Testujemy Darkwood - ilu Polaków trzeba, żeby wyczarować świetny survival horror? - Strona 2

Rzut kamieniem stąd

Człowek-wilk jest naszym pierwszym „sprymierzeńcem” w otwartej części pierwszego epizodu. Zaczynamy tu każdorazowo w pewnej chatce, przy której znajduje się studnia. Każdego wieczora musimy napić się z niej wody – w innym przypadku nasz bohater zacznie odpływać w szaleństwo. Ta prosta mechanika wymusza na graczu wracanie do „bazy” i przeczekiwanie w niej nocy. Po zapadnięciu zmroku zwiększa się bowiem aktywność potworów, które chętnie wypatroszą wszystko, co przejawia oznaki życia. Żeby przetrwać noc trzeba więc wypuszczać się za dnia w podróże po okolicy i zbierać sprzęt. Podstawowe „surowce” to drewno, gwoździe i benzyna. Z pierwszych dwóch możemy zbić podstawową broń i zabarykadować domostwo. Paliwo przydaje się do zasilania agregatu, wytwarzającego prąd. Bez niego w nocy zostaniemy skazani na nasłuchiwanie w ciemności warczenia psów, jęku potworów i skrzypiących drzwi. Nieprzyjemna sprawa.

Niemal każda interakcja z potworami jest dramatyczna.

Darkwood podchodzi w dość interesujący sposób do kwestii eksploracji. Gracz otrzymuje bowiem mapę, ale nie jest na niej zaznaczony. W praktyce musimy więc poruszać się na wyczucie, korzystając z różnych punktów odniesienia – przewalonego drzewa, zepsutego traktora, czy domu zamieszkałego przez jakąś postać. Takie charakterystyczne miejsca zostają naniesione na płótno. Świetnym uzupełnieniem tej koncepcji jest to, w jaki sposób napotkane istoty wskazują nam miejsce, do którego powinniśmy się udać (zwykle możemy je pytać o pewne przedmioty, np. zdjęcie). „Moje obozowisko jest rzut kamieniem na północ” - usłyszałem od człowieka-wilka, u którego można wymieniać wybrane przedmioty. Takie akcenty świetnie budują klimat eksploracji i prawdziwości świata gry – to miejsce, w którym błądzimy po omacku. Każdorazowo mapa jest losowa, więc zmienia się układ poszczególnych ciekawych miejscówek.

W Darkwood eksploracja wymaga rozwagi. Las jest pełen ciekawych miejsc, ale częściej pułapek. Sidła zastawione zapewne przez myśliwego, nory z których wypełzają robale, wściekłe psy, wybuchające grzyby, dziwaczne potwory uzbrojone w kije i ostre zęby. Często jest też tak, że dostęp do niektórych miejsc jest niejako zablokowany. Przykładowy dom rodziców pewnego młodego muzyka tonie w oparach gazu. Na większość przypadłości tego typu jest jakaś rada – gra nie daje nam jednak prostych odpowiedzi. Musimy sami poszukać i połączyć ze sobą fakty. A fakty są takie, że Darkwood jest... piekielnie trudne i niezwykle sugestywne.