Krzyslewy4

Tak, wszystko się zgadza:)

W życiu nie nazwałbym jej szpetną, wygląda prześlicznie, zwłaszcza w Meksyku o odpowiedniej porze (załączam screena).

Na pewno nie w 20 minut, mówimy o 12 misjach (jeśli nie liczymy tych od Landona) i fizycznie nie jest możliwe, by każdej poświęcić 1-2 minuty :D Ale ogólnie zależy, co rozumiemy jako "wielką wojnę" - to jest konflikt lokalny, wewnętrzna rewolucja, a nie starcie między dwoma państwami.

Ja skupiłem się na głównej fabule i zadaniach od nieznajomych, wchodziłem też w losowe wydarzenia, okazjonalnie inne aktywności, ale nie zależało mi na kończeniu wszystkich wyzwań - podszedłem do tego w inny sposób. Wolałem chłonąć historię i świat, cieszyć się widokami podczas jazdy konnej, niż odstrzeliwać zające. Rozumiem jednak, że liczyłeś na więcej ciekawych rzeczy do zrobienia, mi i tak czasowo wszystko się zgrywało, nie narzekałem ani na nudę, a na długość rozgrywki (z 25 godzin przy RDR spędziłem).

Musisz być użytkownikiem VIP, wtedy obrazek jest taki jak w załączniku i kod jest możliwy do odebrania.

W tym momencie są jeszcze dostępne klucze do wersji na PS5. Dostęp do rozdawnictwa mają tylko użytkownicy naszego abonamentu VIP - oni mogą odebrać klucz poprzez link zawarty w newsie.

Czyli za darmo, tylko że dla naszych użytkowników VIP, którzy i tak nas wspierają i którzy i tak mieli zakupiony abonament Premium VIP:) Natomiast oczywiście, ktoś może uznać, że takie rozdawnictwa są fajne i też stanowią zachętę do zakupu Premium VIP. Nie ma w tym nic złego, tak jak nie ma nic złego w tym, że gdy dysponujemy jakimiś kodami, kluczami, biletami, to wolimy je rozdać użytkownikom, którzy nas wspierają.

"Selfloss" jest grą niezależnego dewelopera, a nie dużej korporacji, więc siłą rzeczy, ta liczba recenzji nie jest teraz duża. Poza tym temat rozdawnictwa nie wyszedł po premierze, ale przed nią, jeszcze na początku września. Tylko że część kluczy jest na PS5, a na tę konsolę gra wyszła dosłownie wczoraj, więc musieliśmy zaczekać z rozdawnictwem. Nie ma potrzeby doszukiwać się w tym drugiego dna;)

Sarefx Sam czytam recenzje innych autorów, nie tylko na GOL-u, więc tylko chciałem podkreślić, że nie mówię tu o podejściu czytelniczym, którego nie praktykuję. I naprawdę te recenzje są różne, autorzy prezentują różne podejścia:)

No bo ja Ci powiem, że choć jestem pewny swojego patriarchalnego odczytania filmu, to zacząłem się zastanawiać, czy może to tylko ja tak odebrałem przedstawioną tu historię. Koniec końców dzieła kultury przefiltrowujemy przez nasze perspektywy i możemy zobaczyć w nich bardzo różne rzeczy. A tu się okazało, że mój zmysł mnie nie zawiódł i twórczyni dokładnie chodziło o ten efekt, który ja tu przedstawiam. W sumie miło :D To znaczy też, że zamierzony efekt się udał, bo pamiętajmy - może nie wyjść, może być inny, dzieło po wypuszczeniu na świat żyje już poza twórcą.

Poza tym jeszcze się wybronię co do recenzji - tu nadal jest dużo oceny i waloryzowania, od hipnotyzującego efektu, przez brutalne sceny, po niejednoznaczność postaci i emocjonalność. W samym określeniu "transowe doświadczenie" masz więcej treści, niż myślisz, i mówi to więcej o filmie, niż bym teraz rozpisywał się o drugopolanowych postaciach i je po kolei charakteryzował.

