Graliśmy w Army of Two: Devil's Cartel od twórców Dead Space'a!

Pamiętacie Salema i Riosa? Nie bardzo? No cóż, seria kooperacyjnych gier akcji Army of Two nigdy nie była szczególnie popularna, chociaż paru osobom się podobała. Firma Electronic Arts postanowiła ostatnio restartować ten cykl, przekazując go w ręce Visceral Games i uzbrajając w silnik Frostbite 2. Po krótkiej prezentacji mogę śmiało powiedzieć, że efekty są co najmniej zadowalające, chociaż deweloperowi zostało jeszcze trochę rzeczy do zrobienia.

Pokaz odbył się pod czujnym okiem jednego z byłych twórców Dead Space, który wytłumaczył, że Army of Two: The Devil’s Cartel znajduje się jeszcze w dość wczesnej fazie produkcji. Było to widać między innymi po braku kilku znaczników misji. Mimo to dostępne demo udało się ukończyć bez większych problemów i nie bez satysfakcji. Zaczęliśmy w bliżej niezidentyfikowanym budynku na terenie Meksyku. Po przejściu paru korytarzy natrafiliśmy na wrogów. Rozpoczęła się najbardziej reprezentatywna część rozgrywki – strzelaniny.

Sterowanie i sposób przedstawienia akcji okazały się standardowe, więc każdy fan gier TPP z systemem chowania przyswoiłby je momentalnie. Bohater może przylepiać się do ścian czy murków i w ten sposób unikać ognia przeciwników. Z bezpiecznej pozycji da się strzelać na oślep, wychylać lub przemieszczać dalej, przeskakując nad przeszkodą albo – czasami – wykonując wślizg do następnego punktu. Wszystko to znamy doskonale z wielu innych tytułów.

Podobnie jak w poprzednich grach z serii Army of Two autorzy wykorzystują system skupiania na sobie uwagi wrogów (tzw. Aggro). Dzięki temu mogłem współpracować z drugim uczestnikiem pokazu – zachodzić przeciwników z boku, pomagać partnerowi i prowadzić inne taktyczne działania. W krótkim demie nie było jednak właściwego wskaźnika Aggro, znanego z „dwójki”. Deweloper przyznał, że wynika to z założeń studia przyjętych w serii Dead Space („interfejs to zło!”) i może jeszcze ulec zmianie. Autorzy chcieli postawić na intuicyjne rozwiązania, ale po paru prezentacjach zauważyli, że sporo graczy tęskni za klasycznymi ikonkami, wskaźnikami i informacjami.

Visceral Games ma w zanadrzu parę pomysłów, czym wyróżnić swoją grę spośród innych reprezentantów gatunku. W The Devil’s Cartel da się na przykład niszczyć wiele elementów otoczenia. Nie wystarczy więc tylko siedzieć w „dziupli” i odwracać uwagę wrogów, aby nasz kompan zaskoczył ich z boku. Trzeba jeszcze nieustannie zmieniać lokalizację i kombinować. Destruktywność otoczenia też działa na naszą korzyść – wrogowie stosują się do podobnych zasad, bo bez trudu można „wysadzić w powietrze” fragment murku, za którym się ukrywają. Generalnie producent chce przełamać nużący schemat rozgrywki znanej z poprzednich części serii.