Komentarze do gry: North & South (1989)

Jedna z moich ulubionych gier na C64. Łezka w oku się kręci ;)

Pamiętam jak w nią grałem. Głównie Unią:) Kurcze szkoda, że nie ma możliwości pograć w nią na PC:(

Nie trzeba nic grzebać. najlepsze wersje starych gier 1980-1993 to te Amigowe. A od dawna działają bez emulatorów pod Pc, bo odpalają na każdym systemie z pliku exe. Także na Win 7,8,10

Na stronce "The company pl" w dziale gry wystarczy kliknąć na daną grę, następnie ściągnąć klikając na czerwoną piłeczkę. Hasło do rozpakowania tc i odpalać z dysku c w pobrane.

North & South to niezwykle miodna strategia z elementami zręcznościowymi od francuskiego studia Infogrames. Gra pierwotnie została wydana w 1989 roku na komputerach Amiga i Atari ST, a później przeportowana na komputery C-64, Spectrum, Amstrad, Pc. Francuzi z Infogrames zdecydowali się stworzyć grę wideo opartą na belgijskim komiksie „The Bluecoats” z lat 70' o amerykańskiej wojnie secesyjnej, która jest przedstawiona w humorystyczny sposób. Wyszła im niezwykle zabawna i grywalna produkcja, która zwłaszcza błyszczy w trybie dla dwóch graczy. Połączenie strategii z elementami zręcznościowymi to zawsze bardzo ryzykowne posunięcie. Prawdopodobnie nigdy nie zrobiono tego lepiej niż w Defender of the Crown (1986) i North & South (1989). Nowatorskie projekty, gdzie fajne sekwencje zręcznościowe dodały dodatkowego polotu obu strategiom, które są otoczone kultem.
Gameplay. North and South to hybryda gry akcji i strategii skupiająca się na amerykańskiej wojnie secesyjnej. Na pierwszy rzut oka gra wydaje się czysto strategiczna, ale szybko zdajemy sobie sprawę, że potrzebne są również przyzwoite umiejętności obsługi joysticka. Możemy grać po stronie Jankesów lub Konfederatów przeciwko komputerowi bądź drugiemu graczowi co jest najciekawszym wyborem. Wybieramy także zdarzenia losowe oraz rok kampanii (1861–1864) co zmienia trochę sytuację w wojnie domowej i może faworyzować jedną stronę konfliktu nad drugą. Co ciekawe gra pozwala wyłączyć w opcjach sekwencje zręcznościowe (bitwy między dwiema armiami, infiltracje fortu, napady na pociągi). Wtedy mamy czystą grę strategiczną bez minigier. W ten sposob jednak gra traci drastycznie na atrakcyjności czego kompletnie nie polecam, bo to właśnie bitwy, mini-gry oraz losowe wydarzenia czynią tę grę tak świetną jak przykładowo statki niespodziewanie dostarczające posiłki, zasadzka na pociąg z zaopatrzeniem czy moment, gdy Indianie zabijają naszych ludzi itd. Sterowanie zostało zaprojektowane pod kątem joysticka i wyszło świetnie, bo jest bardzo precyzyjne i dość łatwe w obsłudze, a zwłaszcza, gdy poruszamy wskaźnikiem po mapie przemieszczając swoje armie oraz podczas widowiskowych bitew. Nieco gorzej wypada sterowanie podczas dwóch sekwencji zręcznościowych, które dzieją się w fortach i pociągach, bo trudniej je opanować ze względu, że wszystko przebiega bardzo szybko. Czerwone punkty na mapie symbolizują forty z których pochodzi złoto. Jeśli zapełnimy swój bank otrzymujemy dodatkową jednostkę. Gdy dwie wrogie armie na mapie spotykają się pojawia się ekran bitwy. Konflikty zbrojne rozgrywamy wtedy poprzez minigrę na polu bitwy, gdzie kontrolujemy różne jednostki podzielone na trzy kategorie. Piechota porusza się dość wolno, ale może manewrować w dowolnym kierunku. Prowadzi salwę ognia z muszkietów. Kawaleria porusza się bardzo szybko i potrafi zrobić największą różnicę, ale musi zbliżyć się dostatecznie blisko, aby niszczyć jednostki wroga. Armaty są praktycznie nieruchome, ale rekompensują tę słabość będąc absolutnie zabójczymi, bo jeśli trafimy w jednostki wroga rozwalamy piechotę i kawalerię na drobne kawałki. Zwycięstwo nigdy nie jest pewne, a czasami los wojny domowej może zawisnąć na jednym decydującym starciu, gdzie zadecyduje łut szczęścia. W