Janosik PC

Żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku Jerzy Janosik to jeden z najsłynniejszych zbójów, jaki kiedykolwiek pojawił się w naszej części Europy, a dokładniej w Karpatach. Zasłynął głównie ze spektakularnych napadów na kupców i zamożniejszych wędrowców, będąc jednocześnie postrachem zamieszkującej górskie wioski ludności i możnowładców. Mimo iż w rzeczywistości Janosik nie był zbójem ani trochę szlachetnym, właśnie takim zapamiętali go Polacy, co było zasługą serialu telewizyjnego Jerzego Passendorfa z 1974 roku. Do nie mającej nic wspólnego z rzeczywistością, ale romantycznej wizji polskiego Robin Hooda, co zabiera bogatym i oddaje biednym, odwołali się też twórcy omawianego tytułu, programiści z firmy Mirage.

Fabuła gra koncentruje się wokół Maryny – pięknej niewiasty, która została porwana przez złego margrabiego. Janosik, jak na prawdziwego mężczyznę przystało, postanawia wyruszyć w podróż mającą na celu odbicie ukochanej. Droga do wolności dziewczyny wiedzie przez trzy duże krainy – las, wioskę i zamek – gdzie nasz bohater stawi czoła różnym przeciwnikom oraz rozwiąże kilka problemów natury przygodowej.

Gra na pierwszy rzut oka przypomina klasyczne platformówki. Janosik potrafi skakać przez rozpadliny, jak również eliminować wrogów przy pomocy ciupagi – co wcale nie jest łatwe, gdyż broń ma niewielki zasięg. To jednak nie wszystkie możliwości, jakie zaimplementowali twórcy programu. Nasz bohater potrafi również przyglądać się napotykanym obiektom, zbierać przedmioty i efektywnie je wykorzystywać. Zagadki nie są specjalnie skomplikowane i z pewnością daleko im do rasowych „przygodówek” – mimo to są miłym urozmaiceniem nieustannego skakania i walk z przeciwnikami.

Janosik oferuje prostą oprawę wizualną w niskiej rozdzielczości, która nie wypada blado w porównaniu z pierwowzorem przeznaczonym na komputery Commodore Amiga. Największym mankamentem jest słaba animacja postaci, a zwłaszcza kuksańce głównego bohatera podczas wykonywania skoków. Rozgrywka nie należy do najłatwiejszych – jakikolwiek kontakt z przeciwnikiem kończy się natychmiastową śmiercią. Na szczęście autorzy pomyśleli o obdarowaniu gracza dodatkowymi „życiami”. Również dźwięk pozostawia dużo do życzenia. Podczas zabawy nie usłyszymy muzyki – jedyny motyw jest w menu, a przypomina on, to co mogliśmy usłyszeć w czołówce telewizyjnego Janosika.

Ostatnia modyfikacja 10 grudnia 2007