Call of Cthulhu: Destiny's End

Program zrealizowany w perspektywie trzeciej osoby, udanie łączy elementy zręcznościowe z przygodowymi. Z jednej strony gracz musi wykazać się celnością podczas eksterminacji stworów, z drugiej umiejętnością logicznego myślenia. Dodatkowym utrudnieniem jest konieczność wyboru konkretnych bohaterów do wyrastających na drodze do celu problemów. Jake jest zdecydowanie agresywniejszy i lepiej radzi sobie z bronią, natomiast korzystająca ze stopniowo uwalnianych mocy psychicznych Emily, doskonale nadaje się do rozpracowywania kłopotliwych zagadek natury logicznej. Dziewczyna jest również drobniejsza, dlatego potrafi przedostać się przez niewielkie otwory, ciasne kanały i tunele. Bardzo ciekawym pomysłem zastosowanym przez autorów, jest wzajemne oddziaływanie obu postaci na siebie. Kiedy Jake i Emily rozdzielą się, następuje powolny wzrost paniki, który może zakończyć się rozmyciem ekranu i pojawieniem się halucynacji, objawianych złudzeniami o obecności potworów, których tak naprawdę nie ma. Tego typu atrakcje zwiększają i tak wystarczająco ciężki klimat gry.

W Call of Cthulhu: Destiny’s End firma Headfirst Productions postanowiła poeksperymentować z interfejsem użytkownika. Wiele tego typu produkcji przyzwyczaiło nas, że gdy kierujemy jedną postacią, druga automatycznie podąża za nami. W omawianej grze jest zupełnie odwrotnie i cały czas należy troszczyć się o mozolne sterowanie obojgiem bohaterów. Problem znika, gdy do zabawy zaprosimy kolegę lub koleżankę. Podpięcie drugiego pada powoduje, że ekran zostaje podzielony na dwie części (tzw. „split-screen”) i każdy z graczy prowadzi swoją postać oddzielnie. Call of Cthulhu: Destiny’s End została zaprojektowana jako produkcja przewidziana dla dwóch osób i stąd te niedogodności w przypadku samotnej rozgrywki.

Call of Cthulhu korzysta z trójwymiarowego silnika i bogactwa efektów świetlnych. Nieustanny mrok wzmaga ponury klimat i sprawia, że odwiedzane okolice prezentują się wyjątkowo upiornie. Kamera cały czas podąża za naszymi bohaterami. Jedynym wyjątkiem są pojedynki z użyciem broni, kiedy to widok przesuwa się tuż za plecy walczącej postaci, zupełnie jak w czwartej odsłonie Resident Evil.

Autor opisu gry: Krystian Smoszna