Jasne, mogę więcej wplatać autorów w treść. Tutaj przyjmuję uwagę i nawet dodałem wspomnienie o twórcy muzyki. Wiedźmina bym nadal nie pomijał, bo sądzę, że też wiele mówi o charakterze utworow. Całej twórczości L.U.C.-a nie znam - czy jako fan powiedziałbyś, że "Jesień - Tańcuj" jest podobna do jakiejś części jego portfolio?

Staram się pisać takie recenzje, jakie chciałbym czytać, a sama forma recenzji jest jednak dość elastyczna. Nie interesują mnie teksty, które będą sztywno akapit po akapicie, jak szkolne podręczniki nakazują, odhaczać każdy punkt filmu, niezależnie od tego, jak w perspektywie całości jest ważny. Najpierw opis fabuły, potem postacie, potem gra aktorska, potem techniczne rzeczy, potem muzyka, podsumowanie, koniec, a interpretacje własne - nie. Wybacz, nie moja bajka, interesuje mnie coś bliższego felietonowi. Dla mnie tam jest więcej miejsca na zabawę myślą, słowem;) Co nie znaczy, że jakieś tytuły nie będą idealne pod schemat - sposób recenzowania zależy często od filmu. Wybieram to, co subiektywnie ważne, rusza, nie dokonuję kompleksowej analizy każdej części składowej "bo tak trzeba".

Wyciągnąłeś natomiast bardzo ciekawą rzecz z mojego tekstu. Owszem, możemy różnie interpretować powieść, ale twórcy filmowi też swoją interpretację dokonali. Co więcej, nie kryją się z nią. DK Welchman w wywiadzie dla Onetu mówi: "Kobiety we wsi Lipce żyją pod opresją patriarchatu i aby sobie w tym systemie dobrze radzić, muszą ciągle knuć. Jagna nie godzi się na to, nie knuje. Pozostaje sobą, ma odwagę pożądać. Ona używa takich narzędzi, jakie ma, aby się temu systemowi sprzeciwić".

Zatem nie są to moje dywagacje, a kierunek obrany przez film. To zaś, że ta historia jest bardziej rozbudowana i ma więcej myśli - na temat społeczeństwa, jego toksyczności, zawiści, o czym też piszę - wcale nie wyklucza motywu patriarchatu. Filmy dotykające tego motywu nie muszą być zerojedynkowe.

Posłuchaj tej muzyki (pierwszy utwór, "Jesień - Tańcuj", jest dostępny na YT i Spotify) i mi powiedz, że to nie brzmi jak coś, co spokojnie mogłoby trafić do Wiedźmina w wykonaniu Percivalu;) Możesz oczywiście tak stwierdzić, ale dla mnie podobny vibe jest absolutnie wyczuwalny i nie ma w tym niczego dziwnego. W Wiedźminie 3 nie brakuje regionalnego folkloru czy postaci chłopskich. Dla mnie to dodatkowe odniesienie wzbogacające recenzje. Nie będę ich unikał, bo gra nie jest dla mnie czymś gorszym:) Zresztą po seansie zastanawiałem się nad podobieństwem wątku Sabriny z pierwszego Wiedźmina do historii Jagny. Finał jest podobny, a wieś okazuje się tak samo zawistna.

Miałem do grania sam singiel. Nie wiem, jak wyglądałaby zabawa w ekipie, więc też nie mogę Ci powiedzieć dokładnie, jaką różnicę zrobi kooperacja.

