów i zwolenników - dlatego w momencie zgody na wybory należy przeanalizować siłę poszczególnych frakcji i odpowiednio do tego dobrać środki. Zadbajmy też o dobre samopoczucie liderów wszystkich frakcji w okresie przedwyborczym - to zawsze ma wpływ na resztę.
• z reguły w tym czasie nie zdążymy wybudować od zera dodatkowego obiektu, który podniesie nastroje społeczne, ale jeśli takowy jest już w budowie, ustawmy najwyższy priorytet na jego szybkie wykończenie kosztem innych "zwykłych" budynków.

Przez cały czas śledzimy sondaże przedwyborcze. Jeśli sytuacja nadal nie wygląda ciekawie, możemy zająć się samym kontrkandydatem - obwołać go heretykiem, aresztować lub nawet zlikwidować. Z reguły to ostatnie rozwiązanie jest chwytaniem się tonącego brzytwy, bo opozycja wystawia kolejnego kandydata a nastroje społeczne spadają gwałtownie. Ostatnią szansą na ocalenie posady prezydenta jest sfałszowanie wyborów - ostateczna deska ratunku i całkiem dobry sposób, ale wymagający tylko niewielkiej przewagi konkurenta (do 20% głosów). Oczywiście fałszowane wybory to niepokoje wśród inteligencji ale zyskujemy parę lat na naprawienie sytuacji. No i przede wszystkim - gramy dalej...

Mimo, że brzmi to zachęcająco, najlepszym rozwiązaniem jest utrzymywanie w miarę wysokiego zadowolenia społeczeństwa i terminowe, wygrywane uczciwie wybory. Doraźne podrasowywanie wyborczych preferencji opisanymi metodami ma z reguły przykre konsekwencje na dłuższą metę.

Tropico (2001)

25 kwietnia 2001

Rate It!

• Przegląd
• Poradnik
• Recenzja