Najciekawsze materiały do: GreedFall

Widać że twórcy tej gry mocną inspirację czerpali z gier Bioware, szczególnie Dragon Age Inquisition, które jak wiadomo najlepszą częścią serii nie było. Gra to taki Inquisition tylko z mniejszym budżetem.

Plusy:
+Fabuła dość ciekawa, niespodziewany zwrot akcji, nie spodziewałem się kto będzie głównym przeciwnikiem w grze
+Całkiem ciekawy setting, takie trochę odkrywanie Ameryki w wersji fantasy
+Gra w przeciwieństwie do Dragon Age Inquisition nie jest zapełniona śmieciowymi questami typu "przynieś mi 10 skór wilka", każde zadanie w grze to mniej lub bardziej ciekawa historia
+Nienajgorszy system walki jak na niskobudżetowy RPG, w tym jest lepsza od wszystkiego co produkuje Piranha Bytes od czasu Gothica 3

Minusy:
-Świat trochę martwy, poza miastami i wioskami nie spotyka się żadnych NPC, tylko potwory sobie stoją tu i tam
-Respiące się co chwila potwory, po kilku godzinach gry i biciu ciągle tego samego w tym samym miejscu ma się po prostu dość, na szczęście w tej grze nie było to aż tak nachalne jak w poprzedniej grze tego studia, Technomancerze, przy którym miałem ochotę odinstalować grę przez to
-Tak samo jak w grach Bioware wnętrza budynków są wręcz chamsko kopiowane, grając w to ma się wrażenie że oni wszędzie używają tego samego modelu i łapiesz się ciągle na "ej, ja tu już byłem". Wszystko wygląda tak samo, pałace wszystkich trzech frakcji mają dokładnie ten sam układ pomieszczeń.
-W grze jest MNÓSTWO biegania tam i z powrotem, dodatkową wadą jest to że szybką podróż można wykonać tylko z obozu lub skraju mapy, więc często biegniesz gdzieś tylko po to żeby się przenieść gdzie indziej, polecam zainstalować moda "Map Anywhere" z nexusa bo po jakimś czasie można od tego zwariować

Podsumowując:
W grę można zagrać z nudów, obecnie jest zdecydowany niedobór gier tego typu bo Bioware chyba umarł i nie żyje a Piranha Bytes sam nie wiem co teraz robią, Elexa 2 czy remake Gothica? Pomimo wad gra się fajnie, bo questy są ciekawe i fabuła wciąga, ale zdecydowanie polecam zainstalować różne mody z nexusa które czynią rozgrywkę przyjemniejszą, "Map Anywhere" to must have. To studio Spiders z każdą grą robi duże postępy, myślę że kiedyś wyprodukują naprawdę niezłą grę AAA.

Największe rozczarowanie w 2019r i najgorzej wydane pieniądze... ( ponad 200pln). Początek gry zapowiada się bardzo dobrze, ale później jest coraz gorzej, po prostu symulator biegania, oraz niesamowite puste lokacje, obładowane znjadzkami i duperelami, fabularnie gra słaba, powtarzalna ilość przeciwników, rozwój postaci gdzie nawet po wyuczeniu jakiejś umiejetności nie widać że coś się zmienia, odbiłem się po 20h i odinstalowałem.

Spiders to studio, które nie boi się osadzać akcji swoich gier w ciekawym settingu z interesującym punktem wyjściowym. Owszem, wiele z ich pomysłów to misz masz innych gier, niemniej w przypadku nawet połowicznego sukcesu danego tytułu nie drenują go później do upadłego. Takim sukcesem był GreedFall, który sprzedał się bardzo dobrze i ogłoszony został najlepsza grą Pająków. Czy aby na pewno nią jest?

Fabuła koncentruje się na markizie De Sardet, który wyrusza jako towarzysz kuzyna Constantina na niedawno odkrytą wyspę, jako wysłannik Kongregacji Kupieckiej. Jego celem jest też odnalezienie lekarstwa na malichor – zarazę, która trawi tamtejszy świat. Wkrótce okazuje się, że nasz bohater ma wiele wspólnego z wyspą, która pełna jest tajemnic i dziwnych potworów.

