Omega Labyrinth Life

Mechanika

Gra korzysta z formuły i modelu rozgrywki japońskiego cyklu Mystery Dungeon, sięgającej korzeniami 1993 roku, którą reprezentują gry z serii, takich jak Pokemon Mystery Dungeon czy Chocobo Mystery Dungeon. Większą część rozgrywki spędzamy na eksplorowaniu częściowo losowo generowanych trójwymiarowych podziemi przedstawionych w widoku izometrycznym. Na miejscu walczymy z zamieszkującymi je potworami, zdobywamy ukryte w nich skarby oraz odkrywamy kolejnych bossów.

Produkcja korzysta z systemu turowego, w którym wszystkie postacie oraz przeciwnicy jednocześnie wykonują swoją kolejkę ruchu. Podczas gry kontrolujemy tylko jedną spośród siedmiu dostępnych bohaterek, różniących się stylami walki oraz dostępnymi umiejętnościami. Warto zaznaczyć, że zawsze możemy zabrać ze sobą jedną towarzyszkę kontrolowaną przez AI. Wygrywając z przeciwnikami postacie zdobywają doświadczenie i awansują na kolejne poziomy. Pokonani wrogowie pozostawiają po sobie również magiczną energię Omega, absorbowaną przez... piersi bohaterek. Zapewnia ona czasowe bonusy do statystyk i siły ataków.

Po przejściu wszystkich lub tylko wybranych poziomów jednego z dostępnych w grze labiryntów wracamy do szkoły. Zabieramy ze sobą znalezione przedmioty i skarby, ale tracimy całe zdobyte doświadczenie, poziomy oraz zebraną energię Omega. Ważnym elementem zabawy jest również opieka nad szkolnym ogrodem. Gracze wybierają jakie ziarna i cebulki kwiatów zasadzić, a następnie muszą opiekować się sadzonkami, podlewając je i nawożąc. W zamian zyskują nektar, będący dodatkową waluta, za którą wykupujemy nowe ataki i zdolności.

Kwestie techniczne

Omega Labyrinth Life posiada niezwykle żywą i kolorową oprawę graficzną, która nie różni się jednak znacząco od tego, co oferowały poprzednie odsłony serii. W przypadku eksploracji podziemi mamy więc do czynienia z prostymi trójwymiarowymi modelami i nieskomplikowanymi animacjami.

Autor opisu gry: Michał Kułakowski