Dragon Marked for Death

Dragon: Marked for Death jest grą RPG akcji wzbogaconą o liczne elementy zapożyczone z platformówek. Za jej opracowaniem stoi zespół Inti Creates, składający się w większości z deweloperów, którzy wcześniej pracowali między innymi nad kultową serią Mega Man.

Fabuła

Dragon: Marked for Death przenosi graczy do fantastycznego, mrocznego świata, który przemierzają, wcielając się w jednego z czterech bohaterów określanych mianem „Dragonkin”. Dzięki paktowi, jaki protagoniści zawarli ze smokami, zyskali oni specjalne zdolności zapewniające im przewagę w starciach z potworami nękającymi tę krainę.

Mechanika

W Dragon: Marked for Death gracze otrzymują do dyspozycji czwrókę herosów – mowa o Księżniczce siejącej postrach w szeregach wrogów, Wojowniku przyjmującym na siebie ciosy zadawane przez przeciwników, Shinobim skoncentrowanym nie tylko na defensywie, ale i na wyprowadzaniu oponentów w pole, a także o Wiedźmie radzącej sobie zarówno z leczeniem sojuszników, jak i z atakowaniem adwersarzy.

W trakcie zabawy akcję obserwujemy z boku, natomiast rozgrywka polega na przemierzaniu zróznicowanych lokacji rozciągających się na ponad czterysta ekranów, wykonywaniu zadań fabularnych oraz misji pobocznych czy wreszcie na walce w czasie rzeczywistym z zastępami mniejszych lub większych przeciwników; wśród oponentów, jacy stają nam na drodze, prym wiodą bossowie znacznie przewyższający pod względem rozmiarów większość aren obecnych w grze. W związku z powyższym oraz ze względu na fakt, że szeregowi nieprzyjaciele zazwyczają atakują w grupach, kluczem do sukcesu jest umiejętne wykorzystanie potencjału bojowego każdej z oddanych w nasze ręce postaci.

Tryby gry

W Dragon: Marked for Death można z powodzeniem grać w pojedynkę. Ponadto tytuł pozwala na multiplayerową zabawę w towarzystwie maksymalnie trójki innych graczy.

Kwestie techniczne

Dragon: Marked for Death powstawało pierwotnie z myślą o konsoli Nintendo 3DS, przez co twórcy postawili na prostą, pixelartową stylistykę nawiązującą do 16-bitowych klasyków gatunku.

Ostatnia modyfikacja 9 kwietnia 2020