Zbliżamy się do jednego z największych osiągnięć ludzkości: odzyskania całej warstwy ozonowej

Dziura ozonowa to poważny problem i realne zagrożenie, o którym w ostatnich latach nie mówiło się zbyt wiele. Warto jednak poruszyć jej temat, ponieważ jest świetnym przykładem na to, że ludzkość potrafi naprawić wyrządzone szkody, powstałe w wyniku nieodpowiedzialnego korzystania z zasobów naszej planety. Uszkodzenia stratosfery stopniowo maleją i mogą zostać całkowicie zniwelowane do 2066 roku.

Zjawisko to zostało zidentyfikowane oraz ogłoszone jako problem globalny już w roku 1985. Polega ono na zanikaniu warstwy ozonu, która otacza naszą planetę i chroni ją przed wpływem różnego rodzaju środków chemicznych.

1. Szybko zwrócono uwagę, że zjawisko dziury ozonowej stanowi poważne zagrożenie dla Ziemi i jej mieszkańców. Trójtlen odpowiada za odbijanie promieniowania UV, wysoce szkodliwego dla naszych organizmów. Zmniejszenie jego stężenia w atmosferze, skutecznie przyczyniło się do zwiększenia zachorowalności na nowotwory skóry.
2. Największe ubytki ozonu zaobserwowano na biegunach Ziemi.
3. Aby zniwelować problem, w 1987 roku, uchwalony został tzw. protokół montrealski. W jego ramach, wszystkie państwa należące do ONZ, zobowiązały się do zaprzestania stosowania szkodliwych związków chemicznych. Chodziło głównie o fluoropochodne metanu i etanu (często zwane freonami). Z biegiem czasu i wzrostem świadomości, na listę dodawano również kolejne zakazane materiały.

Działania podjęte przez ONZ przyniosły efekt i dziura ozonowa faktycznie zaczęła się zmniejszać. W większości obszarów wróci ona do pierwotnego stanu w okolicach 2040 roku. Nad Antarktydą proces regeneracyjny zajmie zdecydowanie dłużej. Zakłada się, że potrwa aż do 2066 roku.

Powiązane:Mężczyzna od 8 lat zasila swój dom używając 1000 starych baterii od laptopów i nie miał żadnej awarii

Nadal borykamy się z innymi, jeszcze poważniejszymi zagrożeniami, które należy rozwiązać jak najszybciej. Mimo wszystko, jest to zdecydowany sukces wspólnych działań prowadzących do koniecznej poprawy klimatycznej.

Więcej:Rower trójkołowy innego rodzaju: można nim jechać z prędkością do 120 km/h. To może być nowy koszmar kierowców

• nauka
• ekologia