Ogólnie historia prezentuje się bardzo ciekawie na papierze a także w trakcie rozgrywki. Jest dobrze rozpisana, ale po pewnym czasie nas nuży ze względu na charakter rozgrywki i gameplay, które zabijają przyjemność z gry. W poprzednich grach Spiders lataliśmy z punktu A do punktu B pośród korytarzowych lokacji. Mieliśmy główną miejscówkę, z której wyprawialiśmy się na okoliczne misje. Podobnie jest w GreedFall, choć świat na pierwszy rzut oka jest otwarty, to jednak po pewnym czasie wiemy już, że to pozory. Dopóki nie mamy określonej misji, nie opłaca się eksplorować danego miejsca, bo tylko tracimy czas. Napotkane postacie nie będą miały nic ciekawego do powiedzenia, dopóki nie zaczniemy jakiegoś zadania, które najczęściej jest powiązane z wątkiem głównym lub zadaniem jednego z naszych towarzyszy. To jest beznadziejne rozwiązanie, które od zawsze krytykuję w grach, a które zabija przyjemność z eksploracji. Nieraz okaże się, że cel naszej misji jest w miejscu, które przed chwilą odwiedziliśmy i nic tam wcześniej nie było, ale mamy już zadanie i w danej miejscówce natrafiamy na obóz, na ciała (a wcześniej była tylko plama krwi), czy wrogów. To sprawia, że przede wszystkim będziemy zaglądać na mapę i latać od wykrzyknika do wykrzyknika. Nuda i bardzo odczuwalny backtracking. Już w Technomancerze był uciążliwy, choć była jeszcze możliwość, aby zebrać jak najwięcej zadań po rozmowach z napotkanymi postaciami, dzięki czemu mogliśmy wykonać jak najwięcej zadań w nowym miejscu. W GreedFall tego nie ma. NPC nie zleci sam z siebie zadania póki nie będzie w jakiś sposób związany z jakimś questem. To sprawia, że do jednej miejscówki powrócimy wielokrotnie i tyle samo razy będziemy walczyć z przeciwnikami, którzy są przypisani do danego miejsca, a których pokonaliśmy wiele razy. Już pisałem to, ale powtórzę kolejny raz: beznadzieja i największy minus gry, ogromnie wpływający na przyjemność rozgrywki. Gdyby tylko świat był otwarty a poszczególne aktywności można byłoby wykonać zanim zgodzilibyśmy się wykonać misję (albo znaleźlibyśmy wcześniej przedmiot, który ktoś zleca nam to później), to mielibyśmy grę rewelacyjną. A tak te konsolowe ograniczenia ogromnie psują każdą produkcję, w której się znajdują. Co to za frajda latanie od punktu do punktu? Już wolę gry liniowe niż gry udające otwarty świat - wolę to, co było w Of Orcs and Men czy Bound by Flame, bo tam na każdym kroku odczuwalny był postęp w rozgrywce i nie kryto się wtedy, że to jest gra korytarzowa. Brak otwartego świata nie jest też minusem w produkcjach, których historia opiera się na jakiejś wyprawie, gdzie liniowo i zgodnie z postępem fabularnym przemieszczamy się odległe miejsca. Ale nie w GreedFall. Sposób rozgrywki w pewnym momencie obrzydza nam wszelkie dialogi, walkę (szczególnie z tymi samymi wrogami w tym samym miejscu) i sama grę. A szkoda, bo reszta elementów jest wykonana na przyzwoitym poziomie.

