Hellblade: Senua's Sacrifice

Piękna, nietuzinkowa gra, poruszająca trudny temat psychozy i piętnowania ludzi nią obarczonych, a także temat miłości i utraty ważnej osoby. Opowieść o szaleństwie, determinacji, bólu, przezwyciężaniu swoich lęków i słabości.

Animacja postaci rewelacja, obserwacja każdego ruchu Senui była dla mnie przyjemnością, jaka szczegółowość i realistyczność, a gra aktorska Meliny Juergens robi wrażenie. Obowiązkowo na słuchawkach, wtedy udźwiękowienie gry dostarcza pełnię wrażeń. Rewelacyjny pomysł z głosami, które komentują wiele poczynań tytułowej wojowniczki, często są to głosy przyjazne, podpowiadające jej co zrobić albo ostrzegające przed atakiem w czasie walki, ale są też głosy oskarżające Senuę, śmiejące się z niej lub lękliwe, odwiedzające od zrobienia czegoś i potęgujące lęk. Brawo dla aktorek stojących za tymi głosami, zrobiły to z zaangażowaniem, rewelacyjnie. Dzięki grze pełniej zrozumiałam jak muszą cierpieć osoby, które słyszą takie głosy, jednak zdaję sobie sprawę z tego, że pełnię tej grozy mogą zrozumieć tylko osoby, które psychoza dotknęła. Jestem ciekawa reakcji na grę osób które są lub były chore na psychozę.

Walki rewelacyjne, widowiskowe, być może z czasem trochę za łatwe, ale jak trzeba walczyć z kilkoma przeciwnikami na raz to wtedy już nie jest tak łatwo. Świetne walki z bossami, chociaż z Fenrirem mnie rozczarowała, zbyt krótka. Czekając na wydanie gry przede wszystkim czekałam na walki w niej i powiem, że do samego końca gry za każdym razem jak Senua wyciągała miecz podskakiwała mi adrealina i bawiłam się świetnie, czekałam na te momenty, a pod koniec rozpływałam się wręcz bo przeciwników było sporo i walka toczyła się przy akompaniamencie świetnej muzyki.

Mnie szukanie run nie znużyło, świeży, interesujący pomysł, tak samo iluzje, zmiany perspektywy, a po obejrzeniu materiału dokumentalnego to wszystko nabrało dodatkowego, głębszego znaczenia. Tylko przez kamerę ustawioną tak blisko postaci traciłam dosyć często orientację w otoczeniu i nie mogłam znaleźć czegoś co było tuż przed nosem, denerwująca sprawa, kamera jednak powinna być ciut dalej. Ciekawy był także pomysł prób, a podczas ich przechodzenia przyznam, bałam się, tych potworów i bestii czającej się w mroku, ale ja jestem dosyć strachliwa ;), raz nawet skończyłam grać bo za bardzo strach mnie obleciał.

Jest jednak niedosyt, jest wszystko czego oczekiwałam ale jest tego za mało, za mało rodzai przeciwników, za mało bossów. Także było za mało tego szaleństwa, za mało hardcorowo, krwawo, mrocznie, boleśnie i przerażająco. Spodziewałam się większej masakry na różnych poziomach, że gra mną bardziej wstrząśnie. Gra bez wątpienia wywołała u mnie spore emocje, zwłaszcza walki i historia Senui, strasznie biedna dziewczyna, szkoda mi jej było, co więcej po skończeniu gry potrzebowałam z dwie godziny aby wrócić do rzeczywistości, jednak niedosyt mimo wszystko pozostał. Historia zaczęła mnie wciągać dopiero jak zobaczyłam cutscenkę w której było pokazane, co wikingowie zrobili Dillionowi. Koniec jak ktoś napisał jest rzeczywiście epicki, czym bliżej końca tym jest mroczniej i fabuła bardziej wciąga, a gdyby większość gry była taka jak jej końcowa część, od momentu z tą mroczną krainą ciał, to pewnie dałabym 10.

Dodam jeszcze, że optymalizacja jest dobra, obawiałam się czy gra pójdzie mi na maks detalach i poszła bez problemu, fps zwykle w granicach 45 - 55 (gtx 980M).

Zastanawiałam się nad oceną i wyszło mocne 9, tak jak dałam w oczekiwaniach przed premierą. Widzę, że nie mogę teraz potwierdzić tej początkowej oceny i dać jej w komentarzu.

Co mogę jeszcze dodać to na pewno to, że do gry jeszcze wrócę, chociażby dla walk i oby sprzedało się dużo kopii bo gra na to zasługuje. Napracowali się.

