Enotria: The Last Song

Gameplay

W Enotria: The Last Song akcję oglądamy z perspektywy trzeciej osoby (TPP). Produkcja czerpie garściami z dorobku tuzów gatunku soulslike, toteż solą rozgrywki jest przemierzanie różnorodnych lokacji oraz walka z przeciwnikami. Co prawda większość mieszkańców Enotrii jest do nas wrogo nastawiona, jednak od czasu do czasu spotykamy sojuszników, którzy dzielą się z nami cennymi informacjami na temat świata gry. Ponadto zabawę urozmaicają okazjonalne zagadki środowiskowe.

Wyróżniającą cechą Enotrii w mechanice rozgrywki są maski, które działają jak swego rodzaju klasy postaci przełączane w locie. Możemy korzystać z maksymalnie trzech naraz, by zmieniać błyskawicznie używany ekwipunek i dostępne zdolności. Zdobywamy je po pokonaniu co silniejszych wrogów.

Podczas starć robimy użytek z broni białej (jak miecze czy włócznie) oraz dystansowej (pokroju kusz), a także z różnorodnych umiejętności bojowych. Pojedynki są dynamiczne, a w ich trakcie ciągłe pozostawanie w ruchu, wykonywanie szybkich uników i wyprowadzanie błyskawicznych kontrataków jest równie ważne co uważne obserwowanie ruchów nieprzyjaciela w poszukiwaniu jego słabych punktów oraz luk w obronie.

Oprócz szeregowych przeciwników, od czasu do czasu mierzymy się ze znacznie potężniejszymi (zarówno pod względem siły, jak i rozmiarów) adwersarzami, którzy pełnią tu rolę bossów. W miarę postępów rozwijamy bohatera, dzięki czemu z czasem możemy stawiać czoła coraz większym wyzwaniom.

Silnik

Gra Enotria: The Last Song powstała z użyciem technologii Unreal Engine 5. Tym, co wyróżnia ją na tle innych soulslike’ów, jest stylistyka grafiki. Zamiast utrzymywać całość w mrocznej, posępnej tonacji, twórcy dołożyli starań, by możliwie najlepiej oddać specyfikę włoskiej architektury i przyrody. Dlatego wirtualny świat jest pełny ciepłych barw, a lokacje są skąpane w promieniach letniego słońca, np. gęsto porośnięte trawą wzgórza czy wąskie uliczki miasteczek.

Autor opisu gry: Krystian Pieniążek