Sabre Wulf

Założenia gry zmieniły się w stosunku do pierwowzoru. Tym razem nie jest to prosta zręcznościówka, polegająca jedynie na bieganiu po labiryncie dżungli w poszukiwaniu części amuletu i likwidowaniu uprzykrzającej życie fauny. Nowy „Sabre Wulf” jest klasyczną platformówką z dużą dawką elementów logicznych. Podczas pokonywania ośmiu obszernych poziomów Sabremanowi pomagają śmieszne stworki, które gracz znajdzie poukrywane w różnych miejscach lub kupi od handlarzy. Stworzenia te można wykorzystać np. jako trampoliny do podrzucania bohatera na wysoko położone półki, kładki umożliwiające przeskok nad przepaściami lub pułapki na czyhających wokół wrogów. Należy pamiętać, że pomocników jest ograniczona ilość, tak więc należy nimi gospodarować rozsądnie, by w kluczowych momentach ich nie zabrakło. Takie sytuacje zdarzają się, gdy przykładowo Sabreman odnajdzie cenny przedmiot, należący do Sabre Wulfa. Żeby go nie stracić, puszcza się pędem do swojego obozu, ścigany przez wilka. W trakcie ucieczki musi właśnie zastawiać przeróżne pułapki, by spowolnić pogoń i dobiec pierwszy do obozu, gdzie już jest bezpieczny.

W sferze grafiki dobrze widać przełom technologiczny, jaki dokonał się na przestrzeni dwudziestu lat. Gra jest niezwykle kolorowa, a bohater co rusz znajduje się w odmiennym krajobrazie (dżungla, świątynie, jaskinie, wioski, ośnieżone góry itd.). Przy tworzeniu oprawy graficznej autorzy posługiwali się techniką ACM (Advanced Computer Modelling), pozwalającą na umieszczenie brył 3D w prerenderowanych lokacjach. Świat otaczający pokazany jest w rzucie izometrycznym, natomiast w jaskiniach rządzi czysty dwuwymiar z widokiem z boku.

W początkowych zapowiedziach „Sabre Wulf” miał posiadać tryb wieloosobowy dla czterech graczy, jednak plan nie został zrealizowany i w efekcie gra jest przeznaczona wyłącznie dla jednego gracza.

Autor opisu gry: Emil Ronda