Komentarze Painkiller (2004)

Jak pokonać tego cmentarnego goliata z pierwszego aktu? Kończy mnie tymi wichurami :>

[192] Ej... to jest pierwszy, najprostszy boss... Nie ma na niego specjalnego sposobu, tylko nawalać aż mu HP zejdzie do zera...

[193] Chodziło mi o tego Necrokutasa. Nawalałem go, ale do momentu kiedy wytrzymałość schodziła mu do połowy to zaczynał rzygać jakimiś wichurami, które mnie wciągały. Na szczęście już się z tym uporałem. Dawno nie grałem w FPS-y... jakieś kilka lat temu... nie licząc UT.

Trader przykro mi ale w 2004 nie było takiej gry jak GTA San Andreas. ^ ^

Ruston - Była, ale na PS2.

Trader - Bzdura, najładniejsze gry z 2004 roku to: Doom 3, Half-Life 2, Far Cry.

San Andreas było daleko w tyle jeśli chodzi o oprawę wizualną.

Stary dobry painkiller. Tyle razy go przeszedłem, ale wciąż czasami myśle o powrocie do niego
Plusy:
-Design i oryginalność potworów
-Większość lokacji jest unikalna, z ciekawością czekamy gdzie i z kim będziemy walczyć następnym razem
-Pomysłowe i efektowne bronie
-Muzyka
-Drobny smaczek w postaci zamiany w demona

Wady:
-Słaba fabuła

Jeden z lepszych FPS'ów w jakie grałem.
+ Gra mojego dzieciństwa. : D

Polecam świetna gra :D

Klasyk - Owszem
Gra wybitna - no Nie całkiem
Tak wiem dałem 9/10 bo uwielbiam te grę, podobnie jak Dooma 1 (a teraz doszedł Doom4), Quake 2 czy Serios Sama (trylogie :P). Mimo to gra WYBITNA nie jest.
Grafika była bardzo dobra, Fruwające Ciała troszkę śmieszył ale fajnie się rozpadały :D Strzelanie było Świetne ale i też trzeba było trochę masterować umiejętności (np. kołkowinicy) No i BOSSY przez wielkie B. Irytowały drobne bugi ale nie było tego wiele. No i pod koniec stawała się bardzo trudna. Dodatek (zawarty także w Black EDITION) był równie dobry, chociaż bronie nie miały już takiego "KOPYTA"

Ta gra to nie tylko Rzeźnia, nie tylko Jeden z najlepszych FPS`ow jaki powstał w Historii, nie tylko fantastycznie zaprojektowana mechanika i ciągła Akcja, to Przede wszystkim PAINKILLER! nasz Polski Painkiller! Co tu wiele gadać w to trzeba ZAGRAĆ! Gra dzieli się na dwie edycje, Zwykłą na 2 płytach CD i Edycje Czarną na 1 DVD. Wiadomo którą kupić najlepiej..

To... jest... Zajebista gra nawet za 20zł i zdarza się pojawił bug w grafiku ale sumie spoko.

Ależ to było emocji powodu koszmarna hołotaHORRRDA piekielników jak prawdziwy bohater z upadły gladiator wymiata!
Dawka strzelania do wykarmienia z ołowiem i kołek.
Jak ustawisz poziom trudności to... Jezu Chryste... muszę zapomnieć że wrogowie są krwiożerczy w podobny w stylu "Serious Sam" to weź tarota. ;-)

Polski produkcji "People Can Fly" to SZACUN
i oddaję hołd... na kolana, na kolana i na kolana! ;-))

Właśnie ukończyłem po raz któryś już z kolei podstawowe 5 rozdziałów, biorę się za dodatek. Grę normalnie przechodzę na najwyższym poziomie, Traumie, ale tym razem zdecydowałem się na chillout'owy run na Koszmarze, czyli poziom niżej.
Można powiedzieć, że to niemal łopatologiczna gra, ale gra daję masę radochy. A najwięcej jej daje perfekcyjny movement postaci. Czuję, że mam kontrolę nad nią i większość starć nie sprawia mi problemów dzięki temu. To nie znaczy, że gra jest prosta, bo potrafi nas zaskoczyć jeśli gramy zbyt nieuważnie. Radzę jednak zaczynać na Koszmarze, bo łatwiejsze poziomy są zbyt proste, ponieważ co checkpointy regeneruje nam się tam zdrowie do pełna. Poza tym co łatwiejszy poziom to blokują nam się poziomy i dla mnie to bardziej minus. Na żadnym poziomie nie mamy odblokowanych wszystkich etapów. Trauma ma jeden eksluzywny poziom, ale ma zablokowany cały 5-ty rozdział, z przyczyn fabularnych. (mamy w niej alternatywne zakończenie).
Mówiąc o tym, to na fabułę nie ma mowy co się nastawiać, to tylko pretekst do nawalanki. A świetny feeling podczas tejże zapewniają nam giwery, jedne z bardziej oryginalnych broni w FPSach moim zdaniem. Każda z nich ma przynajmniej dwa tryby strzału i każda przydaje się w zależności od sytuacji.
Pisząc o Painkillerze nie można nie wspomnieć o klimacie, o świetnym level designie (przeważnie) i różnorodności miejscówek oraz przeciwników(wyróżniam tutaj bossów). Nie można się nudzić podczas gry.
Całość uzupełnia mechanika kart tarota. Na każdy poziom mamy określone zadanie by takie zdobyć. Co prawda nie każda karta jest przydatna, a niektóre mają wściekle trudne wymagania (np. próba znalezienia wszystkich sekretów na poziomie, ciężko bez poradników), ale zawsze to jakieś urozmaicenie.
Nie można też nie wspomnieć o świetnym, ciężkim soundtracku. Najlepsze dla mnie są utwory bitewne z Fabryki i Katakumb. Ambienty też są niczego sobie(mój ulubiony to chyba ten pierwszy z Doków)
W grze wkurzały mnie pewne bugi, czasami zablokowały się mi drzwi bo ominąłem checkpoint i chcąc się po niego wrócić, zamknęła się za mną brama, wymuszając save. Na niektórych poziomach czasami gra lubi ześwirować i dać nam bronie z dodatku bez ammunicji i szybko scrashować grę(gram na Czarnej Edycji). Brak możliwości ogrania wszystkich poziomów przy jednym podejściu też irytuje.
Podsumowując, gra jest jednym z lepszych FPSów dla mnie. Tutaj liczy się czysta akcja, a nie fabuła. Żadna następna część nie powtórzyła już niestety sukcesu tej gry.

Trochę dziwnie pociachali te lokacje ale jest spoko. To nadal ta sama nawalanka. Zauważyłem jednak kilka bugów które nie da się naprawić. W misji na wieży nie ma muzyki a kilka sekretów jest praktycznie nie do zdobycia (Kontroller a myszka, twórcy ogólnie do sekretów w tej edycji trochę na odpierdol podeszli: Jedne usunięto inne przeniesiono, a jeszcze kilka tak jak wspomniałem praktycznie nie da się zdobyć bo kontroller nie daje cienia szansy nawet się przymierzyć do skoku).