Żyzna gleba. Genialny wynalazek, który okazał się oszustwem

Żyzna gleba

Theranos obiecywał szybki, wygodny i przede wszystkim tani sposób na przeprowadzenie ponad dwustu badań na podstawie próbki krwi. Urządzenie nawiązywałoby działaniem do glukometru – pobierasz kilka kropel krwi z palca, zamawiasz odpowiednie badania, maszyna robi resztę, Ty dostajesz diagnozę. Wskutek kolejnych przeszkód technologicznych pomysł ewoluował, ulegał redukcji i przebudowie, ale cały czas kusił, nęcił. Zwiastował nową erę, miniaturyzację i uproszczenie procesu diagnostycznego.

Edison było pierwszym urządzeniem Theranosa, które Holmes przedstawiła jako tak-jakby-działający prototyp. Elizabeth ochrzciła je nazwiskiem słynnego wynalazcy w myśl maksymy, którą kiedyś wygłosił: „Nie zawiodłem, odkryłem jedynie dziesięć tysięcy sposobów, jak coś nie działa”. Maszyna Theranosa miała być tym dziesięć tysięcy pierwszym sposobem.

To miała być swego rodzaju domowa stacja diagnostyczna wielkości mniej-więcej obudowy do PC-ta, może starego Macintosha. Pobieraliśmy parę kropel krwi z palca do małego kartridża, a pojemnik wstawialiśmy do urządzenia. Maszyna, oparta o konstrukcję tej do mieszania kleju – przezywana przez inżynierów Theranosa „gluebotem” - miała oddzielać próbki krwi i mieszać je z odczynnikami do odpowiednich badań.

Takie badania wymagały precyzji, której nikt nie potrafił z Edisona wykrzesać. Psuła się, rozpadała, nie trzymała odpowiedniej temperatury.

By zrozumieć jak ważne i jak elektryzujące były obietnice Holmes, musicie wiedzieć, z jakiego gruntu wyrosły. Problemy polskiej ochrony zdrowia, choć doprowadzają do płaczu i tragedii, to drobnostki w porównaniu z warunkami, z jakimi mierzą się Amerykanie. A do nich, w pierwszej kolejności, przemawiała Holmes, to o ich uwagę, pieniądze i uwielbienie zabiegała. I była w tym bardzo skuteczna. Utrwalony przez magazyny wizerunek eleganckiej młodej kobiety z niewielką kapsułką zawierającą krew wyglądał jak zapowiedź lepszego jutra.