23 maja 2023
Akcji, Boomer shooter, FPP, FPS, Indie, Science fiction, Singleplayer, Strzelanki, Warhammer 40,000.
Boltgun to krwawa pierwszoosobowa strzelanka w stylistyce z lat dziewięćdziesiątych, osadzona w fantastycznonaukowym uniwersum Warhammera 40,000. Grę opracowało niezależne studio Auroch Digital przy współpracy Focus Entertainment.
Zobacz Grę
GRYOnline
OpenCritic
Steam
Gracze
Ktoś w ogóle czeka na ten tytuł? Chyba w Polsce jest mało fanów Warhammera 40k, tym bardziej Ultramarines. Uwielbiam stare strzelanki: Wolfensteiny, Doomy, Quake''i, Unreale, Bloody, Duke Nukemy, Half-Life''y, Painkiller, Serious Samy etc. Jestem też fanem new retro shooterów (boomer shooters) - Forgive Me Father, Project Warlock, Ion Fury itd. Warhammera 40k pokochałem w momencie pierwszego odpalenia Space Marine (niecierpliwie czekam na Space Marine 2).
Mam wielkie nadzieje względem Boltguna. Gameplay obiecuje wyborną masakrę heretyków. Za Imperatora!
Czemu Ultramarine?
boooooriiiinnngnggggg!
Dajcie mi dowolny inny Chapter, a nie znowu generic chlopakow.
Blood Angels, Salamanders, Iron Hands, White Scars.
Tyle ciekawych chapterow. Ale nie.. zawsze Ultramarine, ktorzy chodza i "szczelaja".
Lubię Dooma ale to im nie pykło. Pograłem godzinę i gra rzeczywiście wieje nudą. Szkoda że nie jest krótsza bo pewnie w połowie zaczyna się już strasznie dłużyć. Jakbym miał bardzo słabego kompa to może być się skusił z desperacji ale mając dobry sprzęt szczerze szkoda mi na to czasu... Ale żeby nie było gry retro uwielbiam..
Jak dla mnie świetna zabawa, przynajmniej akt pierwszy , który skończyłem. Troszkę dziwni niektórzy przeciwnicy ale klimat jest.
[link]
Najgorszy boomer shooter w jaki ostatnio grałem. Nudny, powtarzalny, niezapadający w pamięć. Wszystkie mapy są takie same, bez żadnych punktów nawigacyjnych czy chociaż czegokolwiek charakterystycznego. Po 2 godzinach doszedłem do kolumnady z fioletowymi portalami. Po 10 minut randomowego skakania między nimi (każdy portal identyczny, do każdego prowadzi identyczny most) nie mogłem ustalić co właściwie robić, jak pchnąć ta idiotyczną grę dalej - klepnąłem uninstall. Zero podpowiedzi, zero pomysłu i najgorszy map design jaki widziałem.
Gra skończona i w kolejce następne bumer szótery.
Muzyka niby nie irytuje i nie odstaje, ale nic co rzuca się w ucho.
Zróżnicowanie przeciwników przez tyle misji takie se no ale to WH40k więc nie mogę kręcić nosem.
Bronie bardzo dobre - szkoda że nie ma lepszego systemu ulepszeń.
Jedyne co mnie irytowało to może za mała liczba amunicji ze zbieranych pasów do ciężkiego boltera, animacja plazmy blokująca przełączanie broni (co można robić w każdych innych warunkach jak przeładowanie - nie każda gra to ma).
No i przydałaby się jakaś wskazówka momentami gdzie iść dalej - poziomy się zlewają i ciężko momentami o punkt zaczepienia. Efekt grania po nocach, heh... a pomyśleć że kiedyś ogrywałem prawdziwe labirynty bez automap i dawałem radę...
Mamy niby latającą czaszkę, ale w ogóle nie pomaga w niczym.
Retro styl odświeżony na dziejesz standardy. Całkiem przyjemna ''młócka''
Lubię retro shootery, ale Boltgun jest średni. Naprawdę chciałbym polecić tę grę, ale ona z czasem robi się okropnie monotonna. Dłużyła mi się niemiłosiernie. Składa się na to niewielka różnorodność wrogów i kiepski level design. Nieraz błądziłem, ponieważ brakowało charakterystycznych punktów odniesienia. Niektóre poziomy to były miejscówki z odbiciem lustrzanym, niezbyt urozmaicone, w których łatwo można było się pogubić (sztandarowym przykładem była mapa z fioletowymi portalami). Same poziomy nasrane są wrogami, którzy spawnują się w określonych momentach i nie możemy danego miejsca opuścić dopóki nie rozprawimy się z przeciwnikami i znajdziemy odpowiednich kluczy otwierających drzwi. I tak w kółko. Oczywiście miejscówka wypełniona jest po pachy amunicją, której nigdy nie brakuje. A najlepsze są sekrety. Zazwyczaj powinny to być miejsca, przy których trzeba pokombinować, albo mają trudne do zauważenia wejście, czy ukryte za kontenerami itp. W Boltgun sekret można odkryć nawet podnosząc jakiegoś power upa nieszczególnie ukrytego na krawędzi przejścia. Przeważnie jest w środku kontenera. To już lepiej, aby ich w ogóle nie było, bo to żałosne rozwiązanie. Zero kreatywności.
Podczas progresu towarzyszy nam lewitująca pochodnia, która w założeniu miała nam ułatwiać odnajdywanie drogi oraz informowanie o progresie, ale w praktyce w ogóle nie pomaga w tym pierwszym a przeważnie tylko przeszkadza pojawiając się znienacka przy nas, przez co bardzo często do niej strzelałem, bo myślałem, że to wróg lub pocisk demona. Nawet błędnie informuje o wyczyszczeniu miejsca z wrogów. Często było tak, że jednak kilku przeciwników jeszcze się pojawiało i raz stojąc przy beczkach mnie załatwili. Totalnie nieprzydatna rzecz.
Szkoda, że te elementy są kiepskie i zabijają przyjemność z gry, bo feeling strzelania jest naprawdę świetny. Choć broni nie jest zbyt wiele, to niemal każdą przyjemnie eliminowało się wrogów. Jedynie shotgun był najmniej przydatną bronią, bo był za wolny jak na tempo rozgrywki i ilość wrogów a także podręczny „siekator”, co jak na boomer shootery jest dość zaskakujące. W sumie najprzyjemniejsza jest pierwsza giwera, która wpada nam do ręki. Dzięki broni dokonujemy soczystej rozpierduchy i leje się mnóstwo pikselowej krwi. Tylko, ile można? Z czasem dopada jednak znużenie, którego nie miałem ogrywając Amid Evil, czy Turbo Overkill. Nawet dawkowanie fragmentami nie pomagało. Niestety, jest to duże rozczarowanie i 5/10 to maks, co mogę dać tej grze.
Warhammer 40,000: Boltgun - recenzje graczy
Połączenie boomer shootera z uniwersum Warhammera 40K jest tak oczywistą kombinacją, że aż dziw, iż powstanie tego typu gry zajęło tak dużo czasu. Boltgun jest wyśmienity. Ma cudowny klimat, miodną jak diabli walkę, bardzo różnorodne uzbrojenie oraz obszerną galerię wrogów, z których każdy autentycznie zachowuje się inaczej. Kampania ma trzy akty – pierwszy jest dobry, drugi jest bardzo dobry, a trzeci to kompletne adrenalinowe szaleństwo. Ogólnie – świetna gra.
Niczego więcej od boomer shooterów nie oczekuję. Wygląda nieziemsko, daje ogromną satysfakcję z "oczyszczania heretyków". Mam nadzieję, że to nie koniec serii, bo chociaż byłem zaskoczony dużą ilością poziomów, to nie miałem dosyć. Jest tu cała masa bardzo prostych i w tej prostocie genialnych rozwiązań, i że aż dziw bierze, że to dopiero pierwsza tego typu strzelanka w świecie "Warhammer 40,000". Jedyne co bym tu nieco zmienił, to ścieżka dźwiękowa. Brak tu zapadających w pamięć motywów muzycznych.
Auroch Digital miało nosa, aby połączyć uniwersum W40k - patetyczne, krwawe, oparte na kontrastach i znikomych dylematach moralnych - z konwencją retro shootera. Szczątkowa otoczka fabularna rekompensowana jest wciągającym gunplayem oraz fetyszyzacją przemocy, która potrafiłaby zawstydzić stareńkiego "Dooma". Niestety, kulminacją tej formuły jest połowa gry - po tym czasie gameplay staje się monotonny, poziomy zlewają się ze sobą, pula przeciwników pozostaje niezmienna, a bossowie rozczarowują swoimi ograniczeniami. Pozostaje więc gra dla fanatyków uniwersum lub miłośników boomer shooterów.
GRYOnline.pl:
tvgry.pl:
