The Case of the Golden Idol

Dawno żadna przygodówka nie siadła mi tak dobrze jak The Case of the Golden Idol. Świetne zagadki, ciekawe mechaniki i całkiem interesująco rozwijająca się fabuła, przedstawiająca kilka dekad zdrad, spisków i intryg - cudeńko.

Przygodówka detektywistyczna, w której dociekamy co (i dlaczego) wydarzyło się przed morderstwem. 12 spraw do rozwiązania, które składają się na intrygującą historię. Odkrywanie szczegółów i dedukcja wypada tutaj zdecydowanie przystępniej niż w Obra Dinn, które utrudniało rozwiązywanie spraw przez swoją chaotyczność scen. W „The Case of the Golden Idol” wszystko jest po kolei, dzięki czemu łatwiej wyłapać smaczki fabuły zaś odkrywanie historii jest bardziej wciągające. Pod kątem opowieści, rozgrywki nie mam tutaj nic do zarzucenia. Jedynie graficznie mi nie przypadła do gustu, choć ma swój „urok” i rozumiem taki zamysł twórców. Jednak, gdyby była na poziomie choćby „Card Shark”, to byłoby zdecydowanie lepiej. Niemniej to po prostu świetna gra.

Dopiero ostatnio przypadkiem dowiedziałem się o istnieniu tej gry i tak mnie wciągnęła że w jedną nockę przeszedłem całość. Gra ma niesamowity klimat, idealnie dobraną muzykę i w kilkunastu scenach przedstawia mega interesującą historię przywodzącą na myśl jakąś dobrą część Assassin's Creed (sekretne stowarzyszenia, mistyczne artefakty i tak dalej). Całość waży mniej niż 400 MB a zapewniła mi ta gra więcej zabawy niż niektóre gry ważące 100GB. Polecam każdemu kto lubi gry detektywistyczne i rozkminianie zagadek.

Absolutnie fantastyczna ukryta perełka, która z miejsca stała się jedną z moich ulubionych przygodówek wszechczasów. Główna mechanika gry jest tak prosta i oczywista w swoich założeniach i tak intuicyjna w graniu, a zrazem tak świeża i odkrywcza, że po prostu zachwyca. Twórcy chwalą się, że to "nowy rodzaj gry detektywistycznej" i nie ma w tym ni grama przesady, a ja wcale nie po cichu liczę na to, że "The Case of the Golden Idol" stanie się źródłem inspiracji dla wielu, wielu kolejnych tytułów, które z przyjemnością ogram. Satysfakcja, która płynie z uzupełnienia wszystkich luk, zidentyfikowania podejrzanych i rozwikłania zagadki morderstwa w tej grze to po prostu diablo przyjemne doświadczenie. Same łamigłówki szybko robią się skomplikowane, ale nigdy nie opierają się na niemożliwej logice i wcale nie są takie trudne, jakie mogą się wydawać na pierwszy rzut oka. Nagradzają uważne przeszukiwanie lokacji, skupianie się na analizowaniu poszlak i zdolność dedukowania (zarówno w sensie Sherlockowskim, jak i logiki klasycznej, czyli rozumowania niezawodnego), czyli te właśnie umiejętności, które powinny cechować prawdziwego detektywa. A na dodatek okraszone są bardzo klimatycznymi ilustracjami adekwatnymi do epoki w wielu detalach. No i, co ciekawe, wszystko to łączy spójna, wciągająca historia z intrygą rozpisaną bodaj na kilkanaście lat. Wszystko tu po prostu do siebie idealnie pasuje, jak to powinno być w każdej dobrze wykonanej grze przygodowej. Wielka szkoda, że tak cudowna gra najpewniej utonie w zalewie szamba, zwłaszcza w tym najgorętszym w branży gier okresie.