Ghostrunner 2

Cyborg Jack powraca, aby uporać się z niedokończonymi sprawami. Naostrzcie katany, bo Ghostrunner 2 to gra, gdzie trup ściele się gęsto. Sprawdzamy, czy tym razem większe ambicje twórców wystarczą, aby powtórzyć sukces udanej części pierwszej.

Ghostrunner 2 więcej tego samego + motorW jedynkę bardzo dobrze mi się grało, fajny parkour w cyberpunkowej wersji. Dwójka kontynuuje ten schemat rozgrywki, ale tak naprawdę można powiedzieć, że jest to mission pack do jedynki. Skuszę się nawet powiedzieć, że to samodzielne DLC. Jedyna nowa mechanika to jazda na motorze oraz korzystanie z kombinezonu do szybowania i tyle. Przeciwnicy, lokacje itd... powtarzają się. Nie miałem już takiego WOW jak przy pierwszej części. Najbardziej wyróżnia się tutaj ten motor, który pojawia się dosyć późno w grze. Sama jazda tym motorem i walka z przeciwnikami podczas jazy wypadła naprawdę fajnie, czuć szybkość tego pojazdu. Oczywiście misie motorem są, poza tym cyberpunkowym miastem więc przemierzamy głównie pustkowia. Jest to nowa lokacja, ale reszta jak pisałem wyżej, powtarza się.Mam wrażenie, że jedynka była trudniejsza. Może w dwójkę prościej mi się grało, bo znałem jedynkę a mechaniki zostały te same. Wali z bossami też wydają się prostsze. Pamiętam, że w jedynce był taki boss, przy którym się namęczyłem. Było tam pełno laserów i trzeba było ich unikać. Tutaj tego nie ma. Nie miałem takiego momentu, gdzie zatrzymał bym się więcej niż na 30min.A jak z historią gry. yyyyyyy Jest, bo jest i tyle. Stanowi pretekst by hasać sobie po arenach i tyle. Tak samo jak w jedynce. Podsumowując Ghostrunner 2 to nie jest zła gra. Jest to po prostu rozszerzenie formuły jedynki i tyle. Tak naprawdę recenzje jedynki, którą pisałem w zeszłym roku mógłbym tutaj przekleić i lekko zmodyfikować xD. Stan techniczny gry jest bardzo dobry. Nie miałem żadnych błędów, nawet małych. Grałem na XSX chyba w trybie wydajności, ale nie sprawdzałem. Oczywiście gra posiada też NG+ i tryb roguelike. Polecam, ale podkreślam to mogło by być po prostu duże DLC.

Dziś ukończyłem drugą odsłonę ghostrunnera i bawiłem się całkiem dobrze. Moim zdaniem to fajne rozwinięcie pomysłów z pierwszej części gry. Postacie napisane są znacznie lepiej, dialogi w końcu mają jakiś polot, a Jack (główny bohater) przestał być bezpłciowy. Twórcy postawili na dodanie do gry umiejętności aktywnych, które mają swoje przełożenie na nasz gameplay, oraz niejednokrotnie ich użycie jest koniecznie do ukończenia etapu. Wisienką na torcie tego umiejętnościowego tortu jest tzw "Superumiejętność". Potężne ability znaczące wspomagające nasz w walce okupione dłuższym czasem odnowienia. Do wyboru mamy kilka ultimate"ów, ale aktywny może być tylko jeden. Walka jest znacznie przyjemniejsza niż w jedynce. Efekty towarzyszące przy zabijaniu są bardzo sugestywne. Jakoś od połowy gry, ghostrunner doświadcza kryzysu tożsamości. W jednej z misji otrzymujemy do naszej dyspozycji motocykl, a gra przenosi nas do poł-otwartego świata. Mi osobiście ten pomysł kompletnie nie przypadł do gustu. Uważam to za totalnie nietrafiony pomysł. Kilka etapów zręcznościowych opartych na mechanice jazdy motocyklem byłoby spoko, ale przeniesienie gry na poletko bardziej otwartego terenu to w mojej opinii nietrafiony pomysł. Gra, podobnie jak jedynka stanowi wyzwanie, a jej konstrukcja jeszcze bardziej zachęca nas do speedrunowania. Nie jestem fanem speedrunowania gier, wiec przeszedłem grę, zrobiłem kilkanaście podejść do speedrunu i odpuściłem, ale jak ktoś to lubi, to ghosturunner da mu fun na dłużej. Po ukończeniu gry, odblokowuje nam się tryb hardcore z większą ilością przeciwników i przeszkód, więc to fajny powód żeby ponownie ograć grę i sprawdzić się w jeszcze trudniejszym środowisku. Ode mnie 7,5/10. Moim zdaniem bardzo poprawny sequel. Szkoda, że kampania marketingowa została tak źle rozegrana i mało kto się dowiedział w ogóle o premierze dwójki.