Fajne doświadczenie, ale gra taka sobie. Klimat i oprawa audio-wizualna na najwyższym poziomie. Problemem jest gameplay, a właściwie jego brak. Zagadki są wałkowane w kółko dokładnie tak samo, a walka jest prosta choć bardzo efektowna. Czas gry idealny ok 5-6h później bym chyba się znudził, a tak oceniam całe doświadczenie bardzo pozytywnie.

Graficznie i wizualnie super. Walka fajna - zręcznościowa.
Audio super ale bez lektora te ciągłe szepty trochę wkurzają i w zasadzie, żeby dobrze zrozumieć co fabuła chce nam przekazać w więcej niż 50% to trzeba włączyć napisy i przystanąć w czasie " dialogów/monologów ".

Problemem jest zbyt duża częstotliwość takich samych zagadek środowiskowych. Ktoś może napisać, że to gra bez "znajdziek" ale to właśnie tym są ciągle poszukiwane znaki graficzne ( są jeszcze kamienne posągi ). Do tego dochodzi trochę backtrackingu. Gra po 3-4 godzinach nie wciąga. Nie znalazłem w niej nic co zachęciłoby do dalszej gry. Po przegranej tracimy save'y - nawet przez myśl by mi nie przeszło, żeby szukać tych wszystkich znaczków drugi raz. Ocena jest subiektywna - gra musi trafić w swój typ gracza.
Nie podobała mi się także kamera. Postać zabiera za dużo ekranu moim zdaniem zwłaszcza przy szukaniu glifów.

A jeśli chodzi o wypowiedzi poprzedników to rzeczywiście brak ustawienia czułości myszy to spore niedopatrzenie. I jeszcze ktoś pisał, że bohaterka nie jest za ładna - rzeczywiście muszę się zgodzić bo pomyślałem o tym w czasie gry ;)

ech... Zero gameplay'u. To w zasadzie interaktywny film, którego fabuła jest zepsuta przez wyjawienie informacji o chorobie psychicznej głównej bohaterki. Fajne efekty portali i design postaci ioraz miejsc.
Niestety , Postać jest strasznie powolna - gra jest krótka, więc aby to Zrewanżować, wszystkie ruchy sa 2x wolniejsze niż w innych grach. Otwieranie drzwi trwa 10 sekund. Świat jest bardzo ograniczony. Postać nie może wspiąc się na mur o wysokości kolan, potrzebuje do tego zwodzonego mostu i musi przejśc przez portal. Biega wolniej, niż Wiedźmin się czołga. walki sa proste i nawet na najtrudniejszym poziomie nikomu nie powinny sprawaić trudności.
Dobre demo technologiczne. Straszna gra.

Świetna Gra. Właśnie ją ukończyłem. Mroczna krwawa masakra. Świetny feeling walki. Fabuła świetna, ciekawie by było gdy by gra posiadała dwa - trzy zakończenia ale tak czy siak gra jest niesamowita i godna polecenia. Klimat - Miazga.

Plusy
- bardzo ciekawa fabuła
- niezły system walki choć według mnie tej było w tej grze za mało
- rewelacyjny klimat
- muzyka i dźwięki na najwyższym poziomie
- bossowie jak i walki z nimi - mistrzostwo
- opowieści z mitologi nordyckiej wplecione w fabułę, dodatkowo pięknie opowiedziane
- mimika twarzy jakiej nie widziałem w żadnej innej grze

Minusy
- co najwyżej średnia grafika
- momentami za dużo oglądania a za mało grania
- jak dla mnie zbyt mało bossów
- poziom trudności bossów jeszcze w miarę ok ale tych regularnych przeciwników na niskim poziomie (grę ukończyłem na najwyższym poziomie trudności)
- bardzo fajnie że są zagadki ale powinny być bardziej urozmaicone.

Pomimo minusów o których napisałem gra bardzo dobra. Według mnie dobrze zrobiona, liniowa fabuła nie musi być mankamentem gry ale opowieść musi być na wysokim poziomie a Hellblade właśnie taką dostajemy. Nie jest to arcydzieło ale na pewno jedna z lepszych gier tego roku.

Gra bardzo dobra i w wielu aspektach bardzo oryginalna. W grze znajdują się etapy, które są bardzo oryginalne na tle innych gier i pozwalają często dosłownie czuć to samo co główna bohaterka. Mam nadzieję, że nie będzie to wstyd, ale fabularnie gra wydała mi się dość zawiła.

