Nvidia G-Sync. Jaką robią różnicę w grach G-Sync i FreeSync

G-Sync to tak naprawdę pierwsza technologia dynamicznej synchronizacji. Za jej stworzeniem stoi firma Nvidia, która zaprezentowała swoje rozwiązanie w 2013 roku. Funkcja G-Sync wymaga do działania układów graficznych „zielonych” (obsługują ją karty od GeForce GTX 650 Ti Boost w górę, czyli w praktyce wszystkie współczesne GPU wspomnianego koncernu) oraz monitora, wyposażonego w specjalny moduł.

Technologia stworzona przez Nvidię oferuje najwyższą jakość obrazu i działa praktycznie cały czas – obsługuje pełen zakres odświeżania monitora, więc pozostaje aktywna nawet kiedy karta graficzna nie radzi sobie z danym tytułem i wydajność spada poniżej akceptowalnego poziomu. Funkcja automatycznie blokuje też maksymalną liczbę wyświetlanych klatek - tak, by nie mogła ona przekroczyć wartości odświeżania monitora.

Niestety, za dostęp do G-Sync trzeba srogo zapłacić – najtańsze monitory obsługujące ten standard kupimy za około 1200 zł, a ceny droższych urządzeń potrafią sięgać 3-4 tys. zł. Dostrzegając tę oczywistą słabość, w styczniu 2019 roku firma umożliwiła swoim kartom graficznym współpracę z tańszymi monitorami z obsługą Adaptive-Sync.