Nadal marnujemy surowce - nowy raport naukowców

Używając naszych urządzeń, raczej nie zastanawiamy się, z czego zostały wykonane. Tymczasem mimo rozwoju technologicznego nadal stopień, w jakim poddajemy surowce recyklingowi, daleki jest od ideału. Grupa naukowców opublikowała wyniki badań dot. czasu życia substancji, po upływie którego bezpowrotnie znikają one z ziemskiego ekosystemu.

Korzystali oni z narzędzia MaTrace, stworzonego przez pracowników japońskiego Uniwersytetu Waseda. Pozwala ono zasymulować drogę określonej porcji materiału przez procesy pozyskiwania i produkcji, a także użytkowania i recyklingu, śledząc przy tym wszystkie straty.

Powiązane:Gracze na Steam kupują coraz więcej tańszych gier. To zabija średnią półkę, ale Valve ma przynosić miliardy

Na przykładzie jednego z najbardziej pospolitych metali, żelaza – już podczas pozyskiwania go z rudy tracimy część surowców, które zawiera ona dodatkowo (w tym tak istotne dla przemysłu energetycznego jak mangan). Sam proces także nie jest doskonały, usuwanie zanieczyszczeń powoduje straty żelaza.

Żelazo ma tendencję do utleniania się. Źródło: Unsplash / Zdenek Machacek.

Metalowe części urządzeń wykazują tendencję do utleniania się, więc podczas użytkowania następują kolejne straty surowca. Gdy wyrzucamy sprzęt, czasem jest on poddawany recyklingowi, ale w tym procesie tylko część metali udaje się odzyskać. Proces może się powtarzać wielokrotnie, za każdym razem generując straty surowca.

Czas życia surowców

Naukowcy przeanalizowali obieg życia 61 surowców, ustalając maksymalny czas eksperymentu na 1000 lat lub do utraty całej próbki – zależnie od tego, co nastąpi wcześniej. By łatwiej było wyciągnąć wnioski, materiały podzielili na kilka kategorii: metale żelazne, metale nieżelazne, metale specjalne i metale szlachetne.

• Średni czas „życia” metali żelaznych wynosi 150 lat, od momentu wydobycia do całkowitej utraty.
• Najdłuższy czas życia ma złoto – niemal 200 lat.
• Z kolei gal i selen po niespełna roku znikają z obiegu – to najkrócej żyjące surowce.
• W przypadku metali pozyskiwanych z rud podczas wytwarzania i użytkowania straty nie są duże. Największe mają miejsce po wycofaniu z użycia – tak jest w przypadku 43 metali.
• Nawet podczas recyklingu ma miejsce zanik metali, sam proces odzyskiwania rzadko przekracza 90% wydajności.
• Niektóre rzadsze metale wykazują jednak spore straty produkcyjne, np. kobalt wykorzystywany w akumulatorach.
• Wiele metali i półmetali wykazuje wysokie straty produkcyjne, nawet 95% – np. arsen, gal, german.

Złoto żyje stosunkowo długo, trudno jednak się temu dziwić. Źródło: Unsplash / Scottsdale Mint.

Te szacunki są raczej orientacyjne i zostały podane tylko na podstawie obecnego wykorzystania surowców. Struktura zapotrzebowania na nie stale się zmienia, na przykład prognozuje się znaczny wzrost zainteresowania litem, który jest wykorzystywany w produkcji nowoczesnych baterii. A tych powstaje coraz więcej, głównie ze względu na coraz bardziej powszechną elektromobilność.

To pokazuje, że nasz obecny konsumpcjonizm ma niestety ograniczone „paliwo”. Nie będziemy w stanie bez końca produkować rzeczy, jeśli przemysł nie będzie się rozwijał technologicznie pod względem wydajności i minimalizacji strat. Mimo nacisków na recykling surowce i tak powoli są tracone, aż w końcu znikają całkowicie.

Więcej:Gra jako prezent dla dziecka na Święta Bożego Narodzenia może nie być najlepszym pomysłem. Młodzi coraz częściej wolą dostać coś innego

• nauka
• ankiety i badania
• ciekawostki