Hearts of Iron III - testujemy przed premierą - Strona 2

Gdy już zdecydujemy się co do państwa i scenariusza, czas przystąpić do działania. Główna mapa świata, tym razem utrzymana w szaroburych barwach (przynajmniej w ogólnym trybie przeglądania), przedstawia poszczególne państwa podzielone na mniejsze regiony. Ogrom pracy włożony w ten aspekt robi jak zawsze wrażenie – w końcu cały glob został podzielony na kilkanaście tysięcy fragmentów. Na górze ekranu umieszczono najważniejsze informacje, opisujące naszą potęgę gospodarczą, ekonomiczną, dyplomatyczną, wywiadowczą i polityczną. Za pomocą ikonek dowiadujemy się o bieżących problemach (np. o marnowaniu mocy produkcyjnej kraju). Lewym przyciskiem myszki uzyskujemy informacje, a prawym przykładowo przemieszczamy wojsko. Dla fanów serii interfejs będzie przejrzysty. Dla laików – raczej trudny.

Prognoza pogody w wykonaniu Hearts of Iron III.

Twórcy Hearts of Iron III oddają do dyspozycji graczy mnóstwo potężnych narzędzi władzy. Marzeniem prawie każdego przywódcy z okresu II wojny światowej jest zapewne rozszerzenie swoich włości i ten aspekt jest właśnie sednem zabawy. Żeby jednak w ogóle myśleć o najechaniu wrogiego kraju lub wypowiedzeniu mu wojny, trzeba przebrnąć przez wiele innych czynności. Przede wszystkim warto sprawdzić, czy dana operacja w ogóle się opłaca. Przecież podbijanie państwa pogrążonego w kryzysie jest nieuzasadnione. Po drugie – musimy przejść długą drogę dyplomatyczną i wywiadowczą, która pozwoli w jakiś sposób usankcjonować naszą agresję. W grze nie ma bowiem mowy o prostym naprodukowaniu wojska i ruszeniu na podbój świata. Najpierw trzeba wykazać się zdolnościami administracyjnymi i politycznymi.

Zarządzanie państwem sprowadza się do pięciu zasadniczych elementów. W pierwszej kolejności warto może przejrzeć polityczny gabinet. W tym względzie możemy dokonywać szeregu zmian, chociaż przeważnie musimy u steru pozostawić historycznych przywódców (np. Ignacego Mościckiego lub Adolfa Hitlera). Poza tym otrzymujemy dużą dowolność. Ministrów można wymieniać, wybierając z określonej puli. Każdy z nich zapewnia odmienne modyfikatory. Prawa panujące w danym kraju także zależą od nas. Nie da się wprawdzie od razu przeistoczyć autorytarnych mocarstw w demokratyczne raje (trzeba najpierw zdobyć poparcie dla konkretnej partii politycznej), ale mimo wszystko dowolność jest spora.

Żeby wpłynąć na wewnętrzną sytuację państwa, można odwołać się do sił wywiadowczych. To potężne narzędzie oferuje teraz wiele ciekawostek. Agenci chętnie podejmą się poszukiwania szpiegów, dyletantów i spiskowców lub po prostu postarają się zapewnić powodzenie rządzącej partii. Oczywiście siła wywiadu, określana między innymi przez nakłady, jakie przeznaczymy na ten cel, może zostać skierowana na zewnątrz. W tym przypadku decydujemy, które państwa mają znaleźć się na celowniku i co chcemy w nich osiągnąć. Pracownicy służb dostarczają informacji o zasobach, sytuacji politycznej oraz prowadzonych badaniach technologicznych. Na każdy z tych aspektów możemy wpływać, śledząc prace naukowe, sprzyjać partii rządzącej lub tej, która jest nam najbliższa, wspierać rebeliantów albo siać chaos.