To the Moon

Jako gra wypada blado, zresztą ciężko "To the Moon" sklasyfikować jako grę, to bardziej krótka historia miłosna i już prędzej pod tym względem da się do niej w jakikolwiek sposób odnieść. Mnie osobiście mimo kilku momentów jakoś szczególnie nie poruszyła, jak wspomniałem jeśli chodzi o rozgrywkę to w zasadzie nie ma o czym mówić, ot krótka opowieść która mogłaby zostać zrealizowana na innej płaszczyźnie(film, książka) i zdaje się, że bardziej by to do nie pasowało.

Kto przebije się przez specyficzną grafikę, doświadczy bardzo ciekawej i wzruszającej historii, którą moim zdaniem dałoby się bezboleśnie przepisać do scenariusza filmu. Może nie zaskakuje ona oryginalnością (choć sam koncept zmiany wspomnień jest fajny), ale dominuje klimatem. Ukryta perełka!

Gra ma bardzo dobry pomysł na historię. Maszyna modyfikująca wspomnienia, odkrywanie przeszłości postaci. Nie są to może niezwykle odkrywcze wątki, ale na pewno przy odpowiednim podaniu mogą zabłysnąć. Tylko czy były odpowiednio podane? Śmiem wątpić.Fabuła jest na dobrym poziomie. Nie jest oryginalna, ale potrafi lekko wzruszyć (nie będąc przy tym pretensjonalnie ckliwą) oraz trzyma odpowiednie tempo. Śledzenie jej zdecydowanie było przyjemnością na tyle dużą, że w dużej mierze ratuje inne elementy. Nawet pomimo kilku tanich zabiegów fabularnych. Historia jest mocno dosadna. To niekoniecznie wada. Jednak ja wolę móc sobie interpretować historię przedstawioną. Tutaj na to nie ma miejsca. Żadne drugie dno, ukryte przesłanie nie zostało tu zawarte.Gorzej wypadają natomiast postaci. O ile poczucie humoru, łamanie bariery między graczem, a światem przedstawionym było dobre, tak "poważne" dialogi ustępują nawet improwizowanym rozmowom podczas rozgrywek w papierowych RPGach. Przekłada się to też na postaci, które przez to wypadają niezwykle blado. Brakuje im bardziej złożonego charakteru, który nadałyby takie rozmowy z krwi i kości.Natomiast rozgrywka wypada fatalnie. Brakuje tu jakiejkolwiek interakcji, możliwości działania, zbyt często odbierana jest nam kontrola nad postacią. A jeszcze gorzej, że jak już się rozgrywka pojawia, to w formie fatalnie zaprojektowanych minigierek. Większość z nich można zrobić w ciągu 15 sekund na 100%, nie pasują do typu rozgrywki, zaburzają tempo akcji i są szalenie powtarzalne. Eksploracja nie daje przyjemności, bo w gruncie rzeczy opiera się tylko na słuchaniu dialogów i zbieraniu kilku przedmiotów z podłogi.Muzyka z początku mnie irytowała, później okazało się, że jest mi zupełnie neutralna.Graficznie gra wypada słabo. Czasami jest nieczytelna (nie polecam grać na myszy, strzałki mocno to poprawiają), ale brakuje jakiegokolwiek klimatu tej grze. Jedyne co mogę powiedzieć o grafice to, że jest budżetowa, niewyróżniająca się. A niski budżet nie zawsze oznacza niewyróżniającą się oprawę wizualną. Czasami dobry pomysł potrafi wiele dodać.Generalnie polecam zapoznać się z historią, ale sama gra jest pełna wad, które mogą odrzucić.

