Super Mario Advance 3: Yoshi's Island

Bocian – doręczyciel dostojnie szybował sobie w przestworzach, dzierżąc w dziobie spory tłumok. Zawiniątko zawierało dwóch niemowlaków, przyszłość światowej hydrauliki, braci Mario i Luigiego. Właśnie pocztylion przelatywał nad Wyspa Yoshich, gdy nagle został zaatakowany przez dziwne maszkary. Stary bociek nie dal rady agresorom – Luigiego dal sobie wyrwać z dzioba, Mariana z wrażenia sam wypuścił. Maluch z świstem poleciał w dół, prosto na zielona łąkę, lądowanie kończąc... na grzbiecie zielonego dinozaura. Zaskoczony Yoshi wiedział, że maluchy raczej nie spadają niby krople deszczu z nieba, postanowił, więc wyjaśnić przyczynę tego dziwnego zjawiska i przy okazji pomóc Mariankowi.

Kim byli najeźdźcy? Dlaczego rozdzielono braci? Dokąd porwano Luigiego? Na te pytania odpowiedz znajdzie ten, kto zdecyduje się wziąć udział w przygodzie noszącej tytuł: „Yoshi’s Island: Mario Advance 3. Gra jest klasyczną dwuwymiarową platformówką, firmowana przez Shigeru Myamoto – twórcy największych hitów na Nintendo. Głównymi postaciami są oczywiście Yoshi i Mario. Pierwszy jest głównym motorem napędowym teamu, to on skacze, fruwa, strzela jajami, zgniata i pozera nieprzyjaciół, a przede wszystkim robi za niańkę. Drugi, bowiem heros – Mario - usadowiony na grzbiecie dinozaura, jest tylko małym słabiutkim organizmem, balastem, który przy każdej większej zadymie spada z Yoshiego niby jeździec z siodła. Szkraba trzeba jak najszybciej odzyskać i władować z powrotem na grzbiet, bowiem w pobliżu czają się przebrzydle kreatury, gotowe porwać malucha i uprowadzić go w ślad za Luigim. A dotrzeć do tego ostatniego wcale nie będzie łatwo. Wyspa Yoshich to ład posiadający chyba wszystkie znane klimaty i krajobrazy. Trudno się, więc dziwić, że w trakcie wędrówki bohaterowie, co nóź wpadają w inne środowisko: raz opalają się w blasku słońca, wąchają kwiatki i bujają wśród chmur, innym razem marznąc przedzierają się przez napakowane śniegiem i skute lodem góry, a jeszcze innym błądzą w spowitych ciemnościami jaskiniach, pełnych gorącej lawy. Gra zawiera w sumie sześć odmiennych światów, każdy z indywidualnym zestawem nieprzyjaciół, bossów i bonusów. Tych ostatnich jest tez bez liku: ukryte pomieszczenia, sekretne przejścia, kilka rodzajów zbierajek (monety, gwiazdki, wesołe kwiatki), minigierki itp. Bogactwo to czeka na bystrych i cierpliwych graczy, bowiem przy jednorazowym przejściu danego poziomu nie ma szans uzbierania i odkrycia wszystkiego. Jedynie wielogodzinny trening i uważna eksploracja są kluczem do ukończenia zabawy z napisem „perfect”. Grze towarzyszy niezwykle kolorowa, cukierkowa grafika wsparta przez wesołą, dziecinną muzykę. Jakość oprawy audiowizualnej gwarantuje samo nazwisko mistrza Miyamoto. Ukłonem w stronę graczy jest umieszczenie na cardridge’u jeszcze jednej gry – „Mario Bros.”, pozwalającej, po złączeniu konsolek, na grę w trybie wieloosobowym.