World of Horror

Mechanika

Twórcy opisują World of Horrors jako grę rougelite – odmianę rougelike nieco łagodząca niektóre ze schematów gatunku. Rozgrywka korzysta z rozwiązań znanych z gier przygodowych i skupia się na eksplorowaniu lokacji w poszukiwaniu wskazówek, które naprowadzą gracza na rozwiązanie tajemniczych przypadków, takich jak zaraźliwa śpiączka czy niewyjaśnione zaginięcia.

Jednakże nie ma mowy o spokojnym zwiedzaniu. W każdym miejscu możemy trafić na niepokojące zjawiska: nagle opustoszałe ulice, drzwi pojawiające się znikąd, powodzie zalewające drogi, nienaturalne istoty. Zdarzenia te mogą wpłynąć na kondycję, fundusze lub stan psychiczny prowadzonego bohatera, wybieranego spośród jednej z kilku dostępnych postaci o zróżnicowanych statystykach, takich jak charyzma, siła czy szczęście. Gdy bohater podejmuje jakieś działanie, gra może sprawdzić wartość tych parametrów by zdecydować, czy dana czynność zakończy się powodzeniem. Ponadto nieustannie rośnie współczynnik zagłady, odliczający czas do przebudzenia jednego z pradawnych bogów, a tym samym końca świata (i samej gry). Jedynym sposobem na opóźnienie apokalipsy jest rozwiązanie pięciu tajemnic, wybranych losowo spośród wielu dostępnych przypadków.

Rozgrywka opiera się na systemie kart, reprezentujących zdarzenia, przedmioty, sojuszników itd. Karty te mogą układać się w kombinacje, dzięki czemu ten sam scenariusz może rozegrać się na kilka sposobów. W grze znalazło się też miejsce dla magii, jednak jej użycie wiąże się ze zmniejszeniem liczby punktów rozsądku. Od czasu do czasu trafiamy też na wrogie istoty, czy to w rodzaju duchów lub nawet bardziej przerażających bytów, czy też zwykłych ludzi, których ostatnie wydarzenia doprowadziły do szaleństwa. Walki odbywają się w systemie turowym i opierają się na rzucie kośćmi, przy czym zarówno przeciwnicy, jak i postać gracza mogą modyfikować ten wynik dodatkowymi zdolnościami.

Kwestie techniczne

World of Horror korzysta z jednobitowej grafiki, utrzymanej w stylu nawiązującym do dzieł Junjiego Ito i pozwalającej na wybór jednej z kilku dostępnych palet kolorystycznych. Grze towarzyszy jednobitowa muzyka, podkreślająca nienaturalną atmosferę.

W przeciwieństwie do klasycznych horrorów, gra nie korzysta ze straszaków (ang. jumpscare) do budowania klimatu. Zamiast tego niepokój wywołują drastyczne opisy i towarzyszące im ilustracje, wyraźnie inspirowane twórczością Junjiego Ito i H.P. Lovecrafta.

Autor opisu gry: Jakub Błażewicz