Bermuda Syndrome

Jack T. Thompson jest amerykańskim pilotem bombowca, walczącym podczas II Wojny Światowej. Podczas pechowej misji, zostaje zestrzelony nad jedną z wysp, znajdujących się w Trójkącie Bermudzkim. Po lądowaniu okazuje się, że jakimś cudem trafił do krainy, w której żyje antyczna cywilizacja, do spółki z dinozaurami. Jeden z nich próbuje właśnie skonsumować przywiązaną do ołtarza półnagą księżniczkę. Taką oto, mocno naciąganą historyjką (walki powietrzne na Karaibach, podczas II Wojny Światowej? Nie sądzę...) rozpoczyna się gra Bermuda Syndrome, zręcznościowa-przygodowa wariacja na temat Flashbacka.

Pomijając denną i nie trzymającą się kupy opowiastkę z otwierającego grę filmu, Bermuda Syndrome okazuje się średnio przyjemną pozycją. Całość utrzymana jest w klimacie wspomnianego wyżej Flashbacka, Jack porusza się bardzo podobnie do bohatera tamtej produkcji, walczy z dinozaurami i gdzieniegdzie używa porozrzucanych tu i ówdzie przedmiotów. Gra charakteryzuje się niezłą grafiką w wysokiej rozdzielczości, z bardzo ładnymi, pastelowymi tłami i wręcz nienaganną animacją postaci. Duże wrażenie robią także znakomicie wyrenderowane dinozaury, jak na 1995, są one po prostu wspaniałe. Największą wadą gry jest natomiast jej scenariusz, o ile idzie się jeszcze przyzwyczaić do bajkowej rzeczywistości, tak dialogi głównych bohaterów wołają o pomstę do nieba. Zakochana księżniczka mówiąca subtelnym głosikiem „Pocałuj mnie, Jack” i zdecydowanie przerysowane odpowiedzi naszego twardziela, jak żywo przypominają filmy klasy B z lat pięćdziesiątych. Jeżeli ktoś lubi taki klimat, to proszę bardzo, ale generalnie wywołują one sarkastyczny uśmieszek na twarzy.