Elon Musk potwierdza - powstało już ponad milion Starlinków

Dlaczego Starlink działa inaczej?

Starlink nie jest jedyną usługą dostępu satelitarnego, ale wyraźnie się od pozostałych różni. Jest znacznie szybszy, transfery pozwalają na komfortowe oglądanie filmów, ale największą różnicę dostrzeżemy w opóźnieniach. Te są nieco większe od tych spotykanych w Internecie naziemnym, ale nadal znośne, pozwalające nawet na granie w mniej wymagające tytuły sieciowe. Tymczasem czasy dostępu do danych u dotychczasowych dostawców Internetu satelitarnego (np. HughesNet) osiągają iście kosmiczne wartości, rzędu kilkuset milisekund. Skąd więc takie różnice?

Dzieje się tak dlatego, że Elon Musk wykorzystał zupełnie inną technologię podczas opracowywania Starlinka. Anteny w zestawach wyglądają jak paraboliczne czasze, znane z innych usług i np. telewizji, ale teoretycznie nie musiałyby mieć takiego kształtu. Wysyłanie i odbiór sygnału nie działa na zasadzie fizycznego skupiana wiązki radiowej, jak w tradycyjnych antenach, ale na tzw. fazowym formowaniu szyku. Urządzenie odbiorcze Starlink zawiera w środku matrycę niewielkich odbiorników, które działając w odpowiednim porządku i częstotliwości modelują wiązkę radiową w sposób sterowany elektronicznie.

Co to daje? Tradycyjne anteny paraboliczne wymagają w miarę precyzyjnego nakierowania na odbiornik, więc dla stabilnego odbioru sygnału satelity muszą być umieszczane na orbitach geostacjonarnych, czyli technicznie „tkwią” cały czas w jednym punkcie na niebie. Wysokość takiej orbity nad powierzchnią Ziemi wynosi jednak ponad 35 tys. km. Fale radiowe muszą przebyć taką odległość w obie strony i właśnie tutaj powstają te potężne opóźnienia.

Starlink wykorzystuje elektroniczne nakierowywanie wiązki fal, co może działać bardzo szybko. Zestaw satelitarny może dynamicznie śledzić pozycję satelity, który przemieszcza się po niebie lub odbierać sygnał z kilku jednocześnie. W tym przypadku nie jest już konieczne umieszczanie urządzeń na tak dalekich orbitach, wystarczy je wysłać na niską orbitę okołoziemską. A odległość 350 kilometrów do przebycia zamiast 35 tys. kilometrów sprawia, że opóźnienia są znacznie mniejsze.