Najbardziej spodobało mi się umiejscowienie akcji. Mało jest gier osadzonych w takich realiach. Co prawda pierwsze skojarzenia jakie mamy to Risen 2 czy 3, ale GreedFall jest znacznie dojrzalsze, mniej pompatyczne, z lepiej napisanymi dialogami. Fajnie prezentują się stroje, które nie są strasznie przesadzone, architektura, jesienna kolorystyka, która nadaje grze własnego charakteru. Gdyby tylko w mieście było więcej postaci, z którymi można porozmawiać, więcej otwartych zadań, to wędrówka wśród uliczek poszczególnych miast byłaby przyjemnością. Szkoda tylko, że wnętrza zawsze wyglądają tak samo – czy to pałac, czy dom, czy baraki – rozmieszczenie pomieszczeń jest identyczne. Tutaj już twórcy poszli po najmniejszej linii oporu. Aczkolwiek i tak dobrze, że przy wchodzeniu i wychodzeniu nie ma wczytywania lokacji…

Umiejscowienie akcji podkreślają także dialogi – od razu wiadomo, że gramy postacią z wyższych sfer, że też z takimi rozmawiamy. Dzięki nim nakreślony jest też charakter danej postaci. Słuchając dialogów z zamkniętymi oczami można byłoby bez problemu odgadnąć kto jest naszym rozmówcą. Do tego są dobrze napisane, o czym już wcześniej wspomniałem. Niestety sposób rozgrywki oraz ich ogromna ilość sprawia, że po pewnym czasie przeklikiwujemy się przez nie.

Decyzje mają znaczenie. Efekty niektórych zauważymy za jakiś czas. Pod tym względem Greefall wypada lepiej niż wszystkie przygodówki od Telltale razem wzięte, w których wybory były pozorne. To, co zrobiliśmy w przeszłości ma odzwierciedlenia w przyszłości. Dobrym przykładem jest tutaj sytuacja z Kurtem – kto grał, ten wie o co chodzi. W innych przypadkach źle podjęta decyzja rzutuje potem na inne zadanie. Siłowe rozwiązania nie zawsze się opłacają w dalszej perspektywie, ale z drugiej strony niekiedy warto wybrać takowe. Co prawda w przypadku questów z wątku głównego mamy zawsze inną ścieżkę do wyboru, tak, aby główną historię ciągle popychać do przodu, co jest całkowicie zrozumiałe. Niemniej tutaj gracz ma znaczne pole do popisu i może podejmować decyzje zgodnie z własnym sumieniem.

Dubbingu nie nazwałbym złym. Głosu użyczają brytyjscy aktorzy i zauważalny jest ich akcent. Jednak amerykańscy dubbingowcy tym bardziej by tutaj nie pasowali. Może miejscami jest za bardzo teatralny, w niektórych fragmentach bez emocji, ale mimo wszystko stoi na przyzwoitym poziomie. Jego odbiór mogą jednak psuć drętwe animacje.

Główny bohater i jego towarzysze to kolejny element na plus. Ewidentnie widać, że kierujemy wykształconym młokosem, pełnym ideałów i wartości, których w nowym świecie za bardzo nie ma. Aczkolwiek to od gracza też w dużej mierze zależy, czy będzie nadal uczciwym bohaterem, czy jednak w niektórych momentach zachowa się inaczej. Towarzysze są też dobrze rozpisani (może poza trywialnymi postaciami kobiecymi) i ciekawi. Mamy twardego Kurta, z którym jest też związany ważny wątek główny. Mamy idealnego towarzysza podróży jakim jest Vasco a także doświadczonego i roztropnego Petrusa. Każdy ma swój charakter, własną „gildię” i swój sposób walki. Nierzadko wtrącają swoje trzy grosze podczas rozmów. Do tego naprawdę przydają się w walce. Nie są workiem do bicia ani przynętą, jak to bywa w większości gier. Jak to bywa też w innych grach – dają bonusy do niektórych zdolności.