Zawiła, ale ciekawa i zaskakująca. Sama gra często pozwala bardzo się wczuć w główną bohaterkę - być nią. Niewielu grom się to udaje.

Graficznie gra prezentuje bardzo wysoki poziom, ale jak to się mówi... "szału nie ma". Za to model głównej postaci bardzo udany tak jak animacje.

W grze nie ma żadnej bezsensownej mechaniki, która sztucznie poszerzałaby grę. Mamy jeden miecz i nie możemy go modyfikować, nie ma craftingu, znajdziek, otwarty świat itd. Super! Wiele gier wrzuca takie mechaniki na siłę i wychodzi to źle. Warstwa audio - wyśmienita. To chyba jedna z pierwszych gier, która wykorzystuje ten prawdziwy dźwięk 3D (dźwięk przestrzenny wynikający nie z tego, że z jednej słuchawki dźwięk leci głośniej a z drugiej ciszej, tylko polegający na opóźnieniu dźwięku w jednej słuchawce tak, by wydawało się że dźwięk dochodzi z którejś ze stron.)

Mechanika walki niesamowicie widowiskowa, dynamiczna i stawiająca na zręczność gracza. Wyśmienita! I tutaj powoli przejdę do minusów, które jak dla mnie ta gra ma. I tak... Mechanika walki jest wyborna, ale walki z pomniejszymi przeciwnikami potrafią ciągnąć się i ciągnąć. Pod koniec gry ledwo poruszałem małym palcem, gdyż blok trzeba było wciskać nader często. Bywało to trochę nudne. Przeciwnicy byli do bólu powtarzalni i było ich często zbyt dużo tym bardziej, że tak naprawdę walcząc z nimi nie padłem ani razu. Ginąłem jedynie podczas walk z późniejszymi bossami. Walki z bossami przypominały mi trochę Dark Souls, ale z tą różnicą, że tutaj wroga trzeba bardziej zasypywać ciosami były też po prostu dużo dużo łatwiejsze. Moim zdaniem powtarzalność w walce jest największą wadą tej gry, a przecież w grze jest mnóstwo etapów, które pokazują, że gra potrafi być bardzo oryginalna. największą, ale nie jest jakoś bardzo źle. Jest OK.

Kolejną małą wadą są nieco powtarzalne zagadki, które są w sumie bardzo fajne nawet za którymś razem. Zagadki również miały czasem tendencję do "ciągnięcia się".

Generalnie według mnie gra na granicy dobrej i bardzo dobrej. Jedni ją pokochają inni znienawidzą, a jeszcze inni - tak jak ja - po prostu polubią. I sądzę, że tak naprawdę nie da się jednoznacznie powiedzieć kto będzie miał rację, gdyż każdy od gry oczekuje czegoś innego, a Hellblade: Senua's Sacrifice jedne rzeczy serwuje w wysokiej jakości, inne w nieco gorszej a jeszcze innych nie serwuje wcale (mam tu na myśli otwarty świat, crafting itd :D)

Podsumowując:
Polecam jeśli lubicie gry nietuzinkowe i potraficie grze wybaczyć to, że momentami bywa powtarzalna.

Do gry przysiadłem czytając na jej temat niewiele, przyciągnęła mnie głównie informacja o próbie przedstawienia stanów psychotycznych. I gra wywarła na mnie duże wrażenie.
Moim zdaniem główną zaletą gry jest po prostu oprawa wizualna. Świetna z technicznego punktu widzenia, genialna pod względem realizmu postaci i przeciwników, godna podziwu z perspektywy zróżnicowanych oferowanych wrażeń wizualnych: kilka różnych stylistycznie rodzajów cutscenek, dynamiczne sceny walki, impresjonistyczne tła, zabawę jasnością i rozmyciem, czy płynne animacje środowiskowe. To potencjalnie najlepsza wizualnie gra w jaką grałem (choć nie twierdzę, że grałem we wszystkie gry przodujące pod względem grafiki, więc nie wykluczam, że są lepsze).
Oprawa audio jest także klimatyczna i dopracowana. Pewnie gdyby gra była dłuższa to mogłaby stać się monotonna, ale przy tej długości sprawdziła się świetnie.
Walka to temat kontrowersyjny. Im dalej w las, tym de facto lepiej się bawiłem, choć mimo wszystko uważam, że kilka rzeczy można by dopracować. Po pierwsze nie otrzymujemy żadnego wprowadzenia w system walki, więc przykładowo w moim przypadku jakieś 40-50% porażek nastąpiło w trakcie pierwszych 15-20% gry, podczas gdy dalej było z górki. Dopiero po przejściu gry przeczytałem o możliwym combo, czy też naładowaniu miecza.
Uważam, że swobodna kamera, taka jak w Wiedźminie, byłaby lepsza od na siłę skupionej na wybranym przeciwniku. To ograniczało widoczność, ocenę sytuacji i możliwości manewrowania, niepotrzebnie utrudniając rozgrywkę. Rozgrywkę można utrudniać na bardziej sensowne sposoby. Nie zaszkodziłoby także więcej klas przeciwników i generalnie większe zróżnicowanie walki. W tej grze wygląda ona generalnie tak samo od początku do końca, przeciwników jest kilka typów i zwiększa się jedynie ich liczebność. Choć jest przynajmniej tych kilkoro bossów.
Grałem w wersję 1.02 i zmiana czułości myszy niewątpliwie bardzo się przydała.
Czuję się trochę oszukany w kontekście