Taka sobie historia miłosna. Gejmplejowo gra leży, to połączenie hiden object z prostą grą logiczną. Zero wyzwania i przyjemności. Przy grze trzyma tylko historia która jest dość ciekawa. Spodziewałem się poruszenia, może nawet łez, ale chyba mam serce z kamienia :) Nawet czytałem na necie fabułę, bo myślałem, że czegoś nie zrozumiałem, albo przeoczyłem, ale nie to co doświadczyłem to właśnie cała gra... Ogólnie mogę polecić, bo historia ciekawa i fajny klimat ale lepiej poczekać na jakąś promocję

Jeden z czytelników pytał mnie bodajże pod recenzją Valiant Hearts czy próbowałem już To The Moon ... Odpowiedziałem wówczas, że choć bardzo żałuję, gra wciąż na mnie czeka. I dzisiaj w końcu nadszedł ten pamiętny dzień, w którym wygospodarowałem pełne 4 godziny na to cudo ... Jeżeli ktoś tak długo zwlekał jak ja - nie popełniajcie tego samego błędu! W grze wszystko jest obłędne - od historii, dialogów, aż po soundtrack ... Jeszcze przez parę dni będę zapewne przeżywał to, co zobaczyłem na ekranie :)Dla zainteresowanych - A Bird Story powinno pojawić się na GoGu i Steamie na początku listopada.A tymczasem ... Idę po kolejną paczkę chusteczek.

To the Moon to prawdziwa perełka w branży gier komputerowych. Mimo swej prostoty, zachwyca na każdej płaszczyźnie. Plusy... Poważne podejście do sprawy i trudna tematyka to nieczęste zjawisko w elektronicznej rozrywce, a krok w tę stronę bardzo szanuję. Twórcy zachowali jednak dystans do siebie. Mam tu na myśli odwołania i nawiązania do innych gier, troszeczkę ironii oraz luźne podejście do swojego dzieła. Z gry dowiedziałem się również kilku ciekawostek z dziedziny nauki. Bardzo podoba mi się minimalistyczny wyraz interfejsu czy sterowania, oszczędne dobieranie dźwięków czy symboliczne przedstawienie postaci i ich animacji. Styl graficzny może i prosty, lecz niezwykle uroczy. Szczególnie zapadły mi w pamięć obrazy gwieździstego nieba i widoki z latarnią w tle. Motywy muzyczne są bardzo ciekawe, a niektóre z nich swym pięknem wprost chwytają za serce. Opowieść niesamowicie mnie wciągnęła. Pozytywnie byłem też zaskoczony długością gry, ale nie o tym teraz. Nie zdradzając fabuły, powiem jedno: dawno żadna historia mnie tak nie poruszyła. Zdecydowanie jedna z najlepszych growych narracji w ogóle. Moim skromnym zdaniem wyciśnie łzy z największego twardziela. A do tego te błyskotliwe, pełne humoru dialogi, które mimo łez, powodowały uśmiech na twarzy. Przeżywając losy bohaterów, niczym małe dziecko czułem prawdziwe szczęście! Autorzy, operując skromnymi środkami i bazując na ludzkiej wrażliwości budują emocjonalny rollercoaster, którego się po prostu nie zapomina. O samej rozgrywce też nie chcę pisać zbyt wiele, bo uważam, że każdy powinien przeżyć to sam. Jest banalnie prosta i nie da się tu utknąć. Gierka zawiera klika łatwych, ale fajnych łamigłówek. Przygotowane lokacje są urzekające. Odwiedzanie tych samych, jednak zmienionych przez następstwa wydarzeń miejsc odbierałem z biegiem czasu jako sentymentalne. A za pikselowymi bohaterami kryją się tak naprawdę fascynujące osobowości. Minusy... Miejscami odrobinę kłopotliwe poruszanie się. Może trochę za mało urozmaicona, jeśli chodzi o zadania. To the Moon to idealny przykład na to, że gry mogą być sztuką. Że nie wszystko jest takie jak nam się wydaje. Że za tak banalną rozgrywką może kryć się tak niesamowita historia. Moja ocena – 9.5/10

Świetna opowieść o parze doktorów, którzy trafiają do umysłu umierającego Johnny'ego,próbując spełnić jego największe marzenie. Historia prowadzi przez wszystkie jego etapy życia.Poznajemy go za czasów dzieciństwa, poprzez młodość, dorosłość aż do starości.Dużą rolę w grze odgrywa świetnie dopasowana nastrojowa muzyka, oraz dźwięki otoczenia.Mimo, że gra nie ma grafiki na najwyższym poziomie, jednak pixel art dodaje grze uroku.