Rising Thunder

Celem autorów było opracowanie przystępnego mordobicia, które jednocześnie wciąż będzie oferowało sporo głębi. Osiągnięte to zostało poprzez uproszczenie sterowania, tak aby nawet początkujący gracz mógł z łatwością wykonywać wszystkie nawet najbardziej skomplikowane ruchy, zamiast męczyć się z kręceniem np. połowy koła połączonego z długą kombinacją przycisków. Sterowanie zaprojektowano więc od podstaw z myślą o klawiaturze i każdy atak przypisany jest do pojedynczego klawisza. Sprawia to, że o zwycięstwie decyduje głównie refleks i taktyka, a nie wyuczone na pamięć skomplikowane kombinacje. Nie znaczy to jednak, że gra pozbawiona jest głębi. O ile sterowanie postacią jest banalnie łatwe, to sama rozgrywka jest na tyle bogata, że różnica w umiejętnościach między początkującymi i weteranami jest ogromna.

Z tym pomysłem współgra położenie nacisku na rozgrywki sieciowe. W grze nie znajdziemy opcji zabawy na wspólnym ekranie. Umożliwiło to autorom wyposażenie postaci w unikalne zdolności, takie jak np. niewidzialność. W starych bijatykach taka moc powodowała, że również dysponujący nią gracz nie widział swojego wojownika. W Rising Thunder ten problem nie istnieje. Ponadto autorzy przygotowali system wyszukiwania partnerów o podobnym poziomie umiejętności który sprawia, że dobrze bawić się będą nawet nowicjusze.

Autor opisu gry: Adrian Werner