Qvadriga

Gra zaskakuje nie tylko podejmowaną tematyką, ale i sposobem realizacji całego pomysłu. O ile aspekt taktyczny, obejmujący proces planowania wyścigu i rozwijania drużyny, nie zaskakuje zbyt wyszukanymi rozwiązaniami, o tyle sam wyścig odbywa się w warunkach dosyć specyficznych. Mianowicie, gracz nie sprawuje nad rydwanem bezpośredniej kontroli, a jedynie wydaje jeźdźcowi swego rodzaju komendy, takie jak "pociągnij wodze", "zmień tor jazdy", "unikaj ataków", "blokuj rywala" czy "wyprowadź atak". Może to robić w trybie turowym (przed każdą decyzją korzysta z aktywnej pauzy) lub w czasie rzeczywistym.

Na torze dzieje się bardzo dużo. Do częstych sytuacji należą wywrotki powozów i upadki koni, powodowane niebezpieczną jazdą przeciwników i szarżowaniem jeźdźców. Mimo że akcja nie jest zbyt dynamiczna, nie sposób odmówić jej emocji. W miarę rozwoju sytuacji na znaczeniu zyskuje też aspekt taktyczny – gracz wymienia jeźdźców, szkoli następców, a nawet sprzedaje całe drużyny, by wejść w posiadanie lepszych podopiecznych, a tym samym mieć większe szanse na sukces w kolejnych turniejach. Po każdym wyścigu reperuje rydwany, leczy jeźdźców, a nawet zatrudnia weterynarzy do opieki nad końmi.

Rywalizacja odbywa się na 43 zróżnicowanych torach, w większości wzorowanych na autentycznych hipodromach i arenach (m.in. słynny Circus Maximus), na których w starożytnych czasach rozgrywano wyścigi rydwanów. Te ostatnie występują w Qvadriga w kilku rodzajach – nie brakuje tu taktycznych starć z trzema rywalami, przywodzących na myśl partię szachów, jak i niezwykle chaotycznych, ale zarazem efektownych bitew toczonych między szesnastoma rydwanami. Zachowaniem przeciwników zawiaduje zaawansowany moduł sztucznej inteligencji, dynamicznie dostosowujący się do aktualnej sytuacji na torze.

Na potrzeby edycji mobilnej twórcy zmodyfikowali interfejs, dostosowując go do obsługi za pomocą ekranów dotykowych. Pod względem wizualnym gra nie przeszła większych zmian.

Autor opisu gry: Piotr Doroń