Europa Universalis II

Mechanika

W EUII gracz wciela się w zarządcę jednego z dostępnych krajów, przejmując nad nim pieczę na okres lat, dekad czy też całych wieków. Europa Universalis II umożliwia mu nie tylko kontrolowanie jednej z ówczesnych potęg europejskich, jak miało to miejsce w poprzedniej części, ale nawet 200 różnych nacji. Grający może objąć kontrolę nie tylko nad krajem Europy ale też jednym z plemion indiańskich czy największym państwem azjatyckim – Chinami. Wyboru dokonuje sam lub zdając się na sugestię komputera. Jeżeli rozgrywa kampanię, ma również możliwość rozpoczęcia gry od jednej z ustalonych dat.

Gra przeprowadzana jest na dwuwymiarowej mapie, podzielonej na prowincje, które zamieszkują różne grupy kulturowe. Grający rozpoczyna rozgrywkę, mając do dyspozycji jeden z obszarów, pełniący w tym momencie funkcję stolicy i w zależności od obranej taktyki, może dokonywać ekspansji na kolejne ziemie. Mieszkańcy każdego z terenów mogą reagować w odmienny sposób na zwyczaje narzucane im przez państwo gracza. Różnice między narodami opierają się nie tylko na odmiennej kulturze czy języku ale też religii. W EUII wprowadzone zostały zresztą nowe typy wyznań, takie jak hinduizm, konfucjanizm czy buddyzm.

Wraz z rozwojem nacji zmieniają się jej poszczególni historyczni władcy. Każdy z nich posiada inny poziom umiejętności dyplomatycznych, administracyjnych oraz wojskowych, co wymusza na graczu dostosowywanie strategii rozgrywki do zdolności poszczególnych rządzących.

W EUII dochody uzyskuje się poprzez podatki i handel. Mogą one zostać wykorzystane na rozwój jednej lub kilku technologii (z dziedziny infrastruktury i handlu czy też lądowej lub morskiej). Dzięki pieniądzom możliwa jest również odbudowa zaburzonej stabilności nacji (im bardziej kraj jest niestabilny, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia w nim buntów przeciwko władcy). Grający może też złożyć je w skarbcu i po zebraniu odpowiedniej sumy, wykorzystać na rozbudowę armii i floty, ustanowić nowe urzędy w poszczególnych prowincjach (co ma zresztą wpływ na wzrost podatków), jak też przeznaczyć na budowanie manufaktur, przyspieszających rozwój technologiczny kraju. Dodatkowe zyski przynosi także wysyłanie kupców do centrum handlu oraz kolonizacja zamorskich terenów.

Dyplomacja jest jednym z kluczowych aspektów rozgrywki. Przeprowadzane z innymi władcami rozmowy mogą przybierać różnoraki obrót, w zależności od podejmowanych przez gracza decyzji. Grający może poszerzać granice swojego państwa poprzez zawieranie królewskich mariaży czy wasalizację sąsiednich państw. Ma też jednak możliwość obrania zupełnie innej ścieżki, nakładając na sąsiednie państwa embargo lub prowokując wojny. W tej części istnieje też możliwość zażądania określonej liczby prowincji, złota, jak i wystosowania odpowiedniego porozumienia dyplomatycznego w celu utrzymania pokoju.

Podobnie jak w przypadku pierwszej części gry, grający nie ma wielkiego wpływu na sam przebieg walk. W skład dostępnej w EUII armii wchodzi kawaleria, piechota oraz artyleria. Gracz dysponuje również flotą, dzielącą się na okręty wodne, galery oraz transportowce. Ma on możliwość rozbudowywania każdej z wymienionych jednostek, jednak podczas samej walki z przeciwnikiem ataki przeprowadzane są automatycznie. Na wynik starcia mają wpływ umiejętności dowódcy oddziału i władcy, a także morale oraz sama liczebność atakującego wojska.

W trakcie rozgrywki gracz jest konfrontowany z różnymi losowymi lub specjalnymi eventami, które mogą zarówno ułatwić, jak i utrudnić dalszy jej przebieg. Grę urozmaicają też rzeczywiste wydarzenia historyczne, pojawiające się we właściwym dla nich czasie. Te ostatnie uległy pewnym modyfikacjom w stosunku do pierwszej części, dzięki czemu gracz może już np. opowiedzieć się po konkretnej stronie konfliktu. Tym razem grający ma też możliwość kreowania własnych wydarzeń, dzięki czemu tworzenie scenariuszy może przybrać dość zabawny obrót.

Europa Universalis II dysponuje czterema różnymi wariantami rozgrywki. Pierwszy z nich (Standard) wymaga od gracza zdobycia największej liczby punktów zwycięstwa ze wszystkich nacji. Można je uzyskać zarówno przez wygrywanie bitew i wojen, jak też zawieranie korzystnych układów dyplomatycznych lub odkrywanie nowych terenów, możliwych do kolonizacji. W Zwierzchnictwie natomiast zwycięża to państwo, które najszybciej uzyskało określoną liczbę punktów. Trzecim wariantem jest Ekspansja, gdzie warunkiem wygranej staje się podbicie określonej liczby prowincji. Ostatni typ rozgrywki to Misja, którą zwycięża ten, kto najszybciej ukończy wylosowaną przez komputer misję.

Podstawowa rozgrywka posiada określoną liczbę różnorakich scenariuszy. Fantasia (Fantazja) to specjalny rodzaj kampanii, niezwiązany z rzeczywistymi wydarzeniami historycznymi. Na mapie znajduje się tylko kilka nacji, którymi można prowadzić rozgrywkę, a każda z nich znajduje się na tym samym etapie rozwoju. Poza tym jednym przypadkiem wszystkie pozostałe scenariusze odwołują się do konkretnych wydarzeń z historii. Rozgrywka rozpoczyna się od określonej daty, jednak wszystkie kończą się w tym samym czasie – pierwszego stycznia 1820 roku.

Tryby gry

Europa Universalis II umożliwia grę zarówno w trybie single, jak i multiplayer (obsługującym rozgrywkę przez sieć lokalną). W trybie jednoosobowym wszystkie napotykane przez gracza nacje kierowane są przez komputer. W przypadku rozgrywki wieloosobowej część krajów kontrolowana jest już przez innych graczy.

Kwestie techniczne

Europa Universalis II posiada prostą, dwuwymiarową grafikę, w której nacisk nałożono na odtworzenie wzornictwa i stylistyki poszczególnych nacji. Rozgrywkę umila oprawa dźwiękowa, będąca zbiorem klasycznych utworów z okresu, w którym toczy się akcja gry.

Autor opisu gry: Mariusz Klamra