Graliśmy w Fear the Wolves – oto pięć największych zagrożeń w zonie - Strona 2

3. Pogoda – zimno i pada, zimno i pada

Vostok Games ma bardzo ciekawy pomysł, aby pogoda oddziaływała na rozgrywkę. Każdy jej rodzaj bardzo konkretnie wpływa na zabawę. Jak?

1. Upał – gorące powietrze drga, co nie ułatwia wypatrywania anomalii, a dodatkowo gorzej się celuje, zaś działanie jedzenia i lekarstw jest o połowę słabsze niż zwykle.
2. Mgła – mocno zmniejsza się widoczność.
3. Wiatr – spada tempo poruszania się i celność na długich dystansach. Wiatr wpływa też na zrzuty z zaopatrzeniem.
4. Deszcz – pojazdy stają się trudniejsze do prowadzenia.
5. Burza – łączy efekty wiatru i deszczu, uzupełniane przez pioruny, które mogą chociażby zagłuszyć kroki przeciwnika.

Oczywiście wpływ pogody na wynik meczu jest ograniczony, ale wyobraźcie sobie, jak czuje się gracz z karabinem snajperskim, gdy nagle między drzewami osiada gęsta mgła. Deszcz nikogo co prawda nie zabije, ale grając, trzeba cały czas uwzględniać „chwilowy stan atmosfery”, jeśli chcemy być w pełni efektywni.

Co ważne, na zmiany pogody głosują ludzie, którzy obserwują grę w trybie widza. Mogą oni także przyznawać nam „lajki”. Z jednej strony widok sześciu polubień w rogu ekranu w trakcie meczu mile połechtał moje ego. Z drugiej twórcy niezbyt jasno tłumaczą kontekst fabularny. W efekcie ten mechanizm wydaje się nijak nie pasować do przedstawionego świata, w którym grupa obdartusów walczy o przetrwanie na radioaktywnym pustkowiu.

KLIMAT RADZIECKI

Gry z terenów byłego ZSRR zawsze cechował ciężki, brudny klimat i FTW podtrzymuje tę tradycję. W dużej mierze atmosferę tworzy dźwięk. O ile szata graficzna wciąż mogłaby być znacznie lepsza, o tyle odgłosy robią świetne wrażenie. Gdy zaczyna lać deszcz, a my przedzieramy się przez las, można aż poczuć się mokrym.

Po części za klimatyczne udźwiękowienie odpowiadają nagrania, realizowane przez Vostok w Czarnobylskiej Strefie Wykluczenia jeszcze przy okazji Survarium. Jak się dowiedzieliśmy, wiele assetów z tamtej gry użyto ponownie, choć każdy z nich miał zostać dodatkowo przerobiony i ulepszony na potrzeby FTW.

4. Czas

Mapa w Fear the Wolves podzielona jest na kwadratowe pola, na których stopniowo wprowadzane są dodatkowe atrakcje. Najpierw dane miejsce zaczynają nawiedzać wilki, potem pojawiają się anomalie, a na końcu radiacja. W przeciwieństwie do PUBG odcinanie kolejnych fragmentów zony nie jest ostateczne i zero-jedynkowe. Teoretycznie nawet teren z najwyższym poziomem promieniowania pozostaje otwarty dla graczy i z odpowiednim sprzętem ochronnym możemy przetrwać w nim krótką chwilę.

To z jednej strony stanowi dodatkową opcję, z drugiej rodzi fałszywe poczucie bezpieczeństwa. Jeśli zapomnimy o tykającym zegarze, możemy obudzić się w miejscu, z którego nie ma już ucieczki. Oczywiście da się cały czas unikać pobytu w zagrożonych strefach, ale wymaga to bycia w ciągłym ruchu i wystawiania się na strzał.

Trzeba także pamiętać, że jeśli nawet przetrwamy, gra się skończy, gdy któryś z naszych konkurentów opuści zonę śmigłowcem. Jeśli więc zaśpimy gdzieś w kącie mapy – przegramy.

5. Bugi gorsze od anomalii

Pokazy prasowe odbyły się nieco ponad dwa tygodnie przed premierą w programie Steam Early Access. Twórcy obiecywali, że do tego czasu zdążą wprowadzić do gry jeszcze wiele poprawek, i dobrze by było, gdyby dotrzymali słowa, bo to, co widziałem na prezentacjach, straszyło niedoróbkami. Zdarzało się, że gra wyjście z samochodu zaliczała jako samobójstwo, a trafienia przeciwnika w głowę nie uznawała za wydarzenie warte odnotowania. Kilka razy także broń znikła z rąk mojej postaci, zostawiając mnie bez pomysłu na to, jak sobie dalej radzić.

Problematyczne wydaje się również to, że pojazdy są na tyle ciche, iż prędzej nas rozjadą, niż je usłyszymy. Zdarzyło mi się stracić życie w leśnej głuszy, bo jakaś ekipa w terenówce skracała sobie tamtędy drogę. Później dowiedziałem się, że nawet mnie nie zauważono. Nawiasem mówiąc, kierowanie samochodami jest toporne i nie sprawia za grosz satysfakcji.

DOSYPAĆ WĘGLA DO SERWERÓW!

Przez pierwszą godzinę zabawy na pokazach występowały poważne kłopoty z synchronizacją, które naprawdę psuły zabawę. Chyba ani razu w tym czasie nie zginąłem w sposób, który określiłbym jako uczciwy. Później jednak ekipa Vostok Games coś zrobiła (nie wdawaliśmy się w techniczne szczegóły) i problemy ustąpiły jak ręką odjął.

Tak jak wspominałem, podchodziłem do FTW sceptycznie. Wyjechałem jednak z Kijowa z ochotą na więcej. Przy niezbyt poważnym PUBG z jego spadochroniarzami w gaciach i z patelniami oraz zupełnie dziecinnym Fortnicie dzieło Ukraińców wypada znacznie bardziej dojrzale. Ostatecznie jednak Vostok musi znaleźć rozwiązanie problemu midgame’owej nudy, naprawić niedoróbki i zadbać o ciągłe wspieranie gry nową zawartością, jeśli chce liczyć na choćby jedną porcję wielkiego tortu battle royale.