Generalnie lubię gry, w których należy sklecić w całość fragmenty fabuły, więc to także mi się podobało.
Losy bohaterki nie były mi aż tak bliskie, jak bym się spodziewał być może dlatego, że typ fabuły jest prosty jak konstrukcja cepa, bez zwrotów akcji, zaskoczeń, czy jakiejś wielkiej tajemnicy do rozwiązania. Po prostu kroczymy w kierunku Helheimu, do drodze pokonując przeciwników i walcząc se swoimi słabościami, a na końcu drogi czeka nas rozstrzygnięcie fabuły. Niby 'psychoza' urozmaica grę, ale nie czyni drogi fabularnej bardziej 'krętą'.
Przeciętna długość, nieidealny system walki i fabuła bez zwrotów akcji to największe słabości gry, ale jak na małe studio indie jestem pod ogromnym wrażeniem.
Gra przypomina mi pod wieloma, mimo oczywistych różnic, grę Soma, która jest dla mnie trochę lepsza od Hellblade, głównie mniej oczywistą fabułą.

Mam mieszane uczucia po tej grze, z jednej strony historia bardzo dobra zaś gra jako taka sama w sobie raczej przeciętna. Gra to taki samograj na jeden raz, ale z drugiej strony historia biednej senui jest ciekawa. Można spróbować po jakiejś obniżce.

Hellblade urzeka swoim nowatorskim podejściem do gry jako takiej. Rozgrywka miesza się tutaj z kinem, wszystko podparte jest rzetelną fabułą, a na dodatek nieprawdopodobnie dobrym klimatem, za który odpowiada psychoza. Ninja Theory zwizualizowali możliwie najprecyzyjniej codzienność takiego chorego, przenosząc jego halucynacje w religijny świat wikingów, a właściwie to Piktamki, której plemię, a w tym ukochany, brutalnie doświadczyli najazdu wikingów na Orkady. Tak, rozgrywkę można traktować praktycznie dosłownie. Podczas tworzenia gry brali udział profesorowie z uniwersytetów oraz sami chorzy, którzy przez bardzo długi czas czuwali nad właściwym oddaniem emocji za pomocą obrazu. Jeżeli weźmie się pod uwagę, że zrobili to wszystko własnymi nakładami, to ręce składają się do oklasków.

PS. Hellblade zostało nominowane do 5 nagród na odbywających się 22 lutego D.I.C.E Awards. Super!

Gra to istny majstersztyk przyciągający do spędzenia czasu przed PC. Historia w niej opisywana wciąga, jest ciekawa i w żadnym momencie nie nudzi. Jest to jedna z nielicznych gier, którą gracz chce przezywać - ogromnie w tym pomocny jest soundtrack i narracje, które towarzyszą przez cały czas tworząc bardzo ciekawy klimat. Dobre słuchawki są obowiązkowe, pozwoli to pozostać uczestnikiem gry przez cały czas, skupiając się na każdym jej kolejnym etapie.
I o ile jest to zapewne gra, która przejdzie się jeden raz i nie rozpocznie się jej ponownie, o tyle satysfakcja po przygodzie z nią nie pozwolą myśleć, że były to źle wydane pieniądze. Wręcz przeciwnie.
Z niecierpliwością czekam na kolejne produkcje tej ekipy z ogromną nadzieją, że kolejne gry tworzone przez nich nie zmienia swego poziomu i będą podobnie wciągające jak w/w tytuł.
T.