Fable II - pierwsze wrażenia - Strona 2

Dramaturgia

No, oczywiście ten pies wszędzie się przewija. Biega za graczem, merda ogonem, szczeka, ostrzega przed niebezpieczeństwami, wynajduje alternatywne drogi i ciekawostki, stara się gracza przekonać do swoich racji. Pies jest fajny i zdaje się nie przeszkadzać.

Jak jest zwierzak, są i dzieci. Dzieci oczekują troski, mogą się czuć porzucone, mogą mieć pretensje (gdzie moja strzelba? obiecałeś!), ale mogą i podnosić na duchu. Poznają dokonania swojego ojca lub matki, są z rodzica dumne (tato! naprawdę zabiłeś tego smoka za stodołą?) lub się go wstydzą, a przede wszystkim można je... rodzić. Jeśli się jest kobietą. Molyneux powiedział, że wszystko jest przygotowane do tego, by symulować cykl od poczęcia do porodu, łącznie ze zmianami w budowie ciała ciężarnej kobiety, lecz czeka to jeszcze na niezbędną akceptację prawną, obyczajową etc. Czyli pewnie nic z tego nie będzie. ;-) Niemniej funkcjonalność psa obejmuje również aspekt powiadamiania gracza (graczki...), że jest w ciąży.

Podobnie jak w poprzedniej części gracz będzie mógł być zarówno dobry jak zły i będzie to wywierać efekt również na jego wygląd. Molyneux powiedział, że zaledwie 5 procent graczy ukończyło Fable będąc złymi. 70 procent była absolutnie dobra, reszta próbowała być zła, ale im nie wyszło. „Była to dla mnie tragedia, że połowa projektu gry została praktycznie niewykorzystana. Ale tym razem sprawię, że bycie dobrym będzie naprawdę, naprawdę trudne. Jak w życiu”. Albowiem bycie dobrym oznacza poświęcenia i Fable 2 będzie ich wymagać. Znajdziecie się w sytuacjach, w których odłożycie kontroler wstrząśnięci decyzją, którą przyjdzie wam podjąć, bo będziecie mieć o co (kupiony za ciężkie pieniądze dom) i o kogo (piękna żona, o której uczucie zabiegaliście latami, kochające i dumne z was dziecko) w grze się troszczyć, będziecie mieć cenne przedmioty i będziecie żywić uczucia. A pytanie będzie brzmieć, ile z tego poświęcicie, by się nie ześwinić.