Top 10 momentów z serii Souls - za co pamiętamy Demon's i Dark Souls?

"...najmilsze wspomnienia..." Że co!? :D Za co ja pomiętam DS? Ah tak, rzucono na mnie klątwe i odbiłem się od gry na jakiś miesiąc :-) Świetne gry, mają to coś w sobie xD

Ornsteina i Smougha to ja moją pierwszą postacią zabiłem solo przy pierwszym podejściu! Przy podejściu drugą postacią zrozumiałem, jak wielkiego miałem wtedy fuksa...
Moje top 3:
- Majula- Muzyka, klimat, poczucie bezpieczeństwa- Dark Souls II
- Artorias- Ile ja się z tym skurczysynem namęczyłem... Dopiero po kilku dniach zorientowałem się, że to "ładowanie" opłaca mu się przerwać. -Dark Souls
- Manus, Ojciec Otchłani- Absolutny psychopata! Ataki fizyczne dało się przeboleć, ale magia mnie po prostu niszczyła. O żadnym amulecie jeszcze wtedy nie wiedziałem.

bardzo żałuję że nie przeszedłem Dark Souls (częściowo przez niewłaściwy rozwój postaci), ale wiem że raczej do niej nie wrócę. Zbyt dużo przede mną, i za dużo za mną żeby rozpocząć od nowa. Dużo wspaniałych momentów i dużo stresu i frustracji. Ta gra jest genialna, a jednocześnie jej nienawidzę. Chylę czoła przed twórcami.

Zawsze mnie rozwalało gadanie o tym jakie to rozterki są w Dark Soulsach... Tam prawie nie ma narracji i wszystko jest pod tym względem ledwo liźnięte. DS jest dla mnie jedną z tych gier, w których fabuła tak naprawdę nie istnieje i nie ma tam żadnych prawdziwych rozterek bo nie są w żaden konkretniejszy sposób budowane - po prostu sobie siekasz wszystko jak leci i nic cię nie obchodzi. Cała narracja, rozterki itd. są w grze podane w formie szczątkowej, ale jak widać dla wielu ludzi to wystarcza żeby w to wsiąkli... Na pewno mocno pomaga też hype... Generalnie ludzie bardziej sami z siebie się nakręcają niż robi to bezpośrednio gra - widać czasem wystarczy szarpnąć odpowiednie struny i to wystarczy... To jest pewien fenomen i przejaw genialności pomysłu przejawiającego się w jego celności i unikalności przy zachowaniu prostoty.
Na mnie takie coś jednak nie działa nawet przy szarpaniu odpowiednich strun - gra musi mnie odpowiednio wprowadzić do tego co chce przekazać, bo inaczej mam to gdzieś (dodam że jestem raczej mało wymagający w tym względnie - prostu jednak mam jakieś granice). Tak więc w Dark Souls gram dla walki i ciekawych potworków, no i to tyle...

[54]
Wiesz, jesli chcesz zrozumiec cos wiecej niz "mordowanie potworkow" to jednak musisz umiec zarowno czytac jak i kojarzyc fakty. Inaczej pozostaje ci jedynie siekanka na poziomie diablo. A w Dark Souls 1 jest wystarczajaco informacji, aby zbudowac z nich praktycznie caly swiat. Jesli nie potrafisz - mozesz poogladac na youtube, vaatividya calkiem niezle to poskladal do kupy. W Dark Souls 2 jest z tym gorzej, gdyz bez DLC gra jest niekompletna. A i z DLC jest raczej sredniawo.

[54]
Tak jak @Asmodeusz
W Dark Soulsach narracja jest, jednak jest podana w formie nie-dla-debili, więc mam dla Ciebie przykrą wiadomość...

Fajne przypomnienie, sam z soulsami jestem bardzo dlugo zwiazany, postaram sie wymienic tylko pare rzeczy ktore do dzis pamietam, w demon souls gralem nie dlugo bo doslownie kupiłem ja kilka dni przed wyjściem Dark souls, wiec szybko przebieglem i skończyłem ale na pewno zapamietam king doran ile to sie z nim mordowalem aby dostac jego zbroje i miecz. Potem nastala dluuuga era Dark Souls, ta gre przeszedłem wiele, wiele razy. Najbardziej utkwilo mi do dzis pamietne spotkanie z lucznikami na dachu w anor londo, bardziej niz sama walka z grubym i chudym. Ile to razy mnie stracali z tego dachu ehh :) miejscowek bylo pare ktore do dzis pamietam ale najbardzej chyba las u motyla, to bylo przez wiele miesiecy miejsce spotkan pvp, ile to tam ludzi poznalem, te ciagle wymyslanie nowych buildow taktyk, pierwsze wygrane turnieje ehh az lezka kreci sie w oku. To byl magiczny czas nigdy ale to nigdy zadna gra mechanika nie byla tak rozbudowan. No i oczywiscie swietnie wygladajacy swiat z obrazu. Z bossow chyba najbardziej Pamietam spotkanie z wilkiem, ale chodzi mi o to spotkanie po wyjsciu dlc, gdzie go przyzywamy do pomocy w zabiciu bossa, a potem wracamy do lasu i przed walka z nim on tak jak by nas pamietal, i ta swiadomosc ze nie chce go zabijac bo pomogl mi a niestety musze. Dks2 mimo ze przeszedłem na konsoli i na pc juz nie wywarl takiego wrażenia. moze z powodu ze pvp mnie tak nie wciagnelo, moze tez troche przez bossow ktorzy byli kalka bossow z dks oczywiscie niewszyscy, ale utkwila mi na pewno walka z smokiem i ogolenie cala ta miejscówka bardzo klimatyczna.

Choć nie jestem wielkim fanem tej serii, to materiał oglądało mi się bardzo przyjemnie! :)

Świetny materiał :-)

Od siebie dodałbym trójkę strażników ruin z Dark souls 2 oraz, z tej samej odsłony, Demona Kuźni. Ta dwójką (w sumie czwórka bossów) zajęła mi mniej więcej tyle samo czasu, co każdy inny boss (może dlatego, że każdego bossa przechodziłem online).
No i w ogóle nie kojarzę walki ze szczurami- ominąłem tę walkę, chociaż widnieje ona jako 'obowiązkowa'. Dziwne.
Zgadzam się z miejscem 1- Gwyn nie dość, że wygląda genialnie, roztacza dookoła siebie piękną atmosferę (a raczej niezwykle smutną, jak to wszystko w soulsach). No i ten OST...