Zork: Grand Inquisitor

W takich oto okolicznościach gracz przejmuje kontrolę nad głównym bohaterem gry, którego wspiera szyderczy Dalboz - duch Mistrza Podziemi uwięziony w lampie. Celem przygody jest odnalezienie trzech magicznych artefaktów i zdetronizowanie Wielkiego Inkwizytora, przywracając tym samym stary porządek.

Twórcy Zork: Grand Inquisitor zdecydowali się tą grą powrócić do korzeni cyklu, przez co w wykonywaniu szeregu czynności towarzyszy nam stosunkowo żartobliwa, ukierunkowana na czarny humor oprawa. Świadczą o tym specyficzne komentarze Dalboza, reakcje i wypowiedzi napotkanych postaci, czy też treść propagandowych komunikatów. Bardzo często napotykamy również odniesienia do poprzednich odsłon serii, czy nawet gatunku, utrzymane w podobnym tonie.

Gra opiera się na sprawdzonym interfejsie point and click. Oprócz zwyczajowego podnoszenia i manipulowania przedmiotami, gracz może także korzystać z czarów (choć formalnie to przecież zabronione). Zwoje z zaklęciami odnajdujemy wraz z progresem gry i w większości trafiają one do naszej podręcznej księgi, dzięki czemu istnieje możliwość ich użycia w dowolnym momencie.

W Zork: Grand Inquisitor zastosowany został system punktowy, określający nasz stopień ukończenia przygody, przy czym na finiszu zabawy powinna nas reprezentować liczba 1000. Wirtualny świat eksplorujemy patrząc z perspektywy pierwszej osoby, bazując na skokowym przechodzeniu do kolejnych lokacji. Warto zauważyć, że w każdej chwili możliwy jest obrót wokół własnej osi o 360 stopni. Wprawdzie funkcjonalność ta działa tylko w poziomie ale należy zwrócić uwagę na rok premiery i ówczesne ograniczenia techniczne.

Wrażenia wizualne czerpane z rozgrywki potęgują wstawki filmowe, w których występują rzeczywiści aktorzy. Atmosferyczną ścieżkę dźwiękową stworzył m.in. Mark Morgan, twórca soundtracku choćby do dwóch pierwszych gier z serii Fallout, Planescape: Torment, czy też Descent II.

Ciekawostką jest fakt, że w Zork: Grand Inquisitor można grać we dwóch. Wówczas pierwszy gracz prowadzi rozgrywkę, a drugi wciela się w postać aktywnego obserwatora. Taka współpraca może okazać się bardzo pomocna, gdyż jak wiadomo co dwie głowy to nie jedna, a jak na każdego Zorka przystało, przygotowane przez twórców wyzwania, do łatwych nie należą.

Autor opisu gry: Daniel Kazek