GeForce 256 (1999 rok). Historia kart graficznych Nvidii

Christoph Liedtke (gamestar.de)

23 października 2018

GeForce 256 (1999 rok)

Po modelach Riva TNT oraz Riva TNT2, Nvidia zaprezentowała pierwszy układ obsługujący bibliotekę DirectX 7 - model GeForce 256 - wprowadzając tym samym nazwę GeForce na firmament kart graficznych. Dzięki jednostce T&L (Transform & Lighting) oraz dwukrotnie większej liczbie potoków renderowania, GeForce 256 wyprzedzał swoją konkurencję od 3dfx i ATI. I to pomimo faktu, że akcelerator geometrii początkowo mógł wykorzystywać swój potencjał jedynie w niektórych tytułach korzystających z API OpenGL, takich jak Quake 3.

Jeszcze przed premierą następcy, Nvidia połączyła karty graficzne GeForce 256 z pamięcią typu DDR (Double Data Rate) zamiast z tradycyjną pamięcią SDRAM (Single Data Rate), dzięki czemu znacznie zwiększono przepustowość pamięci – z 2.7 do 4.8 GB na sekundę.

Chip graficzny GeForce 256 na karcie Elsa Erazor X z zegarem taktowanym szybkością 166 MHz, wraz z 32 MB pamięci wideo o częstotliwości 120 MHz. Karta ta nadal jednak wykorzystywała pamięć SDR, zamiast DDR.

GeForce 2 (2000 rok)

Podobnie jak to miało miejsce w przypadku serii TNT, układy graficzne w serii GeForce 2 różniły się od swojego poprzednika z numerem 256 głównie znacznie wyższymi częstotliwościami taktowania zegara. Preludium stanowił układ graficzny GeForce 2 GTS (skrót od Giga TeX Shader), który po raz pierwszy osiągał współczynnik wypełnienia powyżej miliarda tekseli na sekundę.

Następująca po niej seria GeForce 2 MX była szczególnie popularna wśród graczy ze względu na doskonały stosunek wydajności do ceny. Jako pierwsza karta graficzna Nvidii była w stanie obsługiwać dwa monitory jednocześnie.

GeForce 2 Ultra był najszybszym układem z serii GeForce 2: model Winfast od Leadteka posiadał zegar taktowany szybkością 250 MHz, 64 MB pamięci wideo typu DDR i dodatkowo był wyposażony w złącza D-Sub oraz DVI.

GeForce 3 (2001 rok)

Trzy miesiące po przejęciu firmy 3dfx, Nvidia wypuściła na rynek serię GeForce 3. Wraz z biblioteką DirectX 8 firmy Microsoft zapoczątkowało to erę programowalnych chipów graficznych. Moduły cieniowania wierzchołków i pikseli nadal były jednak mało elastyczne w porównaniu do dzisiejszych układów graficznych. Firma usprawniła za to szybkość i jakość wygładzania krawędzi oraz ulepszyła filtrowanie anizotropowe.

Po wydaniu modelu GeForce 3 w lutym 2001 roku, na rynku pojawiły się modele GeForce 3 Ti oraz GeForce 3 Ti 500, odpowiednio wolniejsze i szybsze od modelu podstawowego. Różniły się one głównie taktowaniem zegara oraz maksymalną pojemnością pamięci wideo (aż do 128 MB). Wszystkie modele wykorzystywały ten sam układ graficzny o nazwie NV20.

Elsa Gladiac 920 był najlepszym modelem na rynku w momencie pojawienia się generacji GeForce 3. Chip NV20 był taktowany szybkością 200 MHz, a pamięć wideo miała pojemność 64 MB.