Rozwój postaci jest taki sam jak w poprzednich grach Spiders – czytelny, dobrze zrobiony i punkty, które rozdajemy na poszczególne umiejętności mają istotne znaczenie. Nie stworzymy postaci uniwersalnej – zawsze będziemy musieli zdecydować na co przyznamy dany punkcik i co w ten sposób zyskamy. Bardzo dobrze. Aczkolwiek jest też opcja dla leszczy, która pozwala na reset punktów i przyznanie ich od nowa, gdyby rozwój bohatera został źle poprowadzony.
Z rozwojem postaci związana jest możliwość tworzenia mikstur oraz udoskonalania broni i wyposażenia. Mając odpowiednio rozwinięte umiejętności możemy tworzyć kilka przydatnych, przede wszystkim w walce, mikstur. Ponadto broń czy ubiór, który mamy w ekwipunku możemy udoskonalać. Zawsze to dodatkowe punkty do ataku, czy odporności. Wiele z broni i zbroi możemy używać jeśli mamy odpowiedni poziom wytrzymałości. Te ograniczenia oraz możliwości sprawiają, że naprawdę warto zastanowić się nad punktami rozwoju. Ekwipunek jest ograniczony i zależy od siły naszej postaci oraz jej rozwoju. Przedmiotów jest w sam raz. Nie lubię grzebania co chwilę w ekwipunku i zmieniania broni lub ubioru. Robiłem to kilka razy i w zupełności mi to wystarczało. Zastrzeżenie mam jedynie co do składnik do mikstur – tych jest za mało a jeden składnik jest częścią wielu mikstur, co ogranicza nasze możliwości stworzenia danego napoju czy amunicji. Handel jest w porządku – bardzo fajnie, że można podczas podróży z jednej do drugiej lokacji sprzedać niepotrzebny złom. Ponadto w każdym obozowisku dysponujemy skrzynią, w której możemy składać nadwyżkę przedmiotów, które potem chcielibyśmy upłynnić w złoto.

Interfejs w grach spiders zawsze był czytelny i tak też jest teraz. Karta rozwoju schludna, statystyki tez czytelne, ekwipunek także. Jedynie brakowało opcji zaznaczania przedmiotów, tak aby odpowiednie sprzedać je grupowo zamiast pojedynczo (lub nie zauważyłem takiej opcji).

Walka jest zrobiona całkiem nieźle - jest w czasie rzeczywistym z aktywną pauzą, podczas której wydajemy naszej postaci polecenia. Czasami co prawda nasz bohater gubi cel, ale ogólnie jest wykonana dobrze - nie zaklikowujemy wrogów na śmierć. Można też pochwalić dobrze zrobiony balans trudności. Grając na normalnym pod koniec gry nie było znowu tak łatwo jak to czasami bywa w innych grach, kiedy w połowie gry jesteśmy nieśmiertelni. Tutaj ciągle trzeba było uważać podczas zadawania ciosów, szczególnie walcząc z Opiekunami.

Trochę się rozpisałem, więc o pozostałych elementach w skrócie:
Grafika - bardzo dobra
Niektóre lokacje są bardzo miłe dla oka i fajnie zaprojektowane. W ogóle dyrektor artystyczny to mocny punkt Spiders.
Muzyka ujdzie - nie zachwyca i nie przeszkadza.
Technicznie gra wypada różnie. Natrafiałem na jakieś tam błędy, ale nie rzutowały one znacząco na rozgrywkę. Nawet dość dobrze zaimplementowano reakcje postaci niezależnych na nasze poczynania w fabule, choć pojedyncze błędy też się pod tym kątem zdarzały. Gra wczytywała się w miarę szybko, jeszcze szybciej się wyłączała. Gra zapisuje stan gry dość często, możemy używać zapisu ręcznego, więc w przypadku błędu nie trzeba byłoby się daleko cofać.
Gra na naprawdę wiele godzin. Jednak pod koniec już mnie nużyła. Za dużo tego backtrackingu - odczuwałem go bardziej niż w Technomancerze.

Ogólnie zagrać jak najbardziej można. Gdyby gra miała otwarty świat byłaby rewelacyjna. A tak jest tylko niezła i typowo Spidersowata ;)

Witam, gram w wersji na PS4. I napotkałam buga w zadaniu Cierpienie Constantina, który uniemożliwia mi realizację jednego z głównych wątków. Otóż mam zniszczyć gniazda tenlanów. Do tego zadania potrzeba 3 alchemicznych mikstur obrażeń od żywiołów. Posiadam je w ekwipunku, nawet większą ilość a mimo to w dzienniku zadań widnieje, że mam 0, przez co jak podchodzę do gniazda to nie mogę go zniszczyć. Czy ktoś spotkał się z takim problemem?czy mogę gdzieś go zgłosić? W tej chwili jako, że jest to jedna z głównych misji, nie ma sensu dalszego grania:(

