Gramy w The Path

mi to nie wygląda na gre raczej na jakiś interaktywny pokaz albo coś takiego dziwna jest ta gra,pokaz cokolwiek to jest?

Psychodeliczny klimat rodem ze snów Maxa Payna O.o Tylko o co w tym chodzi, klimat to ma ale co poza tym? Jakie to ma przesłanie? Klimat kojarzy mi się z chorymi japońskimi horrorami.

Bardzo spodobała mi się muzyka w tej grze.
Poza tym ciekawe te przebłyski, hm.. wspomnień?

Z pewnością jedna z ambitniejszych gier. Albo i nie gier? Może tu po trochu tkwi ta ambicja?

Robiąc ambitne dzieło nie wystarczy samo ambitne przesłanie jakie ono za sobą niesie...
Ambitna musi być też stylistyka - tymczasem to jest po prostu słabe, kamera niesamowicie bzdurnie wznosi się w górę gdy ruszamy postacią do przodu, animacje są drewniane, a muzyka ani mnie zachwyca ani szokuje tylko drażni uszy. Taki muzyczne stuczki (tyle, że na wyższym poziomie) to już słyszałem wiele razy w psychodelicznych filmach.

jojok21 - akurat zabieg podnoszącej się kamery jest celowy. Jak dla mnie to pokazuje, że kiedy robimy coś szybko to także jest w tym więcej chaosu i dezorientacji. Autorzy gry na pewno chcieli, żebyśmy nie widzieli, gdzie biegniemy.

Jednak trudno mi się zgodzić, że taki przekaz ma wielką przyszłość. Na pewno jest alternatywą dla artystów. Medium gier komputerowych nie było do tychczas tak wykorzystywane (a przynajmniej ja się nie spotkałem). Jednak bardzo mroczna tematyka odizoluje dużo potencjalnych odbiorców. Trudno też powiedzieć, czy to jest opłacalne, czy ludzie, rzeczywiście zechcą sięgać po grę szukając wyższych doznać. W tej chwili idąc do galerii sztuki nie spodziew się za bardzo interakcji w stylu sterowania jakąś postacią i zdobywania punktów czy pokonywaniu przeszkow. Tak samo większość ludzi sięgając po grę nie spodziewają się ciszy i symbolicznych obrazów.

Sama formuła jest na tyle użyteczna, że nie wiem, czy potrzebny jest dodatkowy szok wychodzący z tematyki. Chciałbym zobaczyć taką "grę" (sami twórcy nie nazywają ich dzieła grą), w której nie musze czuć wstrętu do tego co dzieje się na ekranie. Chyba, że ktoś potrafi zinterpretować historie w grze w jakiś pozytywny sposób?

Też smutne jest, że osoby, które popierają to dzieło (zgodzę się, że to osiągnięcię) podchodzą do niego bezkrytycznie, a do osób nierozumiejących, bądź niezgadzających się z wielką pretenzją. Na forum steam sam autor odpowiedział komuś, że "nie rozumiesz to nie musisz grać". A jeśli ta osoba chciałaby zrozumieć tylko nie wie jak na to patrzeć.

Wiele serwisów mówiło o The Path i pewnie pojawią się kolejne produkcje. Tutaj wydaje mi się, że widzimy duży sukces dystrybucji cyfrowej.

Czegoś brakuje tej grze... hm.
Nieważne, na pewno zainteresuję się tym tytułem...

Gra wydaje się fajna, ale wydaje się też bardzo krótka...

Trochę dziwna, nie grałem szczerze mówiąc ale sporo słyszałem i nie wiem czy taka gra przypadła by mi do gustu, podobno dołująca jak cholera, kurde przecie kupuje grę żeby mile spędzić czas a nie żeby się nabawić depresji, poza tym ogólnie taka forma rozgrywki niezbyt do mnie przemawia, to gra czy jakiś mętny dramat psychologiczny? :p

Jakaś mega nudna gra i jakaś psychiczna.

Dzieci, dzieci... "glupia i nudna gra :/", "czemu babcia to drzewo", "ta gra ma nie zbyt fajny klimat widać ze nie jest zbyt ciekawa muzyka naprawdę dziwna ja tom oceniam bardzo bardzo słabo" - po co wy ludzie komentujecie. To nie jest FPS, gra akcji - dziękuje, możecie iść spamować gdzie indziej. Horror? Hmm... trudno tę grę nazwać horrorem. Bardziej pasowałoby tu określenie thriller psychologiczny. Większość z komentujących pewnie nie ukończyła jeszcze podstawówki co można rozpoznać po poziomie tekstów. Tylko nieliczni (wyróżniam użytkownika Alexej) umieją zrozumieć przekazy tej gry, (mówiąc po waszemu dzieci)o co w tym chodzi. To czym jest The Path nie jest grą ani sztuką. To interaktywny pokaz jak te dwie rzeczy się dopełniają, graniczą się z sobą. Ale daruję już sobie dalszą część tego bełkotu i powiem krótko - The Path to przejście graniczne między światem gier a światem sztuki.