Po wybraniu postaci nie można dokonać już jej zmiany. Do rzetelnych i zdecydowanych osądów w pewnych kwestiach wolałbym mieć przed sobą pełną grę i poczuć na skórze wbijanie kolejnych leveli. Tu zdążyłem tylko pociągnąć zdolność dotyczącą przywoływania ekschłopaka, bo brzmiała zbyt dobrze, żebym tego nie zrobił :D Ale też ta zdolność nie jest do używania non stop, co walkę, więc trochę wszedłem w bagno. Zresztą po pokazie uznałem, że już wolę unikać starć, bo nie dają frajdy, i w takim układzie lepszy jest koleś ze skradankowymi zdolnościami.

Jak wyglądała rozgrywka - proszę Cię bardzo: z hubu pójść do punktu A, po drodze i wokół wampiry (spokojnie możesz ich ominąć, nieco trudniej jest w samym punkcie A, bo to jednak duży dom i musisz się po nim poruszać), znaleźć kilka przedmiotów, by odblokować powidoki retrospekcji, powrót do hubu, cutscenka z postaciami - przy czym postacie wyglądają jak makiety, są nieruchome, to taki efekt, jakbyś widział ilustrację w komiksie.

Następnie miałem do wyboru kolejną misję, polegającą na pójściu tym razem do punktu B, by znaleźć jakieś przedmioty (misja poprzedzona krótkim dialogiem w hubie). Znajduję (choć po drodze gra mówi, że trzeba gdzieś tam jeszcze pójść, bo jeden przedmiot jest gdzie indziej), wracam, bohaterka mówi kilka patetycznych zdań, patrząc na zebrane przedmioty, odhaczone. Nic szczególnego się nie dzieje.

W otwartym świecie masz chmarę podobnych do siebie wampirów i ich oddziały. Możesz walczyć i uwalniać zakładników - dostajesz expa. Są też wampirze gniazda (fajniej skonstruowane lokacje, tak jakby inny wymiar, ale nie wiem, czy na dłuższą metę nie są powtarzalne), gdzie wchodzisz, musisz trochę powalczyć, wyjść, gniazdo oczyszczone, narka. W moim odczuciu dosyć nudne te aktywności i świat jest martwy - w najmniejszym stopniu nie próbuje zaciekawić sobą.

W grze jest też wampirzy bóg, który może się wkurzyć tym, co robimy (informuje nas o tym pewien wskaźnik), i zacząć nas atakować. Nie odkryłem sposobu na pokonanie go lub ucieczkę przed nim - jest zbyt potężny. Gadałem z innym uczestnikiem pokazu i stwierdziliśmy, że może w coopie ten gość jest łatwiejszy do pokonania.

JohnDoe666
Treść znajdująca się w tego rodzaju rzeczach - na etapie gry, który miałem przed sobą - była dla mnie czystą zapchajdziurą. Jeśli jest coś za tym więcej, to ten etap mi tego nie pokazał. To tak jak z czytaniem tych wszystkich informacji o świecie w Evil Weście - jest coś takiego, ale po co, skoro fabuła to tylko kiepski pretekst do strzelania?

Skoro stworzyłem męską postać, to tak by nakazywała logika, co nie XD

Odnosiłem się do wcześniejszego zdania o sposobie przedstawiania fabuły, które nie każdemu może się podobać - ale nawet wtedy warto dać grze szansę. Jednak...

Właściwie bez "mimo wszystko" brzmi to lepiej, więc usunąłem i dziękuję za zwrócenie uwagi ;)

Rzeczywiście machnąłem się o rok, dziękuję za zwrócenie uwagi, błąd poprawiony :)

Masz rację, przepraszam za błąd i dziękuję za zwrócenie uwagi :)

Ale szok - jest tak łudząco podobna!

A, no to może być okej, jeśli tylko Gorr odpowiada, a tu możesz zobaczyć, jak go ucharakteryzowano i łatwo ocenić ;) Co do przemocy, jedna scena na początku jest trochę poważniejsza, ale skoro "Wojny klonów" zaliczyliście, to powinno być git. Potem już sceny akcji dostarczają po prostu frajdę. Nagość jak na zwiastunie, z niewinnymi żartami na temat atutów Thora.