Gra jest takim Wiedźminem zrobionym dla krajów zachodniej Europy. Czasy odkryć geograficznych, tajemna wyspa w stylu "Atlantydy" czy jakiejś ziemi obiecanej, sekret decydujący o losach świata i nasz interesujący dyplomata. Jak się okazuje wszystkie ruchy w tej grze są oparte bardzo mocno na ludzkiej psychologii przetrwania i polityce, nie widać jakichś postaci wychodzących poza wiarygodność psychologiczną.

Bardzo ciekawa gra. Cena może odstraszać, ale w promocji nikt nie pożałuje. Na minus niektóre budynki kopiuj wklej i dosyć mała różnorodność walki (grałem magiem, fajnie się gra jak postacią w Dragon Ballu, ale trzeba w tej grze pokonać z 1000 przeciwników a przydatne są 2? umiejętności). No i czasem brakuje mi muzyki wpadającej w ucho, ale gram na dosyć cichym ustawieniu więc może jakieś rytmy przeoczyłem.

No i będę szczery, dialogi są naprawdę fajne, klimatyczne, postacie wyglądają jak z albumu. Ale po pierwszych 5h zacząłem je przewijać, więc myślę że docelowo gra może być nawet na 50+h. Główną rolę w grze odgrywa podróżowanie, więc z moich 25h tak z 15h to był sprint. Może 10. Czyli że jest to ogromna gra, ale uprzejmi twórcy dali wiele środków i możliwości do przejścia tej gry szybko.

Podsumowując, jakbym miał do wyboru Wiedźmina 3 i Greedfall, to chyba bym wybrał Greedfall bo jest mniej popularny. Ale polecam zagrać w obie te gry, ta sama półka(bez DLC).

Są 2 opcje:
1. Gniazda trzeba niszczyć O ŚWICIE, czyli najlepiej mieć w miarę blisko odkryty obóz, przespać się w nim do świtu (niezależnie od tego jak jest pora) i wtedy od razu z obozu zasuwać do gniazda nie wdając się w żadne inne potyczki. Przy gnieździe standardowo pojawiają się stwory ALE TYLKO O ŚWICIE POJAWIA SIĘ NAJMOCNIEJSZY Z NICH. Jest bardzo możliwe że ujawni się od razu albo w następnej fali, o ile pora będzie odpowiednia. Eliminacja najsilniejszego potwora otwiera furtkę do wysadzenia gniazda, a jeśli się nie da to znaczy że jest zbyt późna pora i trzeba zasuwać do obozu, przespać się i powtórzyć od nowa.
2. O ile opis opcji 1 nie pomoże no to faktycznie może być bug i wtedy sprawa jest nie do ominięcia, chociaż Ja nie miałem jakiś gigantycznych problemów akurat z tym zadaniem.

Jeszcze nie ocenię gry. 17h za mną i mi się nie chce. Dla mnie Outer Worlds jest dużo przed GreedFall'em. Outer wciągał Greed z czasem odciąga. Oprócz pięknych widoków z pierwszych godzin humor psują animacje biegania. Rzadko jak tutaj zwróciło uwagę. Duże miasto na początek nawet wyszło bardzo dobrze na początek, choć często jest to zły pomysł w grach. Pewnie mało, kto się nie zdenerwuje jak nie otworzy wszystkich skrzynek bez zainwestowania na początku gry w lockpick. Przy walce z bossem przydała by się ta toporna animacja biegania, ale jest ono zabronione. Skille to jakiś nonsens, jest ich mało. Towarzysze są fajni o ile nie krzyczą "drink potion" non stop. Dialogi są bardzo przyjemne, choć trafią się momenty totalnie wyrwane z kontekstu np po dojściu do areny. Bieganie za zadaniami wkurza poza miastem. Poza tym nie wyszły jakoś specjalnie te niecywilizowane tereny. Tymczasowo 6.5/10

