Avatar: Gra komputerowa - Pierwsze wrażenia (E3 2009) - Strona 2

Sama rozgrywka nie odbiega specjalnie od tego, co znamy z wielu innych strzelanin, których akcję obserwujemy z perspektywy trzeciej osoby. W zaprezentowanym fragmencie bohater mozolnie parł naprzód, próbując zrealizować zadanie, polegające na uruchomieniu trzech rozmieszczonych w różnych częściach dżungli urządzeń. Żołnierz bez trudu obsługiwał napotkane maszyny – potężnie uzbrojonego mecha, zamieniającego przeciwników w krwawą papkę po chwili intensywnego ostrzału, a także stosunkowo szybki pojazd gąsienicowy, na pokładzie którego znajdowały się dwie wyrzutnie rakiet. Choć większość terenu w grze zwiedzimy pieszo, użycie wehikułów wydaje się być wskazane. Dżungle Pandory zamieszkują nie tylko niewielkich rozmiarów zwierzęta, ale również olbrzymie i śmiertelnie niebezpieczne stwory, w które trzeba pruć nieustannym ogniem przez dobre kilkadziesiąt sekund, a to ostatnie zdecydowanie łatwiej wykonać właśnie zza kierownicy pojazdów. Oprócz małych i dużych monstrów żołnierz RDA musi mieć również baczenie na tubylców, którzy nawet w pojedynkę stanowią duże zagrożenie.

Zwierzęta zamieszkujące Pandoręagresywnie reagują na obecność Ziemian.

W drugiej części prezentacji, wyraźnie krótszej od poprzedniej, naszym oczom ukazała się rozgrywka z perspektywy przedstawiciela rasy Na’vi. Trzymetrowe istoty uzbrojone są m.in. w gigantyczne łuki, które – choć zdecydowanie mniej nowoczesne od karabinów maszynowych – łatwo radzą sobie z zakutymi w pancerz żołnierzami wroga. Mieszkańcy Pandory mają też jeszcze jedną przewagę nad ludźmi, gdyż potrafią korzystać z usług mieszkających w dżungli zwierząt. Pracownik firmy Ubisoft pokazał w praktyce tę umiejętność, dosiadając latającego stwora. W tym samym momencie prysł też mit niewielkich lokacji Avatara, który zaczął tworzyć się w mojej głowie na początku prezentacji. Gdy na ekranie królował żołnierz RDA, wydawało mi się, że dżungla – choć niesamowicie piękna – nie ma zbyt wiele do zaoferowania. Człowiek poruszał się naprzód po ustalonej ścieżce i nie miał praktycznie żadnej sposobności, by zejść z drogi – uniemożliwiały mu to drzewa. Kiedy natomiast latający stwór wyniósł w niebo przedstawiciela rasy Na’vi, nagle zdaliśmy sobie sprawę z tego, jak wielki świat czeka na nas w Avatarze. Fruwająca bestia mogła lecieć, gdzie chce. Dla niej gęsto zarośnięty las nie stanowił żadnego problemu.

Granie wykracza poza gatunek strzelanin, chociaż od klasycznych produkcji tego typu odróżnia ją to, że pozwala rozwijać postać poprzez wybór umiejętności i to niezależnie od tego, którą stronę konfliktu reprezentujemy. Zabawa jest bardzo dynamiczna i widowiskowa – tytuł firmy Ubisoft ogromny nacisk kładzie bowiem na grafikę, a ta jest zabójczo piękna. W Los Angeles Avatar prezentowany był na stutrzycalowym telewizorze, a do dyspozycji zebranych oddane zostały trójwymiarowe okulary, dzięki którym otaczająca nas wirtualna dżungla wyglądała jak żywa. W kwestii oprawy wizualnej program zaserwował klasyczny opad szczęki – nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek widział ładniejszy świat w jakiejkolwiek grze. Mam nadzieję że w domowym zaciszu, bez sztuczek w postaci okularów 3D, Avatar będzie prezentować się równie obłędnie.

Rzadko zdarza się, by kilkanaście minut rozgrywki przekonało mnie do gry tak mocno, jak zrobił to Avatar. Nowy tytuł Ubisoftu zapowiada się wręcz wyśmienicie i jeśli autorom udało się odpowiednio urozmaicić zabawę, by ta prosta w gruncie rzeczy strzelanina nie okazała się nudna po kilku godzinach obcowania z nią, będzie to prawdziwy hit. Nowej grze niewątpliwie pomoże film, w końcu nie na darmo w tytule pojawia się nazwisko Jamesa Camerona, ale moim zdaniem Ubisoft i tak nie ma się czego wstydzić, wręcz przeciwnie. Z niecierpliwością czekam na końcowy produkt. Oby rzeczywiście ujrzał on światło dzienne jeszcze w tym roku.

Krystian „U.V. Impaler” Smoszna