Komentarze do wiadomości: Icewind Dale 2 było solidną kontynuacją bez błysku. Z perspektywy czasu okazuje się kapitalnym RPG

Mój ulubiony RPG łącznie z pierwsza odsłoną, bardziej mi przypadł do gustu niż BG1&2 oraz PT. Ucieszyłbym się z kontynuacji w stylu BG3.

Bardzo lubię ICWD3 z racji na to, że było z jedno strony dalej klasyczna gra izometryczną na Infinity ale z drugiej było oparte o D&D3, które w wypadku gier komputerowych sprawdzało się znacznie lepiej niż poprzednia edycja, dając graczowi więcej narzędzi do dyspozycji.

Stąd obok BG2 i Tormenta lubię wrócić czasami do ICWD2. Do czasu pojawienie się gier Lariana (DoS i następne) był to najlepszy taktyczny RPG dla mnie, skupiający się na wymagających, ręcznie rozplanowanych starciach a nie powtarzalnych z generatora.

O ile do jedynkę darzę dużo większą nostalgią i uwielbiam jej surowy klimat, tak dwójka była zdecydowanie lepsza of strony rozgrywki właśnie dzięki zmianie zasad.

Grę wyróżniał rzekomo adaptacyjny poziom trudności, bo AI wrogów i chyba też ich liczebność dostosowywała się do umiejętności gracza, ale prawdę mówiąc, mimo że przechodziłem tę grę wiele razy, to nigdy nie widziałem, czy aby na pewno tak się dzieje.

Co do roleplay'u w dialogach, to rzekłbym, że był na wyższym poziomie od Baldurów - również w ID1. Ta seria uwzględniała w dialogach i klasę postaci i jej rasę, dając unikalne opcje dialogowe, które często pozwalały wycisnąć więcej expa albo efektywniej rozwiązać problemy. W jedynce np. bard lepiej dogadał się z nimfą, podobnie elf, druid poradził ogrowi pozbyć się bólu głowy bez konieczności konsultacji z Arundelem, a np. paladyn wyczuł zło ukryte pod iluzją na 4 poziomie smoczego oka. EE przywróciło więcej takich interakcji (np. mag może wyłączyć żelazne golemy Malavona). ID2 miał podobne rozwiązania w dialogach, gdzie kapłan mógł odesłać ducha nawiedzającego gospodę czy np. krasnolud wyciągał więcej informacji rozmawiając z zabitym goblinem za pośrednictwem kapłana Myrkula.

Icewind Dale 2 pamiętam też za wielokrotne solowanie gry. Obok Baldur's Gate 2 była to moja ulubiona gra Infinity Engine, którą z przyjemnością przechodziłem jedną postacią.

Z perspektywy czasu dostrzegam duże podobieństwo do gold boxów - większa skala bitew, poszukiwanie źródła zła nękającego miasto, drużyna w całości skonstruowana od podstaw itp. Gra może przeszła na 3 edycję D&D, ale klimatem opowieści nawiązuje do przełomu lat 80. i 90.