Red Hell

Bez wątpienia, to właśnie scenariusz jest najmocniejszym punktem gry. Sensowne zagadki, duża ilość lokacji no i oczywiście nieoczekiwane przygody (z podróżą w czasie włącznie) sprawiają, że Red Hell przedstawia się pod tym względem bardzo ciekawe. Równie przyzwoita jest oprawa audiowizualna – w tym miejscu warto podkreślić, że wszystkie dialogi w grze są mówione, co przy stosunkowo niewielkich rozmiarach programu jest rzeczą godną uwagi. Niestety, program nie jest pozbawiony wad, co boli tym bardziej iż dotyczą one bodajże najważniejszego elementu każdej przygodówki – interfejsu użytkownika.

Gracz może wydawać rozkazy bohaterowi za pomocą ikon umieszczonych u dołu ekranu i jest to zarazem jedyna informacja o aktualnie uaktywnionej opcji (kursor nie zmienia się). Brak tu standardowej w innych przygodówkach opcji poruszania się bez konieczności klikania na odpowiednią ikonę, co bywa niezmiernie frustrujące. Poza tym trzeba się przyzwyczaić, że Mark samowolnie nigdy nie podejdzie do wskazanego przedmiotu lub interaktywnego elementu tła. Jeśli marzy nam się np. uruchomienie windy, musimy najpierw ręcznie skierować postać w pobliże przycisku i dopiero wówczas go nacisnąć. Jakby tego wszystkiego było mało, nie pomyślano o automatycznym omijaniu przeszkód. Jeśli chcemy przeprowadzić Marka przez całe pomieszczenie a na naszej drodze znajduje się np. biurko, musimy wskazać postaci jak ją ominąć. Red Hell faworyzuje tylko i wyłącznie cierpliwych graczy: poszukiwania przedmiotów o wielkości jednego piksela są na porządku dziennym. Warto pamiętać także o częstym nagrywaniu stanu gry, bowiem zginąć w tej produkcji można bardzo łatwo.

Podsumowując, Red Hell to produkt wielce dyskusyjny. Z jednej strony mamy ładną oprawę audiowizualną i wciągający scenariusz, z drugiej nieustanne problemy w opanowaniu niewygodnego interfejsu. Jeśli komuś uda się przezwyciężyć niedogodności, będzie po kontakcie z programem zadowolony. Mniej cierpliwi powinni poszukać czegoś mniej frustrującego.

Autor opisu gry: Krystian Smoszna