Sango 2

Rozgrywkę podzielono na dwie główne płaszczyzny: strategiczną oraz taktyczną. Pierwsza polega głównie na rozwijaniu posiadanych zamków oraz rozbudowie potencjału militarnego. Konstruując odpowiednie budowle możemy znacznie zwiększyć jakość i liczebność naszych armii. Siły inwazyjne kompletujemy rozważnie wybierając między żołnierzami czterech głównych formacji (pikinierzy, łucznicy, miecznicy oraz kawaleria). Nie należy przy tym zapominać, że na ostateczną efektywność jednostek w bitwie ma wpływ szereg pobocznych czynników, takich jak zaopatrzenie, uzbrojenie czy umiejętności dowódcy. Utrzymanie linii zaopatrzeniowych w nienagannym porządku i zadbanie o dostateczny poziom technologiczny naszych podwładnych także należy do naszych obowiązków na płaszczyźnie strategicznej.

Prędzej czy później nasze jednostki zmierzą się z siłami wroga w bezpośredniej bitwie – jest to dobry moment na wykazanie się znajomością taktyki i sztuki wojennej. Potyczki rozgrywamy bowiem w czasie rzeczywistym, a to daje nam możliwość bezpośredniej ingerencji w losy starcia. Warto mądrze wydawać rozkazy, gdyż wszystkie formacje posiadają swego dowódcę, który po każdym zwycięstwie otrzymuje punkty doświadczenia (w liczbie adekwatnej do efektywności oddziału w danej walce) i stopniowo podnosi swoje umiejętności. Najsilniejsi generałowie mogą korzystać z różnego rodzaju przedmiotów i akcesoriów, pozytywnie wpływających na potencjał bojowy podległego im oddziału. Ciekawostką jest możliwość zdecydowania o porze rozpoczęcia bitwy (brzask, poranek oraz popołudnie), co ma niebagatelny wpływ na warunki pogodowe (np. deszcz, śnieg, mgła), a te z kolei mogą wpływać na skuteczność manewrów taktycznych. Nie zapomniano także o znaczeniu morale, które drastycznie spada w przypadku śmierci dowódcy lub ponoszenia przez nasze armie ciężkich strat.

Otwarta wojna nie jest jedyną możliwością zwiększania wpływów naszego imperium – czasem o wiele więcej korzyści przyniesie nam sojusz z przyjaźnie nastawionym królestwem. Nie brakuje także możliwości subtelnego sabotażu kontrolowanych przez wrogów armii i posiadłości, np. skorumpowanie urzędników, podburzanie ludności, zniszczenie bram zamkowych czy szpiegostwo. Jak więc widzimy, program w dużej mierze opiera się na sprawdzonej recepturze poprzednich gier Magitech, stanowiąc ciekawą alternatywę dla ogranej serii Total War.

Autor opisu gry: Andrzej Mielczarek