zależności od tego kto wygra obejrzymy jedno z dwóch różnych zakończeń. Spędziłem mnóstwo czasu przy wersji dyskietkowej na C-64, która jest znakomitym portem, a później przy najlepszej oryginalnej wersji Amigowej, którą do dziś lubię odpalić. Niezliczone wieczory spędzone z przyjaciółmi na wysadzaniu się w powietrze i pisaniu historii na nowo pozostaną w mojej pamięci. Najlepsza zabawa jest w trybie dla dwóch graczy, gdzie można rywalizować z inną osobą na jednym komputerze. Widać wyraźnie, że gra najmocniej błyszczy w trybie wieloosobowym. Staje się wówczas jedną z najzabawniejszych i najbardziej grywalnych gier multigatunkowych w historii. Tryb dla dwóch graczy nadał tej grze niemal nieskończone życie. North & South nic nie straciło ze swojej magii po tylu latach. Bezkonkurencyjna klasyka w swoim gatunku.
Grafika i udźwiękowienie. Oprawa graficzna w tej grze jest bardzo kreskówkowa. Pięknie narysowana i przezabawna. Większość elementów graficznych została zaczerpnięta z komiksów. Animacje są również najwyższej klasy na standarty gier strategicznych z lat 80'. W szczególności miniaturowa rzeź jest dobrze przedstawiona z deformującymi się polami bitew i piętrzącymi się zwłokami i gruzami. Mapa z licznymi, uroczymi animacjami jest bardzo ładna, a sceneria dwóch sekwencji zręcznościowych (fort i pociąg) również prezentuje się uroczo. Muzyka użyta w grze idealnie pasuje do komicznego tonu gry. Ta niezwykle żywa muzyka jest po prostu świetna! North and South oferuje także jedne z najlepszych efektów dźwiękowych na Amigę i C-64. W menu głównym można usłyszeć zwariowane parodie hymnów i mnóstwo zwariowanych dźwięków. Wśród efektów dźwiękowych w grze znajdują się grzmiące armaty, rżenie miniaturowych koni, trzask wystrzałów z muszkietów i piskliwe krzyki małych żołnierzyków, którzy są pozbawiani życia. Fantastyczne wrażenia dźwiękowe. Prawdopodobnie jedyna gra video, która ma równie zabawne dźwięki co North & South to International Karate + (1987) od System 3. Oczywiście również w wersjach na komputery Amiga i C-64. Wersja Pc North & South jest dużo gorzej udźwiękowiona od wersji Amigowej i C-64 oraz graficznie wygląda dużo słabiej niż oryginał Amigowy.
Podsumowanie. North & South to bardzo zabawna gra strategiczna oparta na turach z kilkoma minigrami i niezwykłymi elementami rozgrywki. Produkcja z ukrytą głębią. Hit Infogrames potrafiący dostarczyć mnóstwo zabawy. Komiksowa grafika. Fenomenalne udźwiękowienie, które zawsze potrafi rozbawić. Wygodna obsługa. Rewelacyjna grywalność. Ogrom francuskiego humoru. Znakomity tryb dla dwóch graczy. Wyśmienita oryginalna wersja na komputer Amiga i wzorowa konwersja na komputer C-64. Gra najmocniej przypomina genialny klasyk studia Cinemaware o tytule Defender of the Crown (1986), która jest rownież strategią z elementami zręcznościowymi. Samo przemieszczanie jednostkek po mapie także jest podobne w obu produkcjach. Natomiast pod względem humorystycznego stylu, gdzie wojna nigdy nie była tak zabawna to godnym następcą North & South (1989) jest oczywiście Cannon Fodder (1993).

W 2012 roku pojawił się remake o tytule The Bluecoats: North & South, ale nie podoba się mi w tym gruntownym odświeżeniu styl wizualny i udźwiękowienie. Dużo gorzej ten remake prezentuje się od wersji oryginalnej z Amigi. Dwie recenzje dla tego remake'u to fatalne 40/100.

Oryginalna wersja na komputer Amiga z 1989 roku, która jest zdecydowanie najlepsza z wszystkich możliwych wersji:
https://www.youtube.com/watch?v=X-XLxS0Pweo
Wersja na komputer C-64 z 1990 roku, która jest znakomitym portem i najlepszą wersją 8-bitową:
https://www.youtube.com/watch?v=H1j2NujxJrs
Wersja na komputer Pc z 1990 roku:
https://www.youtube.com/watch?v=IJ3B8kUb9TQ
Remake The Bluecoats: North & South z 2012 roku:
https://www.youtube.com/watch?v=BiRDtmvJxXY