Dialogi są źle napisane i jestem w stanie przeczytać je, zanim aktor wypowie swoją kwestię, co zresztą nie robi wcale przekonująco, żebym koniecznie musiał go wysłuchiwać do końca. Raz gra mi zaliczyła buga i musiałem zrestartować poziom - skoro go nie przeszedłem, to nadal nie mogłem przeskipować wypowiedzi. Więc tak, pomijanie dialogów jest potrzebne.

Dobra, ale jest różnica między ciekawymi poszlakami i angażującym śledztwem (np. w "Disco Elysium"), a zagłębianiem się w nieistotne maile postaci i wyszukiwanie informacji takich jak hasło do konta na komputerze czy drzwi. Niby jest w tym detektywistyczność, lecz taka mało pociągająca i odciągająca od istoty fabuły.

Dla porównania w takim "Disco Elysium" w pewnym momencie dostaję opis zachowania i wyglądu kilku różnych postaci, które mogą być podejrzane o morderstwo. Dostaję też drobiazgowy opis samego morderstwa. I tutaj warto się zastanowić i pewne dane zapamiętać. Jest to wplecione w fabułę, jest to fabułą, nie stanowi natomiast przeszkody od tej fabuły odciągającej.

Nie grałem. Multiplayerowe strzelanki to nie moja bajka.

Nie, jednak niektórzy mogą uznać, że film mógłby być jeszcze bardziej skondensowany i krótszy. Moim zdaniem historia by na tym straciła, nie widzę tu żadnego zbędnego aktu ;)

"Wiking" jest przystępniejszy :) W obu filmach bohater musi przebyć pewną drogę, czuć legendarność i pojawiają się elementy fantastyczne, ale w "Wikingu" nadnaturalne aspekty można zignorować, wziąć za majaki, a sama historia jest zrozumiała. Natomiast "Zielony Rycerz" to już fantasy pełną gębą, z niejasną, zagadkową fabułą.

wojto96 Nie uzasadniono. Dla postaci z filmu Grindelwald nie przeszedł żadnej wizualnej zmiany.

Racja, przejęli "miejscówkę" i wybudowali Depozytorium. Poszedłem trochę za daleko z myślą, przepraszam. Dziękuję za sprostowanie;)

Dziękuję za bardzo miły komentarz, przyjemnego grania! ;)

Hej, to może od najłatwiejszego pytania :) Nie ma skalowania poziomu wrogów. Nie ma też żadnej ściany, tylko że awanse we frakcji częściowo zależą od naszego lvl. Ja do ostatniego szczebla musiałem już napocząć główny wątek. Jednak poza awansem nic się za bardzo nie działo, przynajmniej nie w mojej ścieżce (wierny Morkon).

Jeśli chodzi o balans, no to jesteśmy bardziej dopakowani w misjach głównych, ale wydaje mi się, że to urok gry. Najpierw coś nam zagraża, a potem to my jesteśmy zagrożeniem.

Niektóre zadania/wątki poboczne są zintegrowane z głównym wątkiem, np. wiążą się z zyskaniem wsparcia frakcji albo zdobyciem wszystkich dostępnych towarzyszy. No to miałem taką sytuację, że w chwili zlecania mi zadania miałem już je wykonane, bo zrobiłem prawie wszystko, co się dało. Wyglądało to zabawnie, doświadczenie spływało natychmiast, bez dalszego działania.

Skopany jest balans jakościowy. To oczywiście moja subiektywna ocena, ale wątek główny razi liniowością, sztampą i zadaniami typu "zabij x wrogów". Podobny problem jest z zadaniami towarzyszami. Dlatego prawdopodobnie odczujesz przeskok, bo zawartość poboczna, w sensie: wszystko, co tworzy świat i pozwala go poznawać, ale nie wiąże się bezpośrednio z główną misją, daje świetną rozrywkę i dużo wolności. Najpierw masz najlepszą część dania, a potem najgorszą.