Sołtys

Córka sołtysa ze wsi Poraż, nie należała do osób ani specjalnie urodnych, ani inteligentnych, dlatego też nikogo nie powinno dziwić, że całe dnie spędzała w krytej słomą chacie, popijając piwo i grając na komputerze. Pewnego dnia, rodzice zaniepokojeni przedłużającym się stanem panieńskim swojej jedynej pociechy, postanowili znaleźć jej męża. Wybranek nazywał się Leon i nawet udało się go zaciągnąć przed ołtarz, ale gdy tylko zgasło światło, zięć spie... spiesznie się oddalił nie zważając, że droga ucieczki wiedzie przez witraż. Jak to zwykle w wiejskich historiach bywa, za ewakuację Leona oberwał tylko i wyłącznie sołtys. Teraz samodzielnie musi poszukać uciekiniera i jeszcze raz spróbować go postawić przed ołtarzem.

Sołtys to interesująca gra przygodowa rozgrywająca się w realiach polskiej wsi. Co prawda, autorzy ubarwili nieco scenariusz dokładając kilkanaście słynnych i absurdalnych dowcipów o Wąchocku (wliczając w to np. ten o zwijanym na noc asfalcie), ale gra i tak sprawia wrażenie piekielnie realistycznej, zwłaszcza kiedy widzi się śpiącego na budowie majstra po przyjęciu kilku piw – taki typowy, swojski obrazek. Gra wykorzystuje interfejs „point & click”. Lewym przyciskiem myszy poruszamy się po ekranie i oglądamy przedmioty, prawym natomiast wykonujemy wszelkie czynności. Pomiędzy lokacjami nie przenosimy się w tradycyjny sposób, tj. idąc na brzeg ekranu, ale za pomocą przycisków z liczbami, które znajdują się w lewym, dolnym rogu. Początkowo ilość dostępnych plansz ogranicza się do jednej, ale gdy nakarmimy łańcuch kością, od razu dostaniemy dostęp do kolejnych siedmiu. Szybkie przenoszenie się pomiędzy lokacjami jest z pewnością wygodne, ale czasem trudno przypomnieć sobie pod którym numerem kryje się pożądana przez nas plansza – zwłaszcza jeśli jest ich ponad trzydzieści.