Witam dopiero kupiłem grę niby są napisy Pl a jest wszystko po angielsku jak to jest w końcu

przez 3 godziny grania myślałem ze wywale te gre gdzie jej miejsce czyli na dnie gier komputerowych.... ale jednak sie okazało że wcale nie jest tak źle...Nudzi troche sam świat pusty aż nie dojdziesz do miasta.. Rywale no cóż są ale wybijanie tych samych potworów gdzieś tam siedząc gromatką jest nudne...zastanawiałem sie po co mi jest 3000 tys złota czy co tam mamy uzbrojony itd a tu nagle zorientowałem sie po prostu po 10 godzinnej grze trzeba dozbrajać kompanów!! no myślał by kto człowieku.. ja tam ide sobie do sklepu dozbrajam siebie nie widze strzałki ze tam można przełączyc a tu nagle kompani tylko do zabicia są...bo giną jak sie mierzy z leszym z wiedzmina.. Jeb do sklepu temu nie wolno tego tamtemu tez nie wolno no myslał by kto no ale zajarzyłem to wszystko i powiem wam że mnie to wciągneło nawet gdy to jest takie no od Spidera..Grafika powiedzmy nie wiem na poziomie średnim wybitna nie jest ale lepsza od risenów powiedzmy..Zbroje nie podobały mi sie od razy myślałem ze bede wyglądał jak szmaciarz przez całą gre w tych zbrojach wiesniackich ale jednak okazało sie ze można wyglądać jak rycerz ale trzeba sobie wbic przynajmniej 20 Level wtedy człowieku zostaniesz i pomyślisz że nikt ci strzała w dupe już nie da...ale jednak gra od spidersów jest dobra skakać nie wolno itd jeżeli ktoś czekał na gothica to niech lepiej kupi podwójny papier taletowy z 4 warstwami...Czekam na 2 od spidersów ale z otwartym światem bo to przemieszczanie jest uciążliwe i niech nasz Bohater Skacze!! a nie uczenie sie wigoru że można przejść szybciej zaczerpnąć to z Tomb Raider polecam Kilof i jedziemy dalej panowie... oo przypomniało mi sie normalnie falowanie misji pobocznych których nie brałem kurde pojawiają sie zrobie i znikają i dalej inne...zróbcie tak ze podchodzi sie do klienta i poprosic o takie zadanie wykonam jedno następne mam juz w dzienniku.. Największym plusem jest to że specjalnie musimy ganiać z kompanami bo jednak sami nie damy rady z hordą nie wiem jak to nazwac żubrów i nie przeszkadzają... każdy robi swoje...7 ocena i tak za wysoko dałem bo powinno być 5.5 jak by był otrwarty świat mysle ze należne 8.5

Trochę za dużo latania jak dla mnie, ale końcówka gry już całkiem spoko, chociaż bossy na jedno kopyto robione. Trochę takie podrasowane Risen 3

Pograłem 2 godz. i już wiem co to jest. Straciłem tylko 24 zł, więc nie ma tragedii, ale i tak żałuję.
Ta gra to klon i miks Drakensanga, Dragon Age'a, Wiedźmina 3 i Risena 2. Poza tym pustka.
Greed Fall jest przewidywalny jak ramówka w TV na Boże Narodzenie. Właściwie nic nie zasługuje tutaj na odnotowanie, a jeśli już, to wyłącznie w ramach krytyki.

Nie rozumiem, jak można oceniać tę grę na więcej niż 5/10. Gracze już naprawdę tak mało oczekują od stosunkowo młodych produkcji? Aktualnie klucz można kupić za 1-2 zł i jest to cena adekwatna do jakości.

Ocena oparta na przejściu całej gry na najwyższym poziomie trudności.

Na plus:

+ krajobrazy bywają naprawdę ładnie zaprojektowane

+ główny wątek fabularny jest nienajgorszy

+ na bezrybiu i rak ryba...?

