Cień i kość w 2. sezonie bywa naiwne, ale i tak lubię ten serial
W młodzieżowym fantasy łatwo o potknięcia, ale serial Cień i kość w drugim sezonie utrzymuje właściwy kurs, dostarczając tego, czego widzowi potrzeba – przygody z wyrazistymi postaciami. Niedociągnięcia przeważnie można złożyć na karb gatunku.
Cień i kość dobrze zna swoje gatunkowe DNA. Drugi sezon serialu raczy nas przygodą w fantastycznym świecie, kierowaną do młodzieży, ale dającą również prostolinijną rozrywkę starszym widzom. Nie obyło się bez wad – różnych głupotek czy chropowatości w dialogach – ale całościowo otrzymujemy udaną realizację konwencji, która nigdy do nadmiernie ambitnych nie należała.
Trudna sztuka łączenia książek
Zrealizowanie adaptacji wiernie przenoszącej na ekran literackie oryginały nie wchodziło w grę, już bowiem wcześniej doszło do nieobecnego w żadnej z powieści zetknięcia się Aliny (Jessie Mei Li) z Kazem (Freddy Carter). Są to bohaterowie różnych serii, choć osadzonych w tym samym świecie. Zmieszanie wątków wynikało z wymogu showrunnera, Erika Heisserera, by koniecznie zakupić prawa do Szóstki wron oraz włączyć w akcję Kaza i jego bandę.
Jednak w nowej serii Cienia i kości, adaptującej dwa ostatnie tomy Trylogii Griszy czy elementy z Królestwa kanciarzy, jeszcze bardziej widać, jak dużą opowieść budują twórcy, czerpiąc z różnych źródeł. Ta historia się rozwarstwia, skupia na wielu postaciach, aczkolwiek momentami można odnieść wrażenie, że za dużo starano się upchnąć w jednym pakiecie. Zmiany były potrzebne – wszystkich nie mogę ocenić (czytałem jedynie książki o Wronach), ale działania twórców, mające na celu połączenie pierwotnie osobnych składników, wypadają całkiem naturalnie, przynajmniej z perspektywy widza, który nie zna powieści.
Pod względem atrakcji przygotowanych na recenzowany sezon jest bogato. W ciągu tych ośmiu odcinków dzieje się niemało, a akcja biegnie w szybkim tempie – zalicza przy tym parę chaotycznych zawirowań, nie zawsze w pełni przekonuje, czasem mogłaby przystanąć przy czymś na dłużej, ale właściwie dostarcza lekkiej zabawy. Humor, mnogość postaci, przygoda, niebezpieczeństwa – wszystko tu znajdziemy, a czegóż chcieć więcej w młodzieżowym fantasy?
Z przymrużeniem oka
O ile historia Aliny wypada jak typowa fantastyka dla młodzieży, o tyle wątek Kaza – już niekoniecznie. Przywódca Wron jest bardziej intrygujący, roztacza wokół siebie charyzmę i jako członek przestępczego półświatka ma do zaoferowania widzowi znacznie więcej niż Przywoływaczka Słońca. Trudno się temu dziwić – niejednoznaczne, szare charaktery zawsze budziły więcej emocji, a Alina cierpi na przywary protagonistki gatunku young adult. Musi pełnić wiodącą rolę mimo mdłej osobowości.
Przełykam pewne potknięcia, bo to w końcu młodzieżówka. Alina popełniająca doprawdy głupią gafę i dająca się w ten sposób odkryć? Trzeba na to spojrzeć z przymrużeniem oka, wiarygodność akcji jest mniej istotna od wprowadzenia postaci w stan zagrożenia. Wątek miłosny wydaje się prowadzony na siłę, a przy jego oglądaniu myślami chce się wędrować w inne rejony (tak, też dotyczące Aliny)? Trudno, zaraz przejdziemy do ciekawszych scen.
Świat Cienia i kości jest przyjemnie stylizowany, dekoracyjny. Nadal przyciąga kulturowymi inspiracjami – w tym przypadku mongolskimi, chińskimi czy afrykańskimi. Przedstawiane realia odwracają uwagę od codzienności, to magiczna rzeczywistość, w którą się chętnie wchodzi, nawet jeśli bywa naładowana głupotkami czy chropowatymi, ciut teatralnymi dialogami – też pod względem żartu – a CGI w najlepszym razie można określić jako średnie. Naprawdę mocno przyczepiłbym się tylko do gry aktorskiej Jessie Mei Li, której mimika jest zbyt sztuczna, żebym mógł brać główną bohaterkę na serio. Szczególnie blado wypada na tle pociągająco mrocznego Bena Barnesa w roli Zmrocza.
Jeśli ktoś określiłby Cień i kości jako dość tandetne i manieryczne fantasy, to z taką oceną musiałbym się zgodzić, tyle że estetyka pewnej sztuczności jest tutaj świadomym wyborem, pozwalającym traktować opowieść z dystansem i po prostu dobrze się przy niej bawić. Nie potrzeba wiele, by dać się porwać przygodzie, machnąć ręką na niedoskonałości, teatralność czy odstającą od obsady Jessie Mei Li oraz polubić większość postaci i z miłą chęcią potowarzyszyć im w trudnościach.
Ocena: 7/10
Serial:Cień i kość(Shadow and Bone)
premiera: 2021fantasyprzygodowydramat
Anulowany Sezonów: 2 Epizodów: 16
Serial fantasy oparty na tzw. uniwersum Griszów (Grishaverse) autorstwa pisarki Leigh Bardugo. Opowiada o Alinie, młodej kartografce, która odkrywa w sobie nadludzkie moce będące w stanie zniszczyć mrok przecinający jej ojczyznę. Cień i kość to Netflixowski serial fantasy oparty na powieściach fantasy autorstwa Leigh Bardugo. Akcja rozgrywa się w królestwie Ravka, regionie przeciętym tzw. Mroczną Fałdą, ścianą ciemności wypełnioną krwiożerczymi potworami. Mimo istnienia potężnych magów zwanych griszami, będącymi w stanie kontrolować żywioły lub metale, Fałdę może zniszczyć tylko grisza kontrolujący światło. Moce światła odkrywa w sobie młoda kartografka Alina Starkov, której umiejętności czynią z niej cel wielu różnych frakcji. Alina musi opanować swoje moce, przetrwać w rozdartym królestwie i zniszczyć Fałdę, zanim pochłonie całą jej ojczyznę. W serialu zagrali m.in. Jessie Mei Li (Alina Starkov), Archie Renaux (Mal Oretsev), Freddy Carter (Kaz Brekker) i Ben Barnes (Aleksander Kirigan).
Komentarze czytelników
GRYOnline.pl:
tvgry.pl:
