Trepang2

Trepang2 przypomina, jak kiedyś grało się w F.E.A.R.-a i jak dużo frajdy oferował bullet time. A dla młodszych graczy to dobra okazja, by sprawdzić starą, dobrą szkolę tworzenia strzelanek FPP.

Pograłem 2,5h i cały czas czekałem aż mnie porwie, niestety nie porwała i choć staram się kończyć zaczęte gry, to uznałem, że szkoda mi czasu na grę, która nie daje za dużo fun'u i z czasem robi się po prostu nudna. "Trochę" jej do FEARa brakuje.Zalety- Intensywne walki- Prosta "bezmyślna" strzelanka - idealny odmóżdżacz- Bullet time zawsze spoko- Przyjemna rozwałka pomieszczeń, ścian mebli itp.- Krwawa i brutalna- Niskie wymagania sprzętoweWady- Gunplay bez polotu- Nie daje za dużo przyjemności i z czasem zalatuje nudą- Projekty lokacji rodem z 2004 roku- Puste pokoje- Średnia grafika- Rozgrywka prosta do bólu- Monotonna muzyka- Brak przybliżenia przy celowaniu (zazwyczaj pod prawym przyciskiem myszy) to jakieś nieporozumienie - Pretekstowa fabułaGeneralnie bardzo prosta pod względem rozgrywki gra z przeciętną grafiką. Można pograć, ale jeśli (tak jak ja) grało się w bliźniacze produkcje z przełomu wieków, to szału nie zrobi. 6/10.

Trepang2 bezwstydnie dąży do bycia duchowym spadkobiercą F.E.A.R. i radzi sobie całkiem nieźle jak na grę stworzoną przez zespół składający się z zaledwie czterech osób. Głośna akcja po której następuje cicha eksploracja. Spowolnienie czasu jak w grach serii Max Payne i F.E.A.R. Granaty eksplodujące z efektem bąbelków zakrzywiających czasoprzestrzeń. Głównie chodzi o szybkie i stylowe walki z wrogami. Ludzcy wrogowie są dość sprytni. Reagują na nasze działania rzucając flary w ciemnych miejscach, okrążając nas, ustawiając się w oczekiwaniu na miejsce z którego możemy zaatakować i pracują jako oddział do flankowania nas i osłaniania się nawzajem. Podobnie jak chwalona sztuczna inteligencja F.E.A.R. częścią jej sukcesu jest sprytna sztuczka polegająca na tym, że wrogowie wokalizują swoje zachowanie. Mają ogromny zakres dźwięcznych linii obejmujących co mogą zrobić. Szanowany manewr oskrzydlający wydaje się bardziej inteligentny, gdy słyszymy jak jeden facet prosi o osłonę, a jego kumpel odkrzykuje potwierdzenie. Sprzymierzone oddziały, które czasami walczą u naszego boku również wydają się pomocne. Skradanie jest opcjonalną taktyką, bo wrogowie nie wiedzą magicznie, gdzie jesteśmy i mogą nas zgubić. Możemy używać broni z tłumikiem, po cichu skradać się w ciemności lub podejść wroga i skręcić mu kark. Każda strzelanina niszczy dane miejsce. Okna, drewniane ściany, biurka, posągi, ławki, kolumny, światła można zniszczyć lub rozbić. Ludzie krwawią wnętrznościami i odstrzelonymi kończynami. Ich krew tymczasowo pokrywa naszą broń i ubrania zmieniając nas w grubą warstwę grubej śliwkowej konfitury, jeśli walka jest wystarczająco intensywna. Płomienie też się utrzymują paląc łamliwe przedmioty i piekąc zwłoki. Szczególnie podobała mi się strzelanina w wielkiej, wielopoziomowej bibliotece, która wirowała od zamieci fragmentów papieru z uszkodzonych książek i pozostawiła tak wiele eleganckich popiersi pozbawionych twarzy. A ponieważ jest to duchowy spadkobierca F.E.A.R. z 2005 roku zdecydowanie ma wiele strzelanin w lobby Matrixa pełnych filarów. Poziomy to areny walki połączone krętymi korytarzami. Misje rozpoczynają się w tajnej bazie, a my wybieramy zadania z dużego stołu mapy świata. W miarę wykonywania kolejnych misji fabularnych odblokowuje się kilka opcjonalnych misji pobocznych. Kampania zajmuje ok 10-12 godzin na poziomie Normal wliczając nie tylko 6 misji głównych, ale też wszystkie misje poboczne. Trepang2 pożycza kilka pomysłów od F.E.A.R. i chwyta trochę mechaniki z klasycznych strzelanek, a rezultatem jest dość znajoma zabawa. https://www.youtube.com/watch?v=ekbmu7MS-cw&ab_channel=NeatPick

Trepang 2 trochę dziwny, ale na swój sposób pozytywny tytuł. Nie mogę go porównać do F.E.A.R, ponieważ nie grałem w tamten tytuł, ale z mojej oceny to klimatyczny FPS, wiadomo tutaj nie ma bardzo rozbudowanej fabuły, ale strzelanie w tej grze jest na plus. System zniszczeń paradoksalnie nie jest aż tak duży. Są oczywiście elementy faktycznego horroru i przyznaje raz mnie nieźle przestraszyła. Ale nie powiedziałbym że jest nudna, na pewno tym bardziej nie jest majstersztykiem, ale jest dynamiczna. I ten system cheatów ciekawe rozwiązanie. Czy polecałbym granie w nią? Myślę że tak.