Na minus:

- najpoważniejszy minus tej gry, to system walki, który nie jest zły... on jest całkowicie, do reszty, zupełnie zrobiony NA ODWAL. więc po kolei

- wrogowie potrafią teleportować się do nas doskakując w sposób przeczący zasadom anatomii i fizyki (i nie mówię jedynie o potworach/bossach/dostępnych w dlc asasynach, ale o KAŻDYM przeciwniku)

- ulepszony unik nie działa w 50% przypadków, a jeśli już zadziała, to z uwagi na nierealne doskakiwanie wrogów jest często bezużyteczny

- ataki wrogów przechodzą przez tekstury, jak kamienie/ściany

- ale już nasza postać potrafi się zablokować na każdej teksturze (w tym leżących na ziemi kościach/liściach/żwirze)

- animacje podnoszenia się są z jednej strony ułatwieniem - ataki wrogów przechodzą przez nas, z drugiej strony utrudnieniem - nie wiadomo, w którym momencie algorytm animacji się częściowo kończy, co oznacza, że nasza postać nie reaguje na przyciski, ale już doznaje obrażeń (co na najwyższym poziomie trudności oznacza, że taka animacja może doprowadzić do biernego obserwowania, jak byle przeciwnik nas one-hituje)

- wrogowie mają "zasięg agresji", zwał jak zwał. Poza pewnym nijak niemożliwym do zaobserwowania obszarem przestają nas ścigać - to jest ok, i odzyskują CAŁE życie i pancerz - to jest żart. Przykład: walczymy z pseudo nietoperkami, odsuwamy się w kąt jaskini - one robią FRU do góry i znikają. Podsuwamy się do przodu te 10 cm - sfruwają z odnowionym życiem :))

- nasi towarzysze są w walce niemalże zupełnie bezużyteczni. Niezależnie od używanej broni. Ich ataki tą samą bronią zadają nieporównywalnie mniejsze obrażenia. Dodatkowo padają jak muchy

To tyle o walce - najważniejszy moim zdaniem argument, dlaczego nie polecam tej gry

- krajobrazy wprawdzie ładne, ale w 90% przypadków robią jedynie za tapetę - nie możemy dotrzeć do większości obserwowanych miejsc, jak góry, wysepki, itp.

- naokoło są niewidzialne ściany - postać nie może znikąd spaść, nie może wejść po kamieniach "na przełaj", nawet nie może przejść przez gęste krzaki, poruszamy się, poza polanami/rynkami, "korytarzowo"

- system wigoru, od którego zależy możliwość pokonywania przeszkód, jest pozbawiony logiki. Musimy wydać punkty na ten atrybut, aby nasza postać umiała... skakać :| (nic nie wiadomo, aby wcześniej była upośledzonym kaleką) tak samo, aby umiała przejść po desce, przejść wąską szczeliną (no przecież nie schudła nagle)

- podobnie pozbawiony sensu jest umożliwiający niszczenie ścian w trakcie eksploracji system nauki - musimy mieć doktorat z astrofizyki, aby umieć pierdyknąć wybuchową fiolką w ścianę :| każdy baran może znaleźć taką fiolkę w byle skrzynce jakich pełno na każdej ulicy każdego miasta, ale jedynie najtęższe umysły umieją nimi rzucać w ściany!

- gra nie zachęca w żadnej mierze do eksploracji. Jak już wydamy ciężko zarobione doświadczenie na punkty wigoru lub nauki i przeskoczymy tę diabelską przepaść lub wąziutki korytarz, to dotrzemy do skrzynki. Otwieramy ją, a w niej... popularne zielska, 3 kulki do pistoletu i 5 złotych monet. Wedle moich doświadczeń KAŻDA tak odnaleziona skrzynia była pełna śmieci. Czasem była w niej na szczęcie też bezużyteczna broń (kolor zielony, czyli 1 poziom powyżej najsłabszej)

- ten sam problem, jak wyżej, dotyczy otwierania zamków. W grze jest kilka skrzynek wymagających nawet najwyższego poziomu tej umiejętności. Widocznie dla ich właścicieli zgromadzone przez nich śmieci musiały mieć potężną wartość sentymentalną

- każdy towarzysz przygód jest potwornie nudny... w teorii ich questy są minimalnie ciekawe, ale dialogi w najmniejszym nawet stopniu nie absorbują. A poza tymi indywidualnymi questami rozmowy sprowadzają się do 2-3 linijek i wątku romantycznego na poziomie typowej interakcji na tinderze

- w grze jest multum dialogów, ale to nie jest plus, gdyż w połowie gry te dialogi aż się proszą, aby je pominąć

- przeważająca większość (tak z 80% imo) zadań pobocznych sprowadza się przede wszystkim do biegania od Annasza do Kajfasza, aby a) wykraść <tajny> dokument, który leży na środku stołu w niezamkniętym pomieszczeniu b) zanieść ten dokument do A, który nam każe biec do B, po czym wracamy do A c) czasem nawet nie trzeba kraść tych <tajnych> dokumentów, wystarczy porozmawiać z miliardem npców, których masa linii dialogowych jest równie fascynująca, co tygodnik wędkarski

- NPC nie mają żadnych zajęć. Stoją i gapią się w niebyt. Ta gra nawet nie udaje, że jej świat jest żyjący

- przeważająca większość świata w grze sprawia wrażenie, że był on tworzony metodą kopiuj-wklej. Wnętrza 3 pałaców gubernatorów są identyczne, podobnie, jak wnętrza wszystkich innych domostw, piwnic z ich burdelami i aresztami oraz karczm. Miasta sprawiają wrażenie sporych, ale w rzeczywistości mają raptem kilka ulic, a wszystko pozostałe, to średnio wyróżniające się tło

- to powyżej sprawia przejmujące wrażenie niedorobienia, które potęgują takie momenty, jak np. odnalezienie wraku statku, z którego wydostał się transportowany w ładowni potwór. Zaglądamy do widocznej części ładowni - jest kompletnie pusta, kawał drewnianego pudełka z dziurą pośrodku

- znajdujemy w grze dziesiątki broni i zbroi, które się od siebie prawie niczym nie różnią, poza kilkoma modelami wizualnymi i statystykami

- cały pozostały loot jest fizycznie niewidoczny w ekwipunku, gromadzimy tonami jakieś skóry, zioła, których nawet potem nie widzimy

To najważniejsze minusy. Ja rozumiem, że producenci nie są gigantem, ale po tej grze wprost widać, że nawet im się nie chciało udawać. Stworzyli puste byleco, którego nie sposób komukolwiek polecić.

Mam niedosyt. Początek gry wciąga, lokacje są piękne, czuć klimat, fabuła jest ambitna, ale potem gra jest zbyt powtarzalna. Za dużo jest chodzenia w kółko w bardzo prostych misjach przynieś, wynieś. Do tego ciągle respiące się potwory. Rozumiem, że bez walki z nimi ciężko rozwinąć postać, ale w sumie system walki też nie jest taki cudowny. Animacje są drętwe, a wiele walk można przeklikać, przynajmniej na normalnym poziomie trudności.

Spidersi zbyt wolno się rozwijają z mechanikami gry, bo otoczka jest super, z grafiką poszli do przodu niesamowicie, ale coś szwankuje w walce i w samych misjach. Jakby na jedno kopyto sporo rzeczy.

Tak samo eksploracja praktycznie nic nie daje. Niby biegamy po mapie z pytajnikami, wydłużamy sobie w ten sposób grę, ale znajdujemy często śmieci w tych skrzyniach.

Albo czasem mocniejszego przeciwnika. Ta gra tak jak Banishers powinna być krótsza. Do tego jakiś teleport, bo bieganie po tych powtarzalnych mapach jest męczące.

A piszę to jako fan studia Spiders bo wszystkie ich gry ograłem poza Faery.

Kupiona na premierę, dwa podejścia do gry, za pierwszym razem odbiłem się po ok 12h a potem jakoś po 5-6h, symulator biegania z punktu a do b, świat pusty i nudny, postacie nieciekawe, pamiętam że wtedy strasznie żałowałem zakupu. Bez powrotu.