Pole Position 2010

W grze przyjęto, że szefowanie zespołem oznacza udział w podejmowaniu niemal każdej decyzji. Gracze negocjują więc warunki kontraktów z kierowcami, podpisują umowy ze sponsorami, wyznaczają inżynierom kierunki badań, określają ustawienia bolidu na dany wyścig, a nawet ustalają strategię teamu.

Kierować można jednym z gotowych zespołów lub od podstaw stworzyć własny. Szef ekipy może wybierać z grona dwustu dostępnych w grze kierowców oraz tysiąca inżynierów, mechaników i pracowników wyścigowego zaplecza. Również konstrukcja samochodów daje duże pole do popisu. Osiągi bolidów można poprawiać dokonując modyfikacji każdego z 17 podzespołów.

Co prawda w trakcie wyścigu nie ma szans, by samemu usiąść za kierownicą, ale menedżer zespołu może przez radio wydawać polecenia swoim kierowcom i mechanikom, decydując m.in. o stylu jazdy czy pit-stopach.

Szef teamu musi przy tym przez cały czas pilnować budżetu. Większość operacji, jak zatrudnienie dodatkowego pracownika, rozpoczęcie badań nad nowym komponentem itp., wiąże się z określonymi kosztami. Wpływy do kasy zespołu zapewniają sponsorzy - tym hojniejsi im lepsze są osiągane wyniki.

Rozgrywka w Pole Position 2010 stanowi w dużej mierze rozwinięcie pomysłów z Racing Team Manager. W obu grach mamy do czynienia z rozbudowanym trybem zabawy solowej oraz namiastką multiplayera, w którym rywalizować może dwóch graczy, wystawiających do wyścigów swoje zespoły.

W PP 2010 znacznej poprawie uległa strona audiowizualna. Nie jest ona wybitna, ale przynajmniej nie odstrasza jak było to w przypadku RTM. Można jedynie żałować, że w grze nie występują nazwy autentycznych zespołów ścigających się w F1 oraz nazwiska prawdziwych kierowców. Fani Formuły 1 powinni jednak bez błędu rozszyfrować, jakie teamy i którzy kierowcy stanowili inspirację dla twórców Pole Position 2010.

Autor opisu gry: Aleksander Kaczmarek