Quarantine (1994)

Z racji wykonywanego zawodu, Twoim głównym zadaniem jest przewożenie ludzi z miejsca na miejsce. Na wykonanie każdego zlecenia masz ściśle określony czas, im bliżej do celu z punktu startu, tym jest go mniej. Za każdy wykonany kurs otrzymujesz pieniądze, które są niezbędne do prowadzenia napraw i wyposażania pojazdu w różnorakie środki zagłady. Trzeba bowiem pamiętać, że w Kemo panuje totalna anarchia, policja nie istnieje, a na ulicy zwycięża ten, kto trzyma w ręku, a właściwie na dachu, lepszy arsenał. W tym miejscu należy oddać hołd twórcom gry, za ogromną ilość różnorodnych broni, które powinny zaspokoić wszelkie gusta. Po kilku początkowych kursach, skontaktuje się z Tobą miejscowy ruch oporu, który będzie miał dla Ciebie zdecydowanie bardziej wyrafinowane zadania. Większość z nich dotyczyć będzie zabójstw członków gangu sprzyjających korporacji, lub jej wysoko postawionych urzędników, czasem trafi się także zamach bombowy na któryś z budynków. Wykonywanie zleceń dla rebeliantów jest istotne dla rozwoju akcji, bowiem tylko dzięki nim poznasz hasła, które otworzą przed Tobą tunele, prowadzące do innych dzielnic Kemo.

Akcja gry przedstawiona jest z perspektywy pierwszej osoby, podobnie jak w Doomie. Kierowanie taksówką nie powinno nastręczać Ci większych problemów. Jedyną rzeczą, o której należy szczególnie pamiętać, to dostosowanie prędkości jazdy do panujących warunków - w ciasnych uliczkach, pełnych zdradliwych skrzyżowań, lepiej specjalnie nie szaleć. Poziom trudności jest stosunkowo wysoki, zwłaszcza w późniejszych etapach gry, gdy na ulicach pojawia się duża ilość, uzbrojonych po zęby pojazdów, a czasu na wykonanie zadań jest coraz mniej. Pod względem wizualnym Quarantine nie zachwyca, zwłaszcza przy zbyt szybkiej jeździe - wówczas wszystkie elementy rozmywają się i ciężko tak naprawdę stwierdzić, co dzieje się na ekranie. Dodatkowym minusem jest duża brutalność, ilość rozjeżdżanych - często zupełnie nieświadomie - ludzi, bije po prostu wszelkie rekordy. Mimo tych wad, Quarantine może się jednak spodobać. Interesujący scenariusz, dynamika akcji i nawet ta ponura grafika, potrafią bowiem przyciągnąć jak magnes, a później nie pozwalają odejść, aż do ucieczki Drake'a z Kemo.

Autor opisu gry: Mariusz Klamra