Heavy Rain - już graliśmy! - Strona 3

Grafika postaci jest fenomenalna: mimika i tekstury twarzy to majstersztyk, choć tak naprawdę trudno mówić o jakiejś zupełnie nowej jakości czy przełomie w tej kwestii. Otoczenia niestety nie wyglądają tak jak pamiętne demo z targów E3 2007, ale to tak naprawdę nieistotne. Quantic Dream i tak wciąga gracza (albo raczej widza) w atmosferę, rewelacyjnie operując dźwiękiem, muzyką a przede wszystkim kompozycją kadrów. Z pozoru proste sceny nabierają nowej jakości i głębi niespotykanej dotychczas w grach komputerowych. Tutaj prym wiodą wszystkie momenty z Ethanem – od prób poprawienia trudnej relacji z dzieckiem (na placu zabaw, w mieszkaniu) po emocjonujące poszukiwania syna w zatłoczonej galerii handlowej.

Norman Jayden na miejscu zbrodni szuka śladów seryjnego mordercy.

Nieco gorzej wypadają kwestie techniczne – miejmy nadzieję, że część z nich ulegnie poprawie. Czasem ilość klatek mocno spada, a postacie dość często poruszają się po dziwnych ścieżkach, kontrowersje może wzbudzić także sterowanie – lewą gałką nadajemy kierunek, ale aby nasz bohater szedł, musimy „dodać gazu” przyciskiem R2. Autorzy zadecydowali za nas, w którym momencie chodzimy, a w którym biegamy. Reszta rozwiązań dotyczących interfejsu jest jak najbardziej w porządku. Naciskając L1, słyszmy myśli postaci, większość czynności wykonujemy, robiąc prawym analogiem opisane wcześniej gesty. Na pewno nabranie wprawy w sterowaniu będzie wymagało od nas zmiany przyzwyczajeń, ale wszystko zdaje się być intuicyjne i przemyślane.

Udostępniona wersja gry była już całkowicie zlokalizowana. Podobnie jak w Uncharted 2, możemy niezależnie i w dowolnym momencie zmieniać język dialogów i napisów, by delektować się na przykład wersją kinową. Głosy postaci nie rażą, ale mogłoby być lepiej z doborem aktorów, a przede wszystkim z oddawaniem przez nich emocji, co dla tej gry jest kluczowe. Muszę pochwalić polskiego Ethana – wypadł on bardziej przekonująco od swojego oryginalnego kolegi, przynajmniej w kwestiach, które mieliśmy okazję usłyszeć. Do pozostałych aktorów będziemy musieli dłużej się przyzwyczajać, ale może to ja mam fioła na tym punkcie, bo słuchając polskiego Scotta Shelby’ego miałem przed oczami Teyrna Loghaina z Dragon Age (jemu również głosu użyczył Grzegorz Pawlak).

Heavy Rain od momentu zapowiedzi był istotną pozycją na mojej liście zakupów, a po pokazie tylko utwierdziłem się w przekonaniu, że to jeden z najciekawszych tytułów w tym bardzo mocnym kwartale przyszłego roku. Quantic Dream rozwija nienazwany gatunek, który to studio zapoczątkowało Fahrenehetem. Jestem przekonany, że tytuł i tak wzbudzi masę kontrowersji, zwłaszcza wśród doświadczonych graczy, którzy nie znajdą tu wyzwań, jakie stawia przed nami „standardowa” gra komputerowa. Niektórych odrzuci niespieszne tempo narracji w początkowych etapach, niektórych nie przekona sterowanie – oby najmniej graczy było zawiedzionych scenariuszem.

To tak naprawdę największa i najważniejsza niewiadoma. Rozwinięcie i kulminacja całej historii będą miały decydujący wpływ na ocenę i odbiór tej produkcji. Ja niecierpliwie wypatruję 24 lutego. Fani poprzedniej gry francuskiego studia już teraz mogą zaznaczyć tę datę w kalendarzu, mając nadzieję, że David Cage nie tylko potrafi świetnie rozpocząć opowieść, ale również rewelacyjnie ją zakończyć.

Łukasz „Verminus” Malik