The Crossing

The Crossing to tytuł z gatunku strzelanek, w których świat oglądamy z perspektywy pierwszej osoby. Tym razem ludzie z Arkane Studios (Dark Messiah of Might and Magic) i Valve Corporation (Half Life), wpadli na pomysł, który wyróżnia ich produkt spośród wielkiej liczby FPS-ów. Mamy bowiem do czynienia z połączeniem gry w trybie single player z rozgrywką wieloosobową (z możliwością płynnego przechodzenia z jednego trybu w drugi, w niemal dowolnym momencie).

Akcja rozgrywa się w Paryżu, a właściwie to w dwóch jego wersjach jednocześnie. Pierwsza z nich zbliżona jest do naszej rzeczywistości, z tym, że miasto (i cała Francja) boryka się z olbrzymimi kłopotami - władza rządowa praktycznie nie istnieje, zamieszki są na porządku dziennym, wszędzie szerzy się chaos i anarchia. Ten drugi Paryż pochodzi z równoległej do naszej rzeczywistości i rzecz jasna prezentuje się zgoła odmiennie - doskonale prosperuje, rządzony twardą ręką przez... Zakon Templariuszy, który w tej rzeczywistości nie tylko nie został rozwiązany, ale nawet urósł w siłę i przejął władzę w kraju. Te dwie wersje stolicy Francji istnieją w The Crossing jednocześnie (przenikają się), a zdecydowana większość mieszkańców obu światów nie zdaje sobie z tego sprawy. Tylko nieliczni (czytaj gracze) przedostają się z jednej płaszczyzny na drugą, czy to korzystając ze specjalnych przedmiotów (unikalnych artefaktów) czy też po prostu przypadkiem znajdując się w odpowiednim miejscu i czasie. Pomysł na takie rozdwojenie rzeczywistości jest stricte fantastyczny, ale poza tym nie spotykamy żadnych elementów, które mogły by wywołać zdziwienie u mieszkańca współczesnego świata. Nie doświadczamy więc obecności magii, potworów (czy to mitycznych czy też będących efektem naukowych eksperymentów), fantastycznych broni i tym podobnych. W kwestii walki mamy połączenie FPS-owej klasyki (czyli używania broni palnej), z koniecznością operowania bronią białą. Nie brakuje również improwizowanych narzędzi walki oraz gadżetów w rodzaju wystrzeliwanej stalowej linki, która może nas błyskawicznie wciągnąć na dach budynku.

Nazwa gry The Crossing nie wynika wyłącznie z realiów zabawy, czyli przenikających się światów, ale także z niespotykanego do tej pory przenikania się trybów rozgrywki single i multiplayer. Mianowicie w tytule tym występują dwa rodzaje graczy: Ci grający w główny tryb fabularny (nazywani Elites, bo ich postaci są „podpakowane”, doskonale opancerzone i uzbrojone) oraz specjaliści od drużynowych pojedynków multiplayer (ich nazwa to Skirmishers). Generalnie rzecz biorąc obie grupy mogą nie wchodzić sobie w paradę, tak jak ma to miejsce w większości gier FPS. Gracze przechodzący tryb kampanii załatwiają wtedy swoje własne sprawy, zgodnie z fabułą gry, a ich przeciwnikami są postaci kierowane przez sztuczną inteligencję. Z kolei Skirmishers po prostu toczą sieciowe, drużynowe boje w klasycznych trybach (capture the flag itp.), tak jak ma to miejsce na przykład w Counter-Strike. Unikalność The Crossing polega na tym, że w czasie zabawy może dojść do wielokrotnego spotkania obu grup. W pewnym momencie gra może wymagać od gracza przechodzącego tryb fabularny odwiedzenia mapy przeznaczonej do rozgrywki multiplayer. Skirmishers otrzymują wtedy informację o pojawieniu się nowych postaci na polu walki, następuje reorganizacja sił i bój rozpoczyna się od nowa. Niejednokrotnie wszyscy muszą starać się przeszkodzić graczowi Elite w osiągnięciu celu zadanego w fabule. Drugi sposób na doprowadzenie do konfrontacji obu rodzajów wojowników możliwy jest dzięki specjalnym opcjom danym graczom Skirmishers. Otóż mogą oni zawładnąć (podobnie jak czynił to agent Smith w Matrix) postaciami żołnierzy z trybu story (sterowanymi normalnie przez sztuczną inteligencję). Takie niecodzienne podejście do tematu A.I. i wpływu żywych graczy na fabułę (zazwyczaj single-playerową) czyni grę o wiele bardziej interesującą.

Ostatnia modyfikacja 10 grudnia 2007