Dungeon crawler trudny jak dawniej – wciągający Stranger of Sword City

Jakiś czas temu przyszło mi zagrać w Stranger of Sword City. Niestety ten gatunek gier zupełnie do mnie nie przemawia. W grach typu dungeon crawl zawsze brakowało mi głębi fabularnej, dobrze napisanych postaci i poczucia otwartości świata. Niemniej jednak szanuję wszystkich ludzi, którzy grywają w podobne tytuły, ponieważ wiem, ile trudu może wymagać ich ukończenie.

Kiedy samiec alfa ?

Od siebie w tym stylu polecam Lords of Xulima. Jest ładniejsze i nie jest chińską bajką.

Dlaczego Japończycy mają fajniejsze gry, ale tak mało udostępniają w krajach środka i zachodu?

Niestety gra nie dorasta Grimrokowi do kolan. Pomijając japońszczyznę, to grafika lochów, sprajty potworów, oprawa dźwiękowa jest po prostu cienka. A całe UI jest tak skopane i nieprzystosowane do myszy, że odechciewa się grać po godzinie przekopywania się przez różne menu, żeby tylko założyć bohaterowi majtki...

W Europie tez powstają Dungeon crawlery, Francuzi chyba robią ich najwięcej - Ruzar - the life stone, The fall of Dungeon guardians, Dungeon Kingdoms, ponadto 7 Mages i kilka pomniejszych w tym powstający polski crawler Skullstone.

Japończycy nigdy mnie nie zawodzą w swojej twórczości, zawsze u nich wszystko wygląda śmiesznie i tak ... po Japońsku hehe. Chociaż jestem fanem dungeon crawlerów to jednak odpycha mnie ta japońska mangowość. Wolę nasze fantasy / dark fantasy klimaty.

Żadne 7 Mages, tylko Brány Skeldalu 3: Sedm mágů.

I jeszcze równie czeskie The Keep...

fajny odcinek

W rzeczywistości gameplay wygląda jak upadek słonia